04
1275 คำ
"เนื้อคู่กับผีอะไรล่ะ"
"แกเลิกกับเขาเพราะอยู่ห่างกันไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ถ้ามีโอกาสก็เอาไว้เถอะ เขาเหมาะกับแกมากเลยนะ"
เหมือนพี่หมีของยัยมิงค์จะรู้ว่าโดนมอง เขาหันมาเห็นพวกเธอแล้วชะงัก... ทำเป็นนิ่งอยู่ครู่หนึ่งแล้วเดินเข้าร้านมา
"เหมาะอะไร ฉันจับได้ว่าเขามีวีรกรรมเพียบ แต่ฉันไม่อยากพูดเลยบอกเลิก แล้วให้จบกันด้วยดี แต่ถ้าเขายังไม่สำนึกไม่รู้ตัวแล้วมาจีบฉันอีก ฉันจะเอาน้ำส้มแก้วนี้สาดหน้าเขาเลย คอยดู"
เมื่อเห็นพี่หมอที่เดินมาพร้อมรอยยิ้มโปรยเสน่ห์และเห็นมือยัยมิงค์ที่กำแก้วน้ำส้มแน่นจนข้อนิ้วขาวตาขวาแบงก์กระตุก
สีหน้ากราดเกรี้ยวของเพื่อนทำให้แบงก์ส่งสายตาและส่งสัญญาณไปบอกพี่หมอหมีไม่ให้เดินเข้ามา...
'พี่หมอ หนีไปค่ะ หนีไป๊...' แบงก์ได้แต่ตะโกนในใจ แต่พี่หมอไม่ได้มองแบงก์เลยแม้แต่เสี้ยวเดียว เขาเดินเข้ามาพร้อมกับความมั่นอกมั่นใจ...
"น้องมิงค์ พี่นึกว่าตาฝาด เรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง บังเอิญจังเลย" พี่หมอเดินเข้ามาพร้อมสีหน้าเซอร์ไพรซ์
แบงก์เห็นอีกฝ่ายแสดงละครอย่างแนบเนียน และมองสีหน้ากรุ่นโกรธของยายมิงค์แล้วก็เริ่มคิดว่า หรือจะยังมีเรื่องที่ยัยมิงค์ไม่เล่าให้เพื่อนๆ ฟัง แต่ถึงกระนั้นเถอะ น้ำส้มแก้วนี้เพื่อนเธอจะเอามาสาดหน้าผู้ที่นี่ไม่ได้ เดี๋ยวมันจะโดนรวบเข้าตะรางก่อนได้ผัว
แบงก์ว่าแล้วดึงแก้วน้ำส้มมากรอกปากตัวเองจนหมด ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พี่หมอหมีจะปลอดภัยจากน้ำส้มอีมิงค์แน่นอน...
"ยังกล้าเดินยิ้มเข้ามาทักทายกันอีกเหรอคะ"
เสียงเรียบๆ ของมนัสสวีร์ทำให้แบงก์ขนลุก เสียงแบบนี้เท่ากับโกรธ 100% แบงก์รู้เพื่อนในกลุ่มรู้ ว่า เพื่อนคนนี้เป็นคนอารมณ์ดี เข้ากับคนง่าย สวยแต่ตลก ไม่ค่อยโกรธใครง่ายๆ แต่ตอนมันได้โกรธ มันโกรธแรงอย่าบอกใคร
"ทำไมจะไม่ได้ละคะ พี่ดีใจที่ได้เจอพวกเรามากรู้ไหม"
"ดีใจที่ได้เจอคนโง่ๆ ที่พี่เคยหลอกให้รัก หลอกให้รอเหรอคะ"
"หลอกให้รัก หลอกให้รอ พี่มากกว่าที่ต้องพูดแบบนั้น" รอยยิ้มของเขาหุบ ใบหน้าอ่อนโยนเปลี่ยนเป็นเข้มขึ้นเล็กน้อย "มิงค์ต่างหาก รักกันอยุู่ดีๆ ก็บอกเลิก ถึงเราจะอยู่ไกลกันแต่พี่ก็ไม่เคยเปลี่ยนใจ ทุกวันนี้ก็ไม่เคยเปลี่ยนใจ แต่ทำไมพี่ต้องเป็นฝ่ายโดนโกรธ"
มนัสวีร์กัดปาก โกรธจนตัวสั่น
"กล้าตอแหลนะคะ.. ที่ผ่านมาไม่เคยพูดเพราะคิดว่าจบกันดีๆ จะดีกับทุกฝ่ายเพราะมิงค์ก็อายที่จะพูด แต่ในเมื่อพี่กล้าตีหน้าซื้อพูดออกมาได้แบบนี้ มิงค์อยากตอกหน้าพี่กลับไปแรงๆ ว่า มิงค์รู้ว่าพี่แอบคบใครอยู่ที่นั่นบ้าง แถมยังคบซ้อนกับหมอผู้หญิงอีกคนที่ยังอยู่ที่ไทย คั่วสามคนสี่คนพร้อมกัน"
"มิงค์ไปเอามาจากไหนพี่ไม่เคยทำแบบนั้นเลยนะ" เขาบอกเสียงเข้มขึ้น
ซ่าส์
เสียงน้ำโซดาที่สาดหน้าหมอหนุ่มทำให้ทุกคนอึ้ง เขาหน้าเข้มขึ้น แต่ไม่สู้ สิ่งที่ทำคือทำสีหน้าเข้มขึ้น
"เอามาจากไหนเหรอ วิดีโอที่ผู้หญิงของพี่แอบส่งมาให้ แล้วก็เพื่อนที่มิงค์ไปสนิทด้วยเล่าว่าเคยมีแฟนแต่แฟนนอกใจ แล้วแฟนคนนั้นหายไปหลายปีแล้วก็กลับมาง้ออยู่ พอแฟนเพื่อนมิงค์ก็โทรหานาง น่าแปลกนะคะ แฟนเก่าของหมอดาด้า หน้าเหมือนแฟนมิงค์เปี๊ยบเลย มิงค์เลยบอกเลิกกับพี่เงียบๆ เพราะอายที่จะพูดว่ามิงค์โง่โดนหลอก แต่ถ้าพี่ไม่ถอยออกไปตอนนี้ มิงค์จะแฉให้หมด เลิกมายุ่งกับชีวิตมิงค์ได้แล้ว"
"อ้าวพี่หมอ พี่ทำแบบนี้จริงเหรอ" แบงก์เองก็อึ้ง อิพี่หมอนี่เลวอะ อยากจะคายน้ำส้มกลับไปให้เพื่อนสาดอีกที น้ำซ่าๆ แค่นี้ไม่พอกับความตอแหลของอีกฝ่ายเลย...
"..." หมอหนุ่มมีสีหน้ากรุ่นโกรธ แต่ไม่แก้ตัวอะไร เพราะไม่มีอะไรจะแก้ตัว เขาคิดว่าสับรางดีแล้วแต่ไม่คิดว่าจะมีคนรู้ทัน ใครจะไปคิดว่ารมิดากับมนัสวีร์จะรู้จักกัน มิน่าเขาถึงพลาดสาวสวยและรวยมากที่จีบไว้ในสต๊อกไปถึงสองคนในคราเดียว เขาเคยอยากเอาชนะมนัสวีร์จึงง้อขอคืนดีเพราะมั่นใจในเสน่ห์ของตัวเองจึงโดดมาเล่นเกมนี้อีกครั้ง แต่หญิงสาวไม่ใช่คนหัวอ่อนอย่างที่คิด
"ออกไปจากที่นี่ แล้วไปจากชีวิตมิงค์ซะ อย่ามาให้เห็นหน้าอีก ลืมไปเลยว่าเราเคยรู้จักกัน" หญิงสาวไล่อีกฝ่าย คนหน้าตาดีเหมือนพระเอกเกาหลี รวยและเพียบพร้อม แต่แล้วยังไงล่ะ นิสัยไม่ดีเธอก็ไม่เอานะ ยอมแห้งเหี่ยวยังจะดีกว่า
หมอหนุ่มไม่พูดอะไร เขาถอนหายใจใส่มนัสวีร์แล้วมองหญิงสาวเหยียดๆ หนึ่งทีก่อนจะเดินออกไป
"อยากตามไปต่อยมันว่ะ แม่ง" แบงก์ดึงแขนเสื้อขึ้น ทำท่าแมนๆ
"แหม เมื่อกี้มึงเงียบกริบค่ะเพื่อนแบงก์" มนัสวีร์ว่าแล้วก็ถอนหายใจ สีหน้าไม่ได้ดีขึ้นเลย
"ทำไมแกไม่เล่าเลยว่าพี่เขาเคยนอกใจ นึกว่าเลิกเพราะไกลกัน"
"ก็ฉันกับดาด้าตกลงกันไว้ว่า จะไม่บอกใครว่าเคยคบผู้ชายคนเดียวกัน พวกฉันอายที่โดนหลอก เลยทำเป็นเลิกๆ ไปเพราะอยู่ห่างกัน" มนัสวีร์ถอนหายใจรู้อย่างนี้ด่าเขาไปตั้งนานแล้ว ไม่ต้องมาเจอเขาทำท่าจะเดินเข้ามาโปรยเสน่ห์ใส่ เห็นแล้วคลื่นไส้จนแทบกระอัก เขาพาลทำให้เธอเกลียดผู้ชายหน้าตี๋ไปหมด เพราะเป็นอย่างนี้ถึงต้องเบนไปหาสายฝ. เฮ้อ...
เห็นเพื่อนอารมณ์คุกรุ่นแบงก์คิดว่าแผนการหาแฟนเก่าให้ยัยมิงค์น่าจะไม่สำเร็จ ย้ายไปแผนหาผู้ชายใหม่ให้เพื่อนน่าจะดีกว่า
"เราย้ายร้านกันเถอะ ไปเดินเล่นย่านอื่นกันดีกว่า ตรงนี้ไม่เหมาะแล้ว" แบงก์วางเงินไว้สำหรับค่าทำความสะอาดพื้นให้พนักงาน แล้วก็ชวนเพื่อน
"เออ เห็นด้วย" มนัสวีร์บอกฉุนๆ แล้วก็พากันเดินออกไป...
ที่อีกมุมหนึ่งของร้าน ชายหนุ่มนั่งลูบด้ายแดงที่ถูกปมไว้แล้วมองเหตุการณ์ต่างๆ อยู่เงียบๆ นัยน์ตาคู่คมของเขามองตามมนัสวีร์ไป เธอเป็นเจ้าของด้ายแดงเส้นนี้ เขาเห็นว่าเธอพยายามผูกอย่างตั้งใจตอนอยู่บนเครื่องบิน เขามองแล้วก็เอ็นดู ตอนเครื่องจอดแล้วเธอเดินออกจากที่นั่งแล้วทำมันร่วง เขากำลังจะนำไปคืนเธอแต่เหตุการณ์ไม่เคยเอื้อเลยสักครั้ง ด้ายแดงเส้นนี้จึงยังอยู่กับเขาจนตอนนี้
แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ชายหนุ่มเชื่อว่าโลกมันกลมขนาดนี้ ยังไงเขาก็ได้เจอเธออีกแน่นอน เช่นนั้นค่อยนำไปคืนเธอตอนนั้นก็ยังไม่สาย
- ผู้เขียน
