03
1414 คำ
หลังจากทานมื้อกลางวันแล้วแบงก์ก็กลับมาบ้านพร้อมกับ โรเบิร์ต สามีที่เป็นนักลงทุนชาวอเมริกัน แม้ว่าโรเบิร์ตจะมีอาการแน่นหน้าอกแต่ก็ไม่ได้ซี่โครงร้าวอย่างที่นึกกลัว แต่ข่าวร้ายก็คือ เดฟ ผู้ชายหมายเลขหนึ่งที่แบงค์คัดแล้วว่าเป็นหัวกะทิสุดในกลุ่มเพื่อนของสามีนั้นมีอาการเวียนศีรษะและอาเจียนหลังจากเกิดอุบัติเหตุแพทย์จึงให้นอนดูอาการไม่สามารถนำเข้าสู่กระบวนการพามาแนะนำให้รู้จักมนัสวีร์ได้
"เออน่าแก เรื่องฉันเอาไว้ก่อน ดูแลผัวแกก่อนดีกว่า คนเราเห็นความดีกันยามเจ็บยามป่วยนี่แหละ" หญิงสาวรีบไล่ให้เพื่อนไปดูแลสามี ไม่ต้องลำบากมาเมาท์มอยภาษาไทยกับเธอ
"ไม่เป็นไร ร็อบบอกว่าไม่ต้องห่วงเขา เดี๋ยวเขาพักผ่อนนิดเดียวก็หายดี ให้พาแกออกไปลั้นลาได้เลย"
"ผัวแกทำไมเป็นคนดีอย่างนี้นะ"
มนัสวีร์หันไปยิ้มให้ผัวเพื่อน เขาเป็นหนุ่มอเมริกัน อายุมากกว่าพวกเธอแค่สามปี แต่มีความเป็นผู้ใหญ่ อบอุ่นมั่นคง จนทำให้แบงก์หยุดที่เขาได้ เธอเห็นตั้งแต่พวกเขาคบกันใหม่ๆ จนถึงวันที่จัดงานแต่งงานกันแล้วแบงก์ตามมาอยู่ที่อเมริกา โรเบิร์ตมักแสดงความมีน้ำใจให้แก่เพื่อนๆ ของคนรักตัวเอง ช่วยแบงก์เทคแคร์เพื่อนเป็นอย่างดี
ถ้ามีผัวแล้วผัวดีแบบนี้ ก็ควรหาไว้ข้างกายสักคน!
"ร็อบกินยาแก้ปวดแล้วคงนอนพักผ่อน วันนี้เดี๋ยวฉันพาแกออกไปข้างนอก ไปดินเนอร์ยามเย็นชมหนุ่มๆ ในเมืองนี้พลางๆ ระหว่างรอให้ฉันเนียนๆ จัดแจงพาเพื่อนผัวตัวสำรองมาเจอแก"
"ร็อบโอเคแน่เหรอ แกไม่ต้องรีบก็ได้นะ"
"โอเคแหละแก แต่เดี๋ยวขอฉันไปปรนนิบัติผัวก่อนนอนแป๊บเดียว"
"แก.." มนัสวีร์หน้าแดง "แบบ เจ็บขนาดนี้ยังต้องทำด้วยเหรอ ไม่พักผ่อนก่อนหรือไง"
"อีบ้า ฉันแค่จะไปส่งผัวนอน ป้อนข้าวป้อนน้ำป้อนยาย่ะ" แบงก์ค้อนใส่เพื่อนวงใหญ่
"อ้าวเหรอ งั้นแกไปเถอะ ไม่ต้องห่วงฉัน เดี๋ยวดูทีวีรอที่ห้องนั่งเล่น" มนัสวีร์หัวเราะแหะๆ
แบงก์หันมาคุยกับสามีเป็นภาษาอังกฤษว่าพวกเธอตกลงเรื่องตอนเย็นกันไปแล้ว มนัสวีร์จึงถามเขาว่าเขาโอเคใช่ไหมที่จะให้แบงก์ออกไปกับเธอ คนเจ็บยังยืนยันคำเดิมว่าขอโทษที่พาออกไปเองไม่ได้เขาอยากให้เธอเที่ยวสนุกๆ มากกว่า ไม่ต้องห่วงเขาเลย
หลังจากที่ตกลงกันแล้ว แบงก์กับสามีก็เดินตามกันเข้าไปในห้อง โรเบิร์ตนั่งลงบนเตียงอย่างเชื่องช้ากว่าปกติเล็กน้อยเพราะยังระบมอยู่ มองแบงก์ที่ช่วยยกขาเขาขึ้นโดยไม่ต้องร้องขอ แววตาที่ห่วงใยของคู่ชีวิตที่มองมานั้นฉายแววเป็นห่วง
"ไม่ต้องห่วงน่า... ไปปฏิบัติภารกิจของคุณเถอะ" คนที่รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับแผนการหาผัวให้มนัสวีร์ปลอบแบงก์
"ได้เลย อย่าลืมเตรียมนัดเพื่อนอีกคนของคุณด้วยนะ ถ้าแผนพาแฟนเก่ามาเจอโดยบังเอิญเย็นนี้ไม่สำเร็จ"
"เขาไม่คืนดีกับแฟนเก่าแน่นอน ไม่อย่างนั้นตอนอยากมีแฟนคงนึกถึงแฟนเก่าเป็นคนแรก" ร็อบยืนยันความเชื่อของตัวเอง "ผมอยากให้เขาคบกับเพื่อนผมสักคนมากกว่า เขาจะได้อยู่ที่นี่ คุณจะได้มีเพื่อน เวลาคุณอยู่กับเพื่อนแล้วมีความสุขถ้ามีเพื่อนรู้ใจอยู่ใกล้ๆ กันคงดี"
แบงก์มองสามีเขินๆ ความคิดและทัศนคติของคนตรงหน้าทำให้ตกหลุมรักในตัวร็อบซ้ำๆ และมีความสุขทุกวันที่ได้อยู่ด้วยกัน อยากจะกอดจูบเพื่อขอบคุณผัวรักฟินๆ แต่ตอนนี้เขายังเจ็บอยู่ และอยู่ในนี้นานเดี๋ยวยัยมิงค์มันคิดลึก แบงก์บอกให้คนตัวโตเอนตัวนอนพักผ่อน เตรียมน้ำ เตรียมยา กริ่งกดเรียกพ่อบ้าน และโทรศัพท์ให้สามีเรียบร้อยจึงค่อยเดินออกมาหาเพื่อนด้านนอก
"ไปอีมิงค์ ไปแต่งตัวแต่งหน้าที่ร้านซาลอนเพื่อน คืนนี้ฉันจะพาแกออกล่า"
"โอเคเพื่อน" มนัสวีร์ไม่ขัด "จัดผัวสายฝ. ไปฝากปู่สักคน ก่อนที่ปู่จะยัดเยียดคนในซุ้มเจ้าพ่อให้แต่งงานด้วยเหมือนพี่ชายฉัน"
"พี่มาร์คจะแต่งงานแล้วเหรอ"
"อือ"
"กับคนที่เป็นเด็กในบ้านปู่แกมะ ที่ว่าถูกให้หมั้นกันไว้"
"ใช่ เมื่อวานนี้เขาคุยเรื่องแต่งงานกัน พี่มาร์คไม่หือไม่อือสักคำ เป็นฉันทุบโต๊ะแล้วบอกว่าไม่แต่งค่ะไปแล้ว" หญิงสาวส่ายหัว เธอไม่เหมือนพี่ชายหรอก ปู่สั่งให้ทำอะไรก็ทำเหมือนคนไม่มีหัวใจ
"ปากเก่ง... คุณปู่แกดุจะตาย แค่พูดถึงก็กลัวจนขนลุกแล้วเนี่ย" แบงก์ชูแขนที่ขนลุกชันให้เพื่อนดู
"ไม่รู้ล่ะ เรื่องอื่นฉันกลัว แต่เรื่องผัว ฉันไม่ยอม เพราะฉันจะหาเอง"
"เออ งั้นก็ไปหากันค่าาาา" แบงก์พยักให้ มนัสวีร์พยักหน้ารับกัน ต่างคนต่างคว้ากระเป๋าถือแล้วเดินสับขาหน้าเชิดออกนอกบ้าน เพื่อไปตามหาคนที่จะมาเป็นผัวมนัสวีร์
ย่านการค้าแหล่งท่องเที่ยวในอเมริกาไม่ค่อยเป็นอาคารใหญ่โตที่รวมทุกร้านไว้ในที่เดียวเหมือนไทย ส่วนใหญ่เป็นร้านอาหารผับบาร์ แบบ stand alone มากกว่า มันทำให้ได้เดินชมบรรยากาศธรรมชาติพร้อมๆ กับเลือกดูร้านรวงไปด้วย ส่วนใหญ่ มนัสวีร์กับครอบครัวมักจะไปเที่ยวทางยุโรปและออสเตรเลีย กับเอเชียส่วนใหญ่ เธอเคยมาอเมริกาตอนงานแต่งงานญาติที่นิวยอร์กแค่ครั้งเดียว หญิงสาวจึงตื่นตาตาตื่นใจกับบรรยากาศที่อีกฝั่งหนึ่งของประเทศนี้เป็นพิเศษ
"อีมิงค์คะ ช่วยลดการมองสถานที่มามองผู้คนด้วยค่ะ ฉันเห็นผู้ชายจ้องแกหลายคนแล้ว แต่แกไม่มอง" แบงก์สะกิดเพื่อนแล้วบอก
"อุ้ย ลืมตัว มาหาผัว ไม่ได้มาเที่ยว"
หญิงสาวลืมตัวจริงๆ ไปไหนก็ไม่เคยมองคน รอบนี้เลยตั้งใจมองคนที่ผ่านหน้าผ่านตาไป หนุ่มหล่อสายฝ. ที่เห็นประปรายนั้นดูละลานตาไปหมด มาถึงวันแรกทั้งวิวทั้งคนก็คุ้มค่าตั๋วแล้ว
ฟินเหลือเกิน หลวงพ่อทันใจเจ้าขา คนไหนเนื้อคู่ลูก โปรดจงส่งมาตรงหน้าให้เห็นด้วยเถิด มนัสวีร์ไม่ลืมขอพร
วันนี้เธอไปเสริมสวยมาเป็นพิเศษ แต่งหน้าทำผม ทำสปา แล้วสวมชุดที่ดูเป็นธรรมชาติไม่เวอร์วัง พรมน้ำหอมกลิ่นดอกไม้สวยๆ รอยยิ้มหวานๆ บนเบ้าหน้าพอดิบพอดีที่แม่ให้มา บวกกับหุ่นที่ปั้นแต่งเพิ่มที่ฟิตเนส งานนี้เน้นสร้างความประทับใจไว้ก่อน แต่จะขายออกไหมค่อยว่ากัน
"ยังไม่ถึงเวลาที่จองร้านอาหารไว้เลย ฉันว่าเราไปนั่งคาเฟ่นั้นกันไหม" แบงก์ชี้ไปที่ร้านคาเฟ่ เขานัดกับแฟนเก่าเพื่อนไว้ที่ร้านอาหารแต่เพราะอยากเดินมาดูบรรยากาศเลยมาถึงเร็วกว่ากำหนด
มนัสวีร์พยักหน้าแล้วเดินเข้าไปออเดอร์เครื่องดื่มและขนมเล็กๆ น้อยๆ แล้วเลือกไปนั่งโต๊ะริมหน้าต่างเพื่อมองผู้คน แล้วก็คุยกันไปพลางๆ
"เฮ้ยนั่นมัน..." มนัสวีร์ชี้ไปทางคนตัวสูงคุ้นตาที่เดินผ่านหน้าร้านคาเฟ่ไป ริมฝีปากเธอเผยอค้าง
แบงก์มองตามแล้ว ตาเหลือกขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นใคร
พี่หมอโผล่มาตอนนี้ทำไมค้า ผิดคิวค่า.... แบงก์คิดในใจ แต่แน่ล่ะ กามเทพแบงก์ย่อมไม่พลาดโอกาส...
"แก แฟนเก่าแกนี่ หรือว่าคนนี้จะเป็นเนื้อคู่แก"
เพราะยังไม่ได้มองหน้าเพื่อนแบงก์เลยเปรยๆ มองคนตัวสูง ขาว ตี๋ ใส่แว่น แต่งตัวเนี้ยบ โดยรวมคือดูหล่อจัด เขาเดินด้วยท่วงท่าเหมือนนายแบบ นอกจากภาพลักษณ์ภายนอกจะดูดี เขายังเป็นคนที่เรียนเก่ง ตอนมหาลัยก็จบเกียรตินิยมจนได้ทุนไปเรียนต่อเฉพาะทางที่ต่างประเทศ ตอนนี้ก็เป็นอาจารย์แพทย์มหาวิทยาลัยดัง ยัง ยังไม่พอ เขามาจากต้นตระกูลที่ลงทุนในบริษัทยาข้ามชาติ เพอร์เฟกต์แบบนี้เหมาะสมกับเพื่อนมิงค์ที่สุด
- ผู้เขียน
