Chapter.3 “ใครมีส่วนเกี่ยวข้อง กูจะฆ่าตายให้หมด!!”
578 คำ
ร่างล่ำสันนั่งกัดฟันกรอดกรามขบกันเสียงดังกึกกัก มือกำหมัดแน่นจนสั่นขณะฟังสิ่งที่ลูกน้องรายงาน ส่วนฟรังค์โก้ยืนอยู่ข้างหลังใช้กรรไกรตัดผมยาวเฟื้อยให้กับเขาอยู่
ฉับ!!!
'คุณโซเฟียไม่ได้เดินแบบในวันนั้นครับท่าน น่าจะมีคนพรางตัวเมคอัพหน้าให้เหมือนเธอ
“..........”
'เอ่อ นายได้ยินมั้ยครับ ฮัลโหล ฮัลโหล?'
“.....เล่าต่อ”
ฟรังค์โก้ยักคิ้วยืดหนังตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงแรกของดาวิเด้ที่ยอมคุยกับไอ้จอร์จหลังจากไม่ยอมคุยกับมันมาหกเดือน
'สิ่งที่น่าสงสัยที่สุดในคืนก่อนเดินแบบ คือมีคนขนลังขนาดใหญ่ออกมาจากตึกตรงข้ามกับโรงแรมที่คุณโซเฟียเช็คอินอยู่ครับ'
เพราะดาร์คช่วยกันเสาะหาภาพจากกล้องวงจรปิดจากโรงแรมที่เธอพักจนทั่วก็ไม่พบพิรุธ
“ซี้ดดดดด”
ตุ๊บบบ!!!!
ดาวิเด้เงยหน้า แยกเขี้ยว ส่งเสียงครางออกมาอย่างโกรธแค้นก่อนจะทุบกำปั้นลงบนพนักเก้าอี้ไม้จนเกือบหัก
...เธอถูกฆ่าอย่างทารุณขนาดนั้นเลยหรือ!!
'มีผู้ชายหนึ่งคนขับรถขนกล่องนั้นส่งไปที่ภัตตาคารอาหารไทยย่านโอซาก้าครับ'
“.......ฟู่วววว” เขาพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ไว้อย่างหนักจนเล็บยาวๆนั้นจิกเข้าฝ่ามือตนเอง
'ฮัลโหล นาย ? นายได้ยินผมมั้ยครับ'
“กูสั่งให้มึงหยุดพูดเหรอ ห๊า!!!!!'
เขาตะคอกเสียงดังจนปลายสายสะดุ้งโหยง
'ครับๆ คือไอ้หมอนั่นจอดรถไว้หลังภัตตาคารอาหารแล้วส่งต่อให้ผู้หญิงคนหนึ่งก่อนขับออกไปนอกเมืองครับ ผมจับตัวมันแล้ว มันบอกว่าผู้หญิงคนที่ขับรถออกไปโทรสั่งมาว่าให้ส่งของแช่แข็งนั่นให้เธอที่หลังภัตตาคารชื่อร้าน ไทยสมายด์ครับ'
'นังนั่นมันเป็นใคร?'
'เป็นพนักงานร้านอาหารในโอซาก้าครับ'
“ทำไมมึงไม่ลากคอมันมาด้วย ห๊า!”
'ค่อนข้างยากหน่อยครับ มันเป็นลูกเลี้ยงของซานายะ ยากุชิ หัวหน้าแก๊งค์ยากูซ่าครับนาย นายใหญ่จะฆ่าผมเอา เพราะตอนนี้ผมแทบจะขยับตัวออกไปไหนไม่ได้แล้ว’
เขาพ่นลมหายใจออกทางจมูกอย่างหงุดหงิดที่พ่อเขามักจะมาขัดขวางตลอด
..ส่วนเรื่องความคืบหน้านั้น แค่ไอ้จอร์สกับลูกน้องไม่มีทางจะสืบได้มากขนาดนี้ เว้นเสียแต่..?
“ได้ เดี๋ยวกูไปเอง”
ฟุ่บบบ
ดาวิเด้ลุกขึ้นยืนใช้เท้าเขี่ยมือของหัวหน้าโจรที่นอนสิ้นใจอยู่บนพื้นโดยฝีมือเขาและฟรังค์โก้ที่ตั้งใจแอบไปบุกถึงรังมันตอนดึกเพื่อเอามือถือสัญญาณชัดแจ๋วมาสื่อสารกับลูกน้องให้รู้เรื่อง เขาไม่ลืมจะคืนเจ้าของโดยการโยนไว้ข้างศพที่เพิ่งตายไม่ถึงชั่วโมง
"ดาร์คนี่ยังจุ้นกับกูไม่หยุดนะ" เขาเอ่ยกับเพื่อนรัก
"เอ่อ อืมน่า ก็มึงแม่งบ้าอยู่อย่างนี้ไง เรื่องนี้ให้พวกกูสาระแนเหอะ" เขาอยากช่วยคลายคดีให้เพื่อนรักจริงๆ มัวแต่เมามายบ้าบออย่างนี้จะกี่สิบปีเรื่องคงไปไม่ถึงไหนกันพอดี
“เตรียมรถให้กูที กูจะไปสะสางเรื่องนี้ ใครมีส่วนเกี่ยวข้องกูจะฆ่าแม่งหมด!!”
“เฮ้ เดี๋ยวสิโว้ย กูยังตัดไม่เสร็จ .....? เห้อ ไอ้นี่”
- ผู้เขียน
