อังศุมาลินก้าวลงจากรถแท็กซี่ก็เป็นจังหวะเดียวกันที่รถลีมูซีนสีดำคันหนึ่งแล่นสวนออกไปจากบ้าน คิ้วโก่งไร้การตัดแต่งเลิกขึ้นด้วยความประหลาดใจ เพราะไม่คิดว่าบิดาของตัวเองจะรู้จักกับคนร่ำรวยแบบนี้ แม้ครอบครัวของหล่อนจะไม่ได้ยากจนข้นแค้นนัก แต่ก็ไม่ได้ร่ำรวย แค่มีเงินเหลือเก็บบ้างเท่านั้นเอง
หญิงสาวมองรถคันหรูที่แล่นจากไปจนลับตา ก่อนจะก้าวเท้าเข้าไปในบ้านสองชั้นหลังกะทัดรัดของตัวเองทันที
“รถใครคะพ่อ ท่าทางจะรวยน่าดู” อังศุมาลินเอ่ยถามบิดาที่กำลังนั่งยิ้มแย้มอยู่กับมารดาในห้องรับแขกชั้นล่าง
“นั่งก่อนสิลูก พ่อมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย”
หญิงสาวทรุดนั่งลงบนโซฟาตัวใกล้ๆ กับที่มารดานั่งอยู่ ขณะจ้องมองหน้าบิดาสลับกับผู้เป็นแม่ด้วยความข้องใจ
“พ่อกับแม่ทำหน้าแบบนี้ อังชักกลัวแล้วสิ มีอะไรกันหรือคะ”
นางจันเพ็ญหันไปยิ้มกับสามี ยื่นมือมาจับมือเรียวของบุตรสาวบีบเบาๆ ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นที่ปิ
