หล่อนเกลียดเขา เกลียดๆๆๆ เกลียดจนไม่อาจจะขจัดใบหน้าหล่อๆ ริมฝีปากร้อนๆ ของผู้ชายคนนั้นออกไปจากสมองได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว เอ๊ะ! นี่หล่อนเกลียดประสาอะไรกันนะ?
“แม่ตำน้ำพริกกะปิกับทอดปลาทูของโปรดนิดาเอาไว้”
“น้ำลายไหลแล้วแม่จ๋า”
คำพูดของบุตรสาวทำให้ผู้เป็นแม่อดหัวเราะออกมาไม่ได้
“หิวใช่ไหมเนี่ย ไปสิ แม่จะไปจัดสำรับให้”
นางวันนาลุกขึ้น ญานิดารีบลุกขึ้นเดินตามไปยังส่วนในสุดของห้องเช่าที่ถูกแบ่งไว้เป็นส่วนของที่ทำครัวและตู้กับข้าว
“หอมจังเลยจ้ะแม่ นิดาอ้วนเป็นหมูแน่เลย ถ้าแม่ทำน้ำพริกให้นิดากินทุกวัน”
หญิงสาวก้มลงสูดดมกลิ่นน้ำพริกและปลาทูทอดเหลืองกรอบที่ผู้เป็นแม่ยกออกจากตู้กับข้าวมาวางไว้ที่พื้นตรงหน้า พลางรีบตักข้าวใส่จานของตัวเองและมารดาด้วยท่าทางหิวจัด
“อร่อยเหาะเลยจ้ะแม่จ๋า นี่แม่ทานสิจ๊ะ มานิดาตักให้”
ญานิดาตักเนื้อปลาทูใส่จานให้กับบุพการีอย่างเอาใจ ก่อนจะหันมาตักข้าวใส่ปาก
