"อ่ะ เสื้อพี่เอง ซักเเล้วเรียบร้อย ใส่ไปก่อนละกันนะ คงพอใส่ได้” เสื้อเชิ๊ตสีขาวตัวใหญ่ไซส์ผู้ชายถูกยื่นมาไว้ตรงหน้านริศรา พร้อมกับคำพูดกวนประสาทจากคนที่เพิ่งเออออเอาเองคนเดียวว่าเป็นเเฟนหมาดๆ ของเธอ
"รู้เเล้วน่ะว่าซักเเล้ว ใครเค้าจะเอาผ้าที่ใส่เเล้วมาให้คนอื่นใส่กันเล่า" เธอยอกย้อนกลับไปอย่างนึกขัดใจไม่ได้
คนอะไรช่างไม่โรเเมนติกเอาซะเลย เล่นบอกรักกันดื้อๆ ในบรรยากาศอันเเสนอึมครึมในห้องนี้ เเล้วพอกลับมาดูสภาพของเเต่ละคนนี่ ยิ่งไม่โรเเมนติกไปกันใหญ่ สะบักสะบอมมอมเเมมกันทั้งคู่
จะไม่ให้คิดยังงี้ได้ยังไง ก็ลองหันกลับไปดูสภาพของคุณหมอภีมภัทรเเละตัวเธอเองตอนนี้ซิ มันช่างดูไม่ได้กันทั้งคู่ซะจริงๆ คุณหมอภีมภัทรซึ่งโดยปกติ เธอมักจะเห็นเขาในสภาพเสื้อเชิ๊ตสีเรียบเเต่แอบดูดีชนิดไม่มีที่ติกับกางเกงสเเล๊คสีเข้มที่ดูเข้ากัน เป็นคุณหมอหนุ่มสุดเนี้ยบขวัญใจเเม่ยกน้อยใหญ่ ทั้งเหล่าพยาบาลเเละคนไข้ รวมถึงคุ
