บุพเพรัก กับดักมาเฟีย(2)

20

“ฮึ่ย! อย่าพูดถึงผู้ชายคนนั้นให้ฉันได้ยินตอนนี้ได้ไหม พูดแล้วของขึ้น อารมณ์เสียขึ้นมาทันที คนอะไรหน้าด้านก็เท่านั้น ปากเสียไม่เคยเห็นหัวคนอื่น เอาแต่ใจไร้เหตุผล เกิดมาฉันยังไม่เคยเจอใครทุเรศเท่าผู้ชายคนนี้มาก่อนเลยรู้ไหม ยิ่งพูดก็ยิ่งเจ็บใจ คิดดูสิตัวเองเป็นคนชวนฉันออกไปแท้ๆ แต่กลับ” ยังไม่ทันที่แก้วมุกดาจะได้ระบายออกมาจนจบ ก็ต้องโดนเบรกไว้ซะก่อน

“เอ่อ! หัวหน้าครับ ถ้ายังไงเราค่อยส่งข้อความหากันดีไหมครับ ผมเกรงว่าถ้าพูดออกมาหมดเปลือกตอนนี้ ดีไม่ดีเราสามคนอาจจะต้องลงไปคุยกันต่อในน้ำก็ได้นะครับ ที่สำคัญมันจะไม่ได้มีแค่เราสามคน แต่อาจมีไอ้หลามมาคุยเป็นเพื่อนด้วย ทางที่ดีเรารีบเปลี่ยนเรื่องคุยกันดีกว่า อ้อ! แล้วถ้าหัวหน้าขี้เกียจพิมพ์ข้อความล่ะก็ จะเขียนเป็นจดหมายระบายความในใจส่งถึงผมก็ได้นะ หลังจากอ่านเสร็จผมจะรีบทำลายหลักฐานทันที ดีไหมครับ” ไซมอนหันมาทำหน้าเป็น จนคนที่อารมณ์เสียอยู่ก่อนหน้ายังต้องยิ้ม

“บ้า! นายไม่บอกให้ฉันเขียนแล้วส่งมากับนกพิราบซะเลยล่ะ จะได้หมดเรื่องหมดราว” ถึงปากจะประชดออกไปแบบนั้น แต่แก้วมุกดาก็ต้องยอมรับว่าตัวเองรู้สึกดีขึ้นไม่น้อยกับความทะเล้นของไซมอน

“ผมเกรงว่ามันจะเป็นเรื่องน่ะสิครับ เกิดมันบินเข้าผิดห้อง ดันบินเข้าห้องคุณอเล็กซ์ ผมไม่ตายหรอกเหรอครับ ทั้งคนทั้งนกคงไม่แคล้วต้องถูกย่างแน่ๆ” ไซมอนพูดพลางทำท่าผวาไปด้วย

“เรื่องนั้นนายไม่ต้องเป็นห่วง ถ้านายเป็นอะไรไป ฉันจะเป็นคนยืนไว้อาลัยให้นายเอง” แก้วมุกดาบอกอย่างคนอารมณ์ดีขึ้น ต่างจากตอนแรกที่พูดถึงอเล็กซิสโดยสิ้นเชิง

“เอ่อ...นี่ผมควรดีใจใช่ไหมครับเนี่ย” ไซมอนแสร้งทำหน้าฉงนจนกระทั่งทั้งคู่ก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน

เมื่อถึงเวลาจริงๆ ทุกอย่างที่เตรียมการเอาไว้ก็พร้อมต้อนรับคนใหญ่คนโตที่เจ้าของเรืออย่างอเล็กซิสได้เกริ่นเอาไว้ตั้งแต่ตอนแรก ซึ่งขณะนี้ทั้งเจ้าของเรือและแขกก็กำลังทยอยเดินเข้ามา

“ฮ่าๆๆ ความจริงไม่เห็นต้องทำให้มันเอิกเกริกขนาดนี้ก็ได้คุณอเล็กซ์ เรามันคนกันเองทั้งนั้น ผมล่ะเกรงใจจริงๆ” เควินนักการเมืองคนดัง กล่าวทันทีที่ได้เห็นสถานที่ที่อีกฝ่ายจัดเตรียมไว้ต้อนรับตน ปากก็บอกว่าเกรงใจแต่สีหน้าและแววตากลับเป็นประกาย ดูก็รู้ว่าถูกใจมากแค่ไหน

“ต้อนรับท่านรัฐมนตรีใหญ่ทั้งที น้อยกว่านี้ได้ยังไงล่ะครับจริงไหม เอาเป็นว่าวันนี้ทุกคนสนุกกันได้เต็มที่เลยนะครับ ผมปล่อยเครดิตให้ไม่อั้น” อเล็กซิสยิ้มมุมปากหันไปบอกกับทุกคน เพราะรู้ว่าแขกเหล่านี้ชอบการละเล่นแบบไหนมากที่สุด ยิ่งได้เครดิตจากเขาแบบนี้ก็ยิ่งตาลุกวาว

“แหม! ผู้ชายใจป้ำแบบนี้หายากนะคะคุณพ่อ แล้วก็น่า...” หญิงสาวนางเดียวในกลุ่มหยุดแล้วก็หันไปส่งสายตามีความหมายบางอย่างให้กับหนุ่มเจ้าของเรืออย่างอเล็กซิส ที่ไม่ต้องบอกให้เสียเวลาเขาก็สามารถรับรู้ความนัยนั้นได้ “น่าคบหาเอาไว้น่ะค่ะ”

“ฮ่าๆๆ นี่แคลอรีนลูกสาวผมเอง แกอยากขึ้นเรือของคุณนานแล้ว วันนี้มีโอกาสผมก็เลยชวนมาด้วย ยังไงก็ฝากด้วยนะ” เควินที่เปิดทางให้ลูกสาวเต็มที่บอกเสียงดัง

“แน่นอนครับ” อเล็กซิสหันไปพูดกับคนเป็นพ่อ แต่สายตากรุ้มกริ่มกลับมองไปยังคนลูก แน่นอนว่าใครๆ ก็รู้ว่าเขาเจ้าชู้เพลย์บอยขนาดไหน การจะเข้าถึงอเล็กซิสจึงไม่ใช่เรื่องยาก หากรู้ว่าเขาชอบอะไรเป็นพิเศษ อย่างที่เควินเข้าใจและตั้งใจจะทำอะไรบางอย่างในตอนนี้

“ไซมอน นี่นะเหรอแขกคนสำคัญของเขาน่ะ” แก้วมุกดาที่ยืนดูสถานการณ์อยู่ห่างๆ หันไปถามผู้ช่วยอย่างสงสัย

“ครับ ผู้ชายคนที่หัวเราะดังๆ นั่นน่ะ มองซิเออร์เควิน เป็นรัฐมนตรีใหญ่ในกระทรวง ส่วนผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ นั่นแคลอรีน ลูกสาวเขา ส่วนพวกที่เหลือก็พวกลิ่วล้อ ที่คอยเกาะแกะเอาใจเจ้านายเพื่อหวังผลทั้งนั้น แต่รวมๆ แล้วทั้งหมดนี่ก็ผีพนันทั้งนั้นล่ะครับ เที่ยวเอาเงินภาษีของประชาชนมาถลุงเล่น” ไซมอนที่พอจะมีข้อมูลอยู่บ้างกระซิบบอกเธอให้ได้ยินกันสองคน

“อืม! ถึงว่าล่ะ” แก้วมุกดาเบะปากทันทีที่ได้รู้ข้อเท็จจริงคร่าวๆ

“ถึงว่าอะไรครับ” ไซมอนอดสงสัยไม่ได้

“ก็ถึงว่า นิสัยเหมือนๆ กันนี่เองถึงได้คบได้” เธอจงใจว่าเหน็บแนมและหันไปทางอเล็กซิส ซึ่งไซมอนเองก็พอจะเดาออกว่าเธอหมายถึงใคร

“อ้อ! ยังมีอีกคนที่ผมอยากแนะนำให้คุณรู้จักนะคุณอเล็กซ์ นี่คุณนีน่าคู่ค้าคนสำคัญของผม เราเพิ่งตกลงทำธุรกิจร่วมกันได้ไม่นานมานี้เอง ถ้าคุณอเล็กซ์สนใจจะร่วมทุนด้วย ผมก็ยินดีนะครับ” นีรยาหรือที่ใครๆ รู้จักกันในนามของมาดามนีน่ายื่นมาทักทายพร้อมกับยิ้มน้อยๆ

“ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณนีน่า” อเล็กซิสยื่นมือกลับไปทักทายตามมารยาท

“เช่นกันค่ะ และหวังว่าเราอาจจะได้ทำธุรกิจร่วมกันเร็วๆ นี้นะคะ” นีรยาที่อาศัยธุรกิจขนส่งบังหน้าธุรกิจค้าเนื้อสดของตัวเองบอกสีหน้าเรียบเฉย จนยากที่จะเดาอารมณ์ของเธอได้ในตอนนี้

“เอาล่ะในเมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว ผมว่าเชิญทุกท่านที่โต๊ะเลยดีกว่า” อเล็กซิสทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดี ด้วยการเดินนำกลุ่มคนดังกล่าวมายังโต๊ะที่มีอุปกรณ์ทุกอย่างจัดเตรียมเอาไว้พร้อมแล้ว ซึ่งดูเหมือนจะเป็นที่ชื่นชอบของทุกคนเป็นอย่างยิ่ง

“คุณนี่ช่างรู้ใจผมซะจริงนะคุณอเล็กซ์ ฮ่าๆๆ” เควินบอกก่อนจะนั่งลงอย่างอารมณ์ดี

“ผมก็ได้แต่หวังว่าคุณจะชอบนะมองซิเออร์ และคงจะดีไม่น้อยถ้าคุณได้เงินของผมติดไม้ติดมือกลับไปบ้าง” อเล็กซิสเอ่ยท้าทายอยู่ในที เพื่อกระตุ้นตัณหาของอีกฝ่ายให้พลุ่งพล่านกว่าที่เป็นอยู่

“ฮ่าๆๆ พูดมาขนาดนี้ งั้นอย่าหาว่าผมไม่เกรงใจล่ะ ถ้าเงินในกระเป๋าคุณจะต้องเข้ามาอยู่ในกระเป๋าผมจนหมด” เควินบอกอย่างอารมณ์ดี ด้วยทะนงว่าวันนี้ตนต้องมีโชคและกวาดเงินไปได้จนหนำใจ

“งั้นจะรอช้าอยู่ทำไม ในเมื่อทุกอย่างพร้อมขนาดนี้แล้ว มาครับเชิญๆๆ แจกไพ่” อเล็กซิสหันไปสั่งคนของตัวเองที่เตรียมพร้อมอยู่ก่อนแล้ว ให้แจกไพ่ให้กับทุกคน ในขณะที่บนโต๊ะกำลังจะเริ่มเกมแห่งความโลภ บนเวทีที่จัดเตรียมเอาไว้ก็เริ่มการแสดงด้วยเช่นกัน ซึ่งเป็นสิ่งที่อเล็กซิสเตรียมมาต้อนรับแขกคนสำคัญโดยเฉพาะ

“โห! นี่สินะที่เขาเรียกความศิวิไลซ์ ว่าแต่เล่นไปด้วย ดูไปด้วยจะมีสมาธิเหรอไซมอน” แก้วมุกดาอดสงสัยไม่ได้ เมื่อนักพนันทั้งหลายต่างก็ต้องใช้สมาธิ แล้วจะมีเวลาที่ไหนมาดูการแสดงเหล่านี้

“นี่คงเป็นวิธีคลายเครียดให้ลูกค้าของคุณอเล็กซ์มั้งครับ” ไซมอนยักไหล่ เพราะตนก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าอีกฝ่ายสั่งเพิ่มให้มีการแสดงนี้ขึ้นมาเพื่ออะไร

“ก็น่าจะเป็นอย่างที่นายว่า แต่ว่าก็ว่านะมนุษย์เรานี่ช่างสรรหาความสุขมาบำเรอตัวเองซะจริงๆ ดูสิขนาดเรือยังเนรมิตขึ้นมาอย่างกับเป็นเมืองเมืองหนึ่งได้ ใครจะไปเชื่อว่าในเรือลำเดียวจะมีสิ่งอำนวยความสะดวกมากมายขนาดนี้ ดูอย่างฉันสิ ฉันเองก็แทบไม่เชื่อตัวเองเหมือนกันว่าจะมีโอกาสได้อยู่บนเรือสำราญกับเขาเหมือนกัน จะว่าไปบนโลกมันก็มีสิ่งที่เป็นไปได้และเป็นไปไม่ได้มากมายนี่เนอะ ใช่ไหม” ระหว่างที่แก้วมุกดากำลังบ่นไปเรื่อยกับชีวิตที่ผกผันของตัวเอง จู่ๆ สายตาก็ไปปะทะเข้ากับอะไรบางอย่าง ซึ่งทำให้เธอถึงกับหยุดชะงักและเพ่งมองให้ชัดๆ อีกที

“เฮ้ย!” แก้วมุกดาอุทานเสียงดังกับสิ่งที่ตัวเองเห็นบนเวทีตอนนี้

“อะอะไรครับหัวหน้า” ทั้งไซมอนและอีวานพากันหน้าตื่นด้วยความตกใจ แต่เมื่อหันไปเห็นว่าไม่ได้มีแค่พวกตนเท่านั้นที่ตกใจ ยังมีคนอื่นๆ ที่ต่างพากันตกใจและหันมามองที่พวกเขาเป็นตาเดียว

“เอ่อ เรื่องอะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับการที่เรากำลังตกเป็นเป้าสายตาตอนนี้หรอกครับ” ไซมอนรีบเตือนเมื่อตอนนี้ทุกอย่างดูเหมือนจะหยุดชะงัก และทุกคนก็เบนความสนใจมาทางที่พวกเขายืนอยู่