ย่ามู่เมื่อเห็นว่าหลานชายคนโตยังไม่กลับเข้ามาเสียทีจึงได้เดินออกมาดูด้วยตนเอง เมื่อเห็นว่ามีชายฉกรรจ์หลายคนจนคิดว่าหลานชายคนโตไปสร้างเรื่องอะไรไว้ เลยเข้าใจผิดและด่าอย่างไม่ไว้หน้า
“หน็อย…เจ้าใหญ่ นี่แกไปก่อเรื่องอะไรมา ทำไมผู้คนถึงมาบ้านเราเยอะขนาดนี้”
“ย่าคิดว่าผมเป็นคนสร้างเรื่องเหรอครับ เช่นนั้นก็ดีแล้ว บ้านนี้ย่ากับปู่เป็นใหญ่ เช่นนั้นหากย่ากลัวว่าผมจะสร้างเรื่อง ย่าก็แยกบ้านให้ผมสิครับ”
“เจ้าใหญ่ แกพูดแบบนี้กับย่าได้ยังไง แล้วจะแยกบ้านอะไรกัน ไร้สาระ” มู่เฝิงเดินออกมาตวาดลูกชาย
“ไม่ไร้สาระหรอกครับพ่อ สายตาของย่าตั้งใจจะให้อาจ้งสืบทอดบ้านหลักอยู่แล้ว เหมือนที่ย่าให้พ่อเป็นบ้านหลักแทนลุงใหญ่ยังไงล่ะ การที่ผมแยกบ้านมันคงไม่ผิดแปลกไปหรอกครับ”
เพียะ! ใบหน้าของมู่เฉาหมิงหันตามแรงตบของบิดา
“แกกำลังด่าฉันเหรอเจ้าใหญ่”
“ผมพูดความจริง ในเมื่อย่าคิดว่าผมเป็นคนสร้างเรื่อง ก็แยกบ้านเถอะครั
