เฉินหยางคุนพอใกล้จะถึงเวลาคนรักเลิกงาน เขาจึงรีบออกมารับเธอ ไม่กลัวว่าแต้มการทำงานจะลดลงหรือไม่ เพราะอะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับมู่อันเหมยของเขา
ทว่าเมื่อมาถึงกลับพบคนรักยืนคุยกับใครบางคน พอเห็นหน้าเขารู้ได้ทันทีว่าชายคนนี้ชื่อว่านปี่หมิง!
“ถอยไปค่ะ เราสองคนไม่รู้จักกันมาก่อน อีกทั้งฉันเองก็มีคู่หมั้นและคนรักแล้ว การที่จะยืนคุยกับชายแปลกหน้าย่อมไม่ดี และต่อไปไม่ต้องมาคุยหรือเสวนากับฉันอีก เพราะฉันไม่ต้องการ!”
มู่อันเหมยปิดการสนทนาทุกด้านและเดินจากไป พอเห็นว่ามีใครบางคนยืนรออยู่ที่ป้อมยาม เธอจึงส่งเสียงเรียกอย่างดีใจ
“พี่หยางคุน”
หญิงสาวรีบวิ่งเข้าไปหาคนรัก พร้อมกับส่งยิ้มให้อย่างดีใจ แต่พอคิดว่าเขาน่าจะเห็นเธอคุยกับชายอื่นจึงรีบเอ่ยอธิบายเพราะกลัวเขาเข้าใจผิด
“มานานหรือยังคะ หากพี่มาช้ากว่านี้ฉันคงอกแตกตายหรือไม่ก็คงโดนไล่ออกจากงานเพราะชกหน้าคน”
เฉินหยางคุนแทบจะหลุดขำกับอาการแมวตัวน้อยแสด
