ความอุ่นวาบทาบทับลงมา ริมฝีปากหนาไล่เลียเชยชิมความหอมหวานอย่างละเมียดละไมราวผีเสื้อพบเจอน้ำหวานที่ถูกใจ
เฉ่าเหมยยืนนิ่งไม่กล้าขยับในทีแรก ทว่าเมื่อถูกสัมผัสมากขึ้น ในใจพลันอ่อนยวบ ยกสองมือขึ้นคล้องคอหนาอย่างลืมตัว ริมฝีปากทั้งบนและล่างถูกขบเม้มช้าๆ เรียวลิ้นเริ่มถูกดูดดึงตามอารมณ์ปรารถนาที่พลุ่งพล่าน
แต่แล้วขณะเฉ่าเหมยกำลังหลงใหลในรสสัมผัสอยู่นั้น ฉับพลันเยว่เฉิงกลับรีบผละตัวออก “ขออภัย” กล่าวเพียงสั้นๆ ก็คว้าเสื้อคลุมแล้วเดินออกไปจากห้องทันที
เฉ่าเหมยยืนนิ่งตาค้างอยู่เนิ่นนาน ครั้นได้สติจึงหมุนตัวเดินกลับไปที่เตียง มือเล็กยกขึ้นทาบไปที่อก รับรู้ได้ถึงใจที่กำลังเต้นแรงของตน
“ข้า...ทำอะไรลงไป”
น้ำตารื้ออยู่เต็มสองเบ้าตา เฉ่าเหมยไม่เข้าใจว่าทำไมตนถึงเผลอไผลไปกับการกระทำน่าละอายเช่นนั้นได้ นางไม่ได้มีใจเสน่ห์หาเยว่เฉิงไม่ใช่หรือ นางมิชอบชายที่หยิ่งยโส อวดดี และชอบแกล้งตนอย่างเยว่เฉิงมิ
