ดูแลมากกว่าน้องเพื่อน

888 คำ
วันนี้ช่วงเย็นผมนัดกับเพื่อนๆ มากินทะเลเผา แน่นอนนอกจากอยากมากินกับเพื่อนแล้ว ผมยังอยากมากินกับน้องเพื่อนด้วยสิ ผม ไอ้ราช และไอ้ดีเทล มารออยู่ที่ร้านก่อนแล้ว ไม่นานไอ้น้ำมนต์ ก็พาน้องสาวตามมา แม่งดูมันทำสิครับ เดินจับมือซะ หวงยิ่งกว่าไข่ในหิน ผมนี่ปวดสมองรอเลย "น้ำมนต์ ทางนี้ "ไอ้ราชตะโกนเรียกน้ำมนต์ "มากันนานยังวะ"น้ำมนต์ถามพวกผมพรางนั่งลง ส่วนน้องมัน โน้นให้นั่งไปฝั่งนู้น แต่ผมมีแผนนะครับ นั่งทานกันได้ซักพักโทรศัพท์ไอ้น้ำมนตฺก็มีสายเข้า (เออว่าไง) (ไอ้น้ำมนต์มึงอยู่ไหน) (กูกินกุ้งเผาอยู่) (รายงานที่กูยังทำไม่เสร็จที่กูฝากไว้ในกระเป๋ามึงอะ กูบอกให้มึงหยิบออกมาให้กูมึงลืมเหรอ) (กูก็หยิบออกวางไว้กับกระเป๋ามึงแล้วนะ) (หาไม่เจอ มึงหยิบออกมาจริงป่าววะ) (จริงดิ) (แล้วมึงจะกลับตอนไหน) (คงดึกอะ) (เฮ้ย พรุ่งนี้ก่อน9โมงต้องส่งวะ ถือว่าขอร้องไปหาให้กูที) (เออ ๆ เดี๋ยวไปเลย มึงมารอหน้าบ้านกู) (เค ขอบใจ) หึ นั่นละครับผมเห็นมันหยิบออกมาจริง และเป็นผมเองที่หยิบกลับ "มีอะไรวะ"ผมแสร้งถามไปงั้นแหละ "เดี๋ยวกูต้องรีบกลับไปเอารายงานให้เชี่ยพัฒก่อน"ไอ้น้ำมนต์ตอบผมหน้า หน้าตาเคร่งเครียด จะไม่เครียดได้ไงมันยังกินไม่อิ่ม "งั้นพวกมึงกินไปเลย ข้าวกลับพร้อมเฮียไหม" ไม่วายมันจะหันไปชวนน้อง แม่งไอ้เวร น้องยังไม่อิ่ม "เฮ้ย ให้น้องอยู่นี่แหละ น้องยังไม่อิ่มกูพาน้องไปส่งเอง"ผมรีบออกตัวรั้งไว้ทันที "เอาไงอยู่มั้ย" ไอ้เชี่ย แม่งพวกผมมันไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเชียว "งั้นข้าวกลับกับพี่ปุณ ก็ได้ค่ะ" "เอางั้นก็ได เอองั้นกูฝากน้องด้วย " "อืม เดี๋ยวดูแลเป็นอย่างดี" ผมรับคำ ไม่นานมันก็กลับไป ผมรีบเคลื่อนย้ายตัวเองไปนั่งแทน ไอ้น้ำมนต์ทันที กุ้งตัวใหญ่ ถูกแกะอย่างตั้งใจและวางตรงหน้าคนตัวเล็กทันที คนตัวเล็กมองหน้าผม และพูดขอบคุณพร้อมระบายยิ้มให้ "ขอบคุณค่ะ" น้องขอบคุณและหันไปกินกุ้งที่ผมแกะทันที "อร่อยมั้ย" ผมถามพร้อมจ้องคนตรงหน้าที่กำลังเคี้ยวกุ้งตุ้ยๆ "อืม อร่อยมากค่ะ" น้องตอบพรางพยักหน้า "เดี๋ยวพี่แกะให้อีก กินเยอะๆนะ" ผมไม่พูดเปล่า ผมยกจานกุ้งมาแกะ ให้เธออีกหลายตัว "เอาปูด้วยมั้ย" คนตัวเล็กพยักหน้า ผมก็แกะปูให้น้องอีก "พี่กินบ้างสิคะ แกะให้แต่หนู" คนตัวเล็กหันมาบอกผม "มือพี่ไม่ว่างเลยครับ หยิบใส่ปากให้พี่ที" หึ แผนให้น้องป้อนแหละ ไม่นานคนตัวเล็กก็เอากุ้งมาจ่อที่ปากผม "อ้าปากค่ะ" ผมก็ว่าง่ายด้วยสิ "อร่อยจัง วันนี้กุ้งหวานกว่าทุกวัน" ผมพูดพรางส่งยิ้มหวานอย่างสื่อความหมาย "โทษทีนะครับเพื่อนชั่ว พวกผมยังนั่งอยู่ตรงนี้ครับ" เสียงไอ้ดีเทล กระเซ้าเย้าแหย่มา "กินไปสัส " ผมหันไปต่อว่าเบาๆ แม่งพวกมาร "เอาของหวานมั้ย ร้านนี้ทับทิมกรอบอร่อยนะ" ผมหันไปถามน้อง "พอแล้วค่ะ ข้าวอิ่มมาก" พอน้องไม่เอาอ่ะไร พวกผมก็อิ่มแล้วเลยเช็กบิล ผมและเพื่อนอีก2คนแยกกันกลับ "พี่ขอไปเคลียเอกสาร ที่สนามแปบนึงได้มั้ย" "ได้ค่ะ " น้องไม่เรื่องมากเลยครับ วันนี้ช่วงบ่ายมีการแข่งแม็ชเล็กๆผมจึงไม่เข้ามาเพราะพี่ดินจัดการได้ แค่จะแวะมาเซ็นต์เอกสาร ตอนนี้ในสนามยังมีกลุ่มคน ที่นั่งดื่มกันต่อเยอะพอสมควร เมื่อผมมาถึง คนตัวเล็กก็หลับไปแล้ว ผมจึงค่อยๆอุ้มเธอลงมาและพาไปห้องทำงาน วางน้องไว้มีโซฟาตัวยาว และที่สำคัญที่ผมอดไม่ได้คือ ปากเธอน่าจูบมาก ผมวางเธอลงและนั่งมองเธออยู่ซักพัก ใจผมสั่นระรัว ตอนผมคบกับวิวผมแทบไม่เคยใจสั่น หรือเต้นแรงเลย มีแค่เขินอายธรรมดา แต่นี่ผมใจเต้นแรง และเหงื่อออกตามกรอบหน้า จุ๊บ ใช่ครับเสียงผมแอบจุ๊บปากเธอ แค่แตะบนปากบาง ไม่นานผมก็ผละออก ใจผมเต้นแรงมาก มือสั่นด้วย แต่คนตัวเล็กก็ไม่รูสึกตัว จุ๊บ ผมจุ๊บเธออีกรอบ อืมน่ารักจัง "พี่จะอดใจให้ได้นานที่สุดนะ" ผมพูดกับตัวเองเพียงเบาๆ และรีบลุกไปเคลียงาน น้ำข้าว ฉันตื่นตั้งแต่รถจอดแล้วหละ แต่แกล้งหลับ อยากรู้ไงว่าพี่จะทำอะไรกับฉัน ฉันรู้ว่าพี่เขาแอบจุ๊บฉัน ใจฉันเต้นแรงมากๆ แต่ก็แกล้งหลับ พี่เขาคิดอะไรกับฉันกันนะ เขินชิบหายเลย
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม