รักหมดใจ นายเพื่อนพี่

ฝันดีนะครับ

ผมรีบเคลียร์งานที่อยู่ตรงหน้า เพราะคนตัวเล็กหลับไปแล้ว

ก็อก ก็อก ก็อก

"เข้ามา"

เมื่อมีเสียงเคาะเรียกจากด้านนอก

"ขอนุญาต ครับนายน้อย"

ดินคนสนิทเปิดประตูเข้ามา

"อืม"

เขาขานรับเพียงเบาๆ

"นายน้อย วันอาทิตย์ ที่จะมีแข่งแมชสำคัญ กลุ่มของไอ้แมกซ์เวลล์จะมาสนามด้วยครับ"

ฟุ้วววว

ชายหนุ่มพ่นลมหายใจอย่างเบื่อหน่าย ถ้ากลุ่มนี้มาเมื่อไหร่ เกิดปัญหาทุกที เพราะกลุ่มนี้คือมาเฟียสุดเถือน

"บอกคนของเราเตรียมตัวให้พร้อม "

"ครับนายน้อย ผมขอตัว"

คนสนิทเดินจากไป เขาจึงลุกขึ้นเตรียมอุ้มคนตัวเล็กกลับ

ร่างบางถูกวางในรถ ก่อนที่ชายหนุ่มจะลูบหัวเบาๆ

"หึ ขี้เซาชะมัด"

ร่างหนาพูดฮึมฮำ เอ็นดูเด็กขี้เซา

ก่อนจะไปนั่งประจำที่คนขับและขับออกไปทันที

"น้องข้าวครับ ถึงแล้ว"

ร่างหนาสะกิดเบาๆเพื่อปลุกคนขี้เซา

ทั้งที่ก่อนหน้านี้ เขาแอบจุ๊บหน้าผากมนเบาๆ

"ถึงแล้วเหรอคะ"

เสียงงัวเงีย

"ครับตื่นได้แล้ว"

"ขอบคุณนะคะ ที่มาส่ง "

ร่างบางเตรียมเปิดประตูลงจากรถ

"ฝันดีนะครับ"

ชายหนุ่มเอ่ยก่อนที่ร่างบางจะเปิดประตู

"ฝัน ดีค่ะ"

เธอตอบกลับอย่างเคอะเขินแล้วรีบลงจากรถ

เมื่อเข้ามาภายในห้อง มือบางยกขึ้นมาทาบอก

"ฟุุ้ววว ทำไมใจเต้นแรงแบบนี้"

ไหนจะโดนขโมยจุ๊บอีก พี่ทำให้หนูตายได้นะแบบนี้ เธอเอามือจับปากของตัวเอง พร้อมยิ้มเบาๆนึกถึงตอนเขาแอบจุ๊บเธอ หน้าเห่อร้อนขึ้นมาดื้อๆ ไม่ไหวต้องอาบน้ำคลายร้อน

"อ้าวกลับมาตอนไหน"

พี่ชายที่พึ่งเปิดประตูออกมาจากห้องถามขึ้น

"ซักพักแล้วเฮีย"

"อืม ไปอาบน้ำเถอะ"

ฉันพยักหน้าและรีบเดินไปอาบน้ำทันที

ฉันนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง เพราะนอนไม่หลับ วันนี้ฉันรู้สึกดีมากๆ พี่ปุณเขา คิคิ

หลายวันผ่านไป

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ฉันกับเพื่อนนัดกันไปเดินห้าง วันนี่ลุคคุนหนูเบาๆ กระโปรงยีนส์สั้นเหนือเข่า เสื้อยืดสีขาวแบรนด์ดัง ยัดชายเก็บไว้ด้านในกระโปรง รองเท้าผ้าใบสีขาวคู่โปรด ผมดัดลอนใหญ่ ยาวถึงกลางหลัง ติดกิ๊บ น่ารักๆของแบรนด์ดังยี่ห้อหนึ่ง ราคาหลักพัน

ฉันยืนหันไปหันมาที่หน้ากระจก

"อื้ม สวยเหมือนกันนะเรา"

พูดกับตัวเองเสร็จก็เดินออกจากห้อง

"อ้าวจะไปไหน"

เฮียที่ก้มหน้าก้มตาทำรายงาน เอ่ยถามขึ้น

"ไปเดินเล่นที่ ห้างกับเพื่อนค่ะ"

"ไปยังไง เฮียไปส่งมั้ย"

"ไม่เป็นไรค่ะ กลับเย็นๆนะคะ"

"อืม อย่าเถลไถลละ"

"ค้าาาาา"

พูดจบฉันก็เดินไปหน้าปากซอย เพื่อโบกแท็กซี่ ไปยังห้าง

"ข้าว ทางนี้"

ฉันหันไปตามเสียงเรียก ก็พบกับแพงและมิ้น

"มานานแล้วเหรอ"

ฉันถามเมื่อเดินไปถึงเพื่อน

"สักพัก"

มิ้นตอบ

"ข้าว วันนี้ กลุ่มของพอร์ชขอมาด้วยนะ"

มิ้นที่พูดต่อ

"หื้ม มาไง"

ฉันถามอย่างสงสัย

"เอ่อ มันขอมาด้วยอะ อย่าคิดมากนะแก คิดว่าเพื่อน"

อันนี้แพงเป็นคนตอบ

"อืม"

ฉันตอบสั้นๆ

"ปะ กินชาบูกัน "

ฉันชวนเพื่อน เพราะวันนี้ที่มาห้าง ตั้งใจมากินชาบู

ไม่นาน พอร์ช ม่อน และทีมก็มาร่วมด้วย

"เต็มที่เลยนะ วันนี้พอร์ชขอเป็นเจ้ามือ"

พอร์ชที่เลือกมานั่งข้างฉันเอ่ยขึ้น

"กินด้วยกันก็จ่ายช่วยกันดิพอร์ช"

ฉันรีบปฏิเสธ

"พอร์ชขอเลี้ยงนะ ขัดใจพอร์ชแบบนี้เสียใจแย่"

พอร์ชเอ่ย พรางทำหน้าหงอย

"อืมๆ เลี้้ยงก็เลี้ยง"

ฉันที่ขี้เกียจเถียง เอ่ยตัดจบไป

และไม่แค่นั้น ของทุกอย่างถูกพอร์ชตักมาที่จานของฉันจนล้น

"พอร์ช "

ฉันเอ่ยเรียกเพื่อเตือนให้เขาหยุด

"คร้าบ!!"

เสียงอ่อนเสียงหวาน ไอ้คนกะล่อนเอ้ย

"ข้าวกินไม่ไหว พอแล้ว"

ดูดิทุกคนมันเยอะขนาดนี้แล้วยังตักไม่หยุด

"เฮ้อ ชาบูร้านนี้ดีเนาะ มีพนักงานบริการด้วยคิคิ"

มิ้นเอ่ยแซว

"พอร์ช อายเพื่อนบ้าง"

ฉันกระซิบเบาๆบอกพอร์ช แต่คนหน้ามึนมันทำลอยหน้าลอยตา

"เออ เดี๋ยวอิ่มแล้วพอร์ชพาไปเปิดโลก วันนี้เด็ด"

พอร์ชเอ่ยพลาง แสกนจ่ายค่าชาบู

"ข้าวไม่ไปนะ"

ฉันรีบปฎิเสธ

"ได้ไงข้าว"

มิ้นเอ่ย

"ไปด้วยกันนะข้าว"

แพงที่เอ่ยต่อ

"ไปนะข้าว พอร์ชดูแลข้าวเอง"

ฉันตัดสินใจอยู่นาน

"ไม่เกิน5โมงเย็นนะ"

"อื้ม ตกลง"

เพื่อนๆต่างก็ดีใจ แล้วพวกมันจะดีใจไรนักหนา

ฉันถูกจัดฉากให้นั่งกับพอร์ช และเพื่อนอีก2คนก็ไปกับม่อนและทีม ไม่นานรถก็มาจอดยังสนามแข่ง

"พอร์ช มาสนามแข่งเหรอ"

ฉันทำตาโต ตกใจเอามากๆ แน่นอนฉันรู้จักเจ้าของสนามแข่ง และแน่นอนเฮียต้องรู้แน่ๆ

"ข้าว ตื่นเต้นเหรอ ลงมา"

พอร์ชที่อ้อมมาเปิดประตูให้ฉัน

ก้าวลงรถอย่างกล้าๆ กลัวๆ คนเยอะขนาดนี้ไม่เจอหรอกมั้ง

"ปะ เข้าไปข้างใน "

พอร์ชพูดพรางยื่นมือกำลังจะจับมือฉัน แต่ฉันเบี่ยงออก

"เดี๋ยวหลง"

พอร์ชยังพยายาม

"ไม่เหมาะหรอกพอร์ช เราเป็นเพื่อนกัน"

พอร์ชทำหน้างอนและเดินนำไป

"วันนี้คนเยอะ หน่อย เพราะมาเฟียแมกซ์เวลจะมาแข่ง."

พอมาถึงเพื่อนๆ พอร์ชก็เล่าให้ฟัง

และให้ความสนใจกับรถแข่ง

"เราขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"

ฉันหันไปบอกเพื่อนๆ

"ให้เราไปเป็นเพื่อนนะ"

แพงเอ่ย

"อืม"

และเราก็มุ่งไปห้องน้ำ แต่ระหว่างทาง

หมับ

"อ๊ายยย"

อยู่ดีๆก็มีมือหนามาจับเข้าที่ข้อมืออย่างแรง

เมื่อมองเจ้าของมือหนาก็พบว่าเป็นชายร่างใหญ่ หน้าตาดี แต่รังสีอัมหิตแรงมาก

"หึ ฉันสนใจเธอ เอาเท่าไร"

"อะไร ฉันไม่ได้ขายนะ"

ฉันมองคนตรงหน้า ด้วยแววตาโกรธ

"ปล่อยเพื่อนฉันนะ "แพงที่โดนอีกคนจับไว้ร้องบอก ชายชุดดำ4-5คนยืนล้อมฉันกับแพงเอาไว้

ปุณ

ผมนั่งดูความเรียบร้อยอยู่บนห้องทำงาน

็ิก็อก ๆๆ

"นาย น้อยครับ เกิดเรื่องแล้ว"

พี่ดินวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา"

"มีไรครับ"

ผมถามออกไปเสียงเรียบ

"น้องข้าว โดนไอ้แมกซ์เวลล์ฉุดเข้าไปในซุ้มพวกมันครับ"

ผมขมวดคิ้วเป็นปม ข้าวมาได้ไง

"เตรียมคน พร้อมอาวุฒ ตามผมไป"

ผมไม่รอช้า สาวเท้าอย่างไวไปยังที่เกิดเหตุ

"ครับนายน้อย"

ดินเตรียมอาวุฒและลูกน้องจำนวนมากวิ่งตามผู้เป็นนายไปยังจุดเกิดเหตุ