"พอร์ช ข้าว กับแพง ถูกมาเฟียเอาตัวไป"
ม่อนที่เห็นเหตุการวิ่งมาบอกกลุ่มเพื่อน
"ชิบหายและ"
ชายหนุ่ม สบถออกมาอย่างหัวเสีย
"เกิดไรขึ้นวะ"
มิ้นหน้าตาเป็นกังวลเอามากๆ ถามขึ้น
"ไอ้เชี่ยพวกนี้เวลาถูกใจใคร มีซื้อด้วยเงินถ้าไม่ยอมก็ฉุด"
พอร์ชเอ่ยบอกเพื่อน
"แล้วทำไงละ พอร์ช"
มิ้นที่ตอนนี้ ใจไม่ดีเอาเสียเลย
ข้าว
"ปล่อยนะ"
คำว่าปล่อยนะที่พูดออกมารอบที่100
"ปล่อยก็โง่ละ ถูกใจกูเป็นบ้า5555"
มาเฟียหนุ่มเอ่ยพรางหัวเราะ และลูกน้องทั้งหมดก็หัวเราะ และมองเธอกับเพื่อนด้วยสายตาโลมเลีย
"นายอยากได้เท่าไร"
ข้าวที่พยายามหาข้อต่อรอง
"เงินพี่มีเยอะครับ แต่สวยๆอย่างน้องหายาก"
ไม่พูดเปล่า มือหนายังลูบที่ต้นแขน
"ไอ้บ้า ปล่อยนะ"
ข้าวที่ร้องเพราะตกใจที่โดนลูบแขน
แต่เหมือนสวรรค์จะเข้าข้าง เมื่อจู่ๆเสียงคุ้นหูก็ดังขึ้น พร้อมลูกน้องกว่า20คน
"ปล่อยผู้หญิงของกูซะ "
เสียงโมโห แววตาโกรธจัด ดังขึ้น
"พี่ปุ
