นายน้อย
929 คำ
"ทุกอย่างเรียบร้อยดีครับนายน้อย"ชายหนุ่มหน้าตาดี กล่าวกับผู้เป็นนาย
"อาทิตย์หน้าก็จะเป็นการแข่งใหญ่ ผมไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาด ฝากพี่ดินด้วย"ผู้เป็นนายกล่าว
"ครับ นายน้อย มีเอกสารสำคัญให้นายน้อยเซ็นต์ ผมวางไว้บนโต๊ะ "
"อืม"
"เอ่อ นายครับ นี่แฟนนายเหรอครับ"ลูกน้องคนสนิทตัดสินใจถาม เพราะนอกจากวิวอดีตแฟนของเขาเมื่อเลิกกันไป ปีกว่าๆก็ไม่เคยเห็นนายพาผู้หญิงคนไหนมาที่นี่อีกเลย
"อย่ายุ่ง มีงานก็ไปทำ"ร่างสูงกล่าวเสียงหงุดหงิด
"แหมนายครับ ถ้าสวยขนาดนี้ไม่ใช่แฟน ผมขอจีบนะครับ"ชายหนุ่มทำหน้าตาไม่พอใจมองลูกน้องอย่างเอือมระอา แต่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ดินจะหยอกเจ้านาย เพราะพวกเขาโตมาด้วยกัน ดินก็เหมือนพี่ชายของปุณ
"จะเลิกพูดไหม ถ้าไม่เลิกก็เตรียมหางานใหม่"ชายหนุ่มพูดพลางหันไปมองคนตัวเล็กที่เอาแต่ยืนก้มหน้า
"สวัสดีครับคนสวย พี่ชื่อดินนะครับ ไม่ทราบว่าน้องคนสวยชื่ออะไรครับ"ดินเลือกจะเมินคำพูดของเจ้านาย และหันไปถามสาวน้อยแทน
"น้ำข้าวค่ะ เรียกข้าวเฉยๆก็พอ "หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาตอบพร้อมกับยิ้มบางๆ
"แล้วน้องข้าวเป็นอะไรกับเจ้านายพี่ครับ"ชายหนุ่มยังไม่หยุดและยังถามต่อ
"เป็น"ยังไม่ทันที่คนตัวเล็กจะตอบ มือหนาก็ดึงให้เธอเดินตามไปยังออฟฟิตทันที
"พี่คะ ปล่อยก่อนหนูเดินไม่ทัน"
เมื่อมาถึงออฟฟิต ร่างหนาจึงปล่อย
"ฉันทำงานแปบเดียว เดี๋ยวไปส่ง"พูดเสร็จชายหนุ่มก็ก้มหน้าก้มตาทำงาน
เวลาทำงาน ทำไมมีเสน่ห์นักนะ นายน้อยงั้นเหรอ เท่ห์เป็นบ้าเลย
ก็อก ก็อก ก็อก
สิ้นเสียงประตูก็ถูกเปิดออก
"ขออนุญาติครับนายน้อย ชาไข่มุกกับคุกกี้ของน้องข้าวได้แล้วครับ"
"หืม ที่นี่มีชาขายด้วยเหรอคะ"
"ด้านล่าง มีทุกอย่างเลยครับเป็นเหมือนคาเฟ่ มีอาหารและเครื่องดื่มหลากหลายครับ น้องข้าวอยากไปนั่งมั้ยละครับ"ชายหนุ่มพูดพลางส่งยิ้มกว้างมาให้
"ไม่ดีกว่าค่ะ "ร่างบางพูดพลางมองดูพี่ที่กำลังเคร่งเครียดกับงาน
"ตามสบายครับ อยากได้อะไร เรียกผมได้นะครับ"ดินพูดพลางเดินออกไป ไม่อยู่รบกวนผู้เป็นนาย
คนตัวเล็กรับชานมมาแล้วดูดกินอย่างอร่อย
ไม่นานนักปุณก็เคลียร์งานเสร็จ ชายหนุ่มลุกยืนขึ้น พอดีกับคนตัวเล็กละสายตาจากมือถือ
หันมายิ้มบางอย่างดีใจ
"เสร็จแล้วเหรอคะ"น้ำเสียงดีใจ
"อืม กลับกันเถอะ"
ร่างหนาก้าวนำหน้า ร่างบางหยิบกระเป๋าและก้าวตามอย่างไว
"พี่คะ รอด้วย"
เมื่อเดินตามไม่ทัน ร่างบางจึงเรียกไว้
ปึก!!
"โอ้ย"
เมื่อจู่ๆร่างหนาก็หยุดกระทันหัน
"พี่จะหยุดทำไมเนี่ย"
ร่างหนาค่อยๆหันกลับมาหา
ร่างบางลูบที่จมูกเบาๆ
"เจ็บไหม"
ร่างหนาก้มลงมาจับดูที่จมูกของสาวน้อย
น้ำข้าวไม่พูดต่อทำแค่เพียงมองหน้าพี่ปุณที่ตอนนี้ก้มลงมาใกล้หน้าเธอมาก และยังเอามือลูบจมูกเธอเบาๆ ถ้าก้มมาใกล้มากกว่านี้คงได้ยินเสียงใจดวงน้อย ที่เต้นระรัวแน่นอน
"ข้าว ข้าว"
เมื่อเห็นคนตัวเล็กเอาแต่จ้องหน้าเขา ชายหนุ่มจึงเรียกดึงสติ
"อะ อะไรคะ"
เสียงตะกุกตะกักติดขัด
"ฉันถามว่า เจ็บรึเปล่า"
เมื่อได้สติ ร่างบางรีบหันหน้าไปทางอื่น เพื่อกลบเกลื่อนความเขิน ร่างหนาอดกลั้นขำเอาไว้ เพราะตอนนี้หน้าสาวน้อยแดงเหมือนลูกมะเขือเทศ
"มะ ไม่เจ็บแล้วค่ะ พะ พี่เดินต่อเถอะ" ทำแบบนี้ใจเธอวายตายพอดี หน้าหล่อชะมัด
ชายหนุ่มได้แต่กลั้นขำ และยังคิดจะแกล้งเธอต่อ
"เป็นอะไร หน้าแดงเหงื่อซึม"
ร่างหนาพูดพลางทำหน้านิ่งที่สุด
"อะ อืม คือ ข้าวร้อน วันนี้มันร้อน"
ร่างบางพูดพลาง ยกมือมาพัดที่หน้า และหันหน้าไปทางอื่น ไม่มีพิรุจอะไรเล๊ย"กลับกันเถอะ เดี๋ยวเฮียจะเป็นห่วง"
ร่างบางรีบตัดบท
"อืม ไปสิ"
ทั้งสองก้าวลงจากชั้นบนก่อนเดินผ่านด้านล่างที่มีพนักงานหลายคน
"สวัสดีครับนายน้อย นายหญิงน้อย"
พนักงานหลายคนพูดคำเดียวกัน
"มะ ไม่"
ร่างบางกำลังปฏิเสธ แต่ร่างหนา กลับกล่าวตัดบท"
"อืม ไปทำงานได้แล้ว"
พูดแค่นั้น แถมดึงมือเธอให้รีบเดินขึ้นอีก
ปั้ง
เสียงประตูรถปิดลง ร่างหนาไม่พูดอะไรตั้งหน้าตั้งตามองถนน อย่างเดียว
"พี่คะ ทำไมพี่ไม่ปฎิเสธว่าข้าวไม่ใช่"
พูดแค่นั้น เธอก็หยุด และจู่ๆหน้าก็เห่อร้อนขึ้นมา
"ว่าอะไร นายหญิงน้อยนะเหรอ"ร่างหนายังคงแกล้งไม่หยุด
"หึ "ชายหนุ่มแค่นเสียงหัวเราะในลำคอ
"ก็มันไม่ใช่เรื่องจริง นี่คะ"
หลังจบประโยคทุกอย่างก็เงียบไป รถคันหรูมาจอดที่หน้าบ้านหญิงสาว
"ขอบคุณนะคะ ที่มาส่ง"
น้ำข้าวก้าวลงจากรถ พร้อมกล่าวลา แต่ไม่นานปุณก็ก้าวตาม และกดล็อกรถ
"ทำไมไม่กลับละคะ"
เธอสงใสว่าจะลงมาทำไม
"หาเพื่อนพี่ไง"
พูดจบชายหนุ่มก็เดินผ่านไปหน้าตาเฉย
- ผู้เขียน
