“เมย์ เมย์ครับ”
วิลเลียมเขย่าแขนคนตัวเล็กที่ใช้ตักของเขาแทนหมอนเบาๆ ทว่าเธอกลับส่งเสียงอย่างรำคาญเมื่อถูกรบกวนการนอนหลับ
“อื้อ…”
“กินแล้วก็นอน เดี๋ยวก็อ้วนเป็นหมูหรอก”
ชายหนุ่มต่อว่าพลางส่ายหน้าไปมาอย่างอ่อนอกอ่อนใจ นัยน์ตาคมกริมกวาดมองดวงหน้างามอย่างอาทร ก่อนจะค่อยๆช้อนร่างอรชรขึ้นแล้วพาไปวางบนเตียง ก่อนจะจัดท่าให้เธอได้นอนอย่างสบาย
เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้คนที่นั่งดูหนังอยู่ข้างๆ ก็เผลอปล่อยโทรศัพท์ในมือร่วงลงพื้นพร้อมกับปล่อยแขนตกลงข้างกาย พอเขาหันไปดูก็พบว่าคนดูหนังเผลอหลับไปเสียแล้ว เขาจึงต้องขอพักการประชุมชั่วคราวแล้วจัดท่าให้เธอนอนแบบสบายๆโดยการให้เธอใช้ตักของเขาหนุนเป็นหมอน กระทั่งถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่รู้สึกตัว
ก๊อก… ก๊อก… ก๊อก…
เสียงเคาะประตูห้องนอนดังขึ้น ทำให้วิลเลียมต้องละสายตาจากร่างบาง แล้วรีบก้าวยาวๆเดินไปเปิดประตู เพราะเกรงว่าเสียงดังจะรบกวนคนที่กำลังนอนหลับอยู่
