ณ มหาวิทยาลัยดัง
“คุณวิลเลียมเร็วๆสิคะ เดี๋ยวฉันไปสาย”
“ผมก็รีบอยู่นี่ไง คุณก็อยู่นิ่งๆสิ”
เสียงของสองหนุ่มสาวที่เถียงกันอยู่ทางด้านหลัง ทำให้เมสันต้องลอบมองทั้งคู่ผ่านทางกระจกหน้ารถแล้วก็ต้องอมยิ้มออกมา ก็จะไม่ให้ยิ้มได้ไงตั้งแต่ร่วมงานกันมายังไม่เคยเห็นซีอีโอของสายการบินใหญ่เทคแคร์ผู้หญิงคนไหนออกนอกหน้าถึงขนาดตรวจเช็คความเรียบร้อยของการแต่งกายให้ ไม่เว้นแม้กระทั่งทรงผมของเธอ และตอนนี้การขอรวบผมให้เธอก็ดูเหมือนจะกินเวลานานจนสาวน้อยเริ่มจะหงุดหงิดใส่ เมื่ออีกฝ่ายทำไม่สำเร็จสักที
“เดี๋ยวเมย์ทำเองดีกว่าค่ะ”
“ไม่เป็นไร ผมจะทำให้เอง”
วิเลียมปฏิเสธขณะที่พยายามรวบผมนุ่มสลวยไว้ด้วยกัน แล้วหยิบยางยืดบนต้นขาที่วางไว้มามัดด้วยความทุลักทุเล เขาเพิ่งตระหนักรับรู้เดี๋ยวนี้เองว่าการมัดผมให้ผู้หญิงนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆอย่างที่คิด สาบานได้ว่าการหาเงินพันล้านยังง่ายกว่า
“เรียบร้อยแล้วครับเมย์”
เสี
