บทที่ 3 : 100 %
1778 คำ
ยี่สิบนาทีต่อมา…
ร่างอรชรในชุดผ้าขนหนูพันรอบอกเดินออกมาจากห้องน้ำ หลังจากที่พยายามทำใจอยู่นานว่าจะออกมาในชุดนี้ดีหรือเปล่า แต่เมื่อเธอรู้อยู่แล้วว่าอะไรจะเกิดขึ้นในเวลาต่อจากนี้ จึงต้องทำใจกล้าหน้าด้านให้ชิน จะได้ดูเหมือนมืออาชีพเข้าไว้
แต่แล้วเท้าเล็กก็ต้องชะงักนิ่งอยู่กับที่ เมื่อสายตาปะทะเข้ากับเรือนร่างสมบูรณ์ของบุรุษเพศเปลือยท่อนบน ที่นอนรออยู่บนที่นอนแคบๆ ดวงตาคู่สวยเผลอกวาดมองรูปร่างได้สัดส่วนของคนตัวใหญ่พลางกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเครือง ไล่ตั้งแต่ต้นคอใหญ่ลงมาตามอกกว้างแข็งแกร่งที่มีไรขนดกสีน้ำตาลขึ้นกระจายแลดูเซ็กซี่ชวนมอง
‘แบบนี้หรือเปล่าที่เขาเรียกว่าหุ่นล่ำ’
หญิงสาวพึมพำถามตัวเองอยู่ในใจ ถึงแม้จะไม่เคยเห็นผู้ชายเปลือยต่อหน้ามาก่อน แต่ก็พอจะรู้ว่าหุ่นแบบนี้แหละที่ผู้หญิงทั้งโลกใฝ่ฝันอยากจะครอบครองเป็นเจ้าของ เพราะมันสมบูรณ์แบบไร้ที่ติเกินกว่าจะถอนสายตาออกไปได้ง่ายๆ
“เป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่าทำไมหน้าแดงๆ”
วิลเลียมเงยหน้าขึ้นมาถามคนตัวเล็กที่ยืนนิ่งเป็นหุ่น และดูเหมือนว่าตอนนี้ใบหน้าขาวๆที่คุ้นเคยเมื่อครู่กำลังเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำราวกับคนเป็นไข้
“ปะ…เปล่าค่ะ ฉันสบายดี”
เมลดารีบปฏิเสธ พร้อมกับสะบัดศีรษะไปมาเพื่อไล่ความคิดฟุ้งซ่านออก แต่กระนั้นก็ยังไม่กล้าขยับไปไหน ไม่รู้จะวางตัวยังไง จนเสียงทุ้มของคนตัวใหญ่ดังขึ้นอีกครั้ง
“สบายดีก็ดีแล้ว มานี่สิ มัวยืนรออะไรอยู่”
“คะ…ค่ะ”
หญิงสาวได้สติ รีบปฏิบัติตาม แต่เมื่อหย่อนสะโพกลงข้างๆเขาแล้วก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นยังไงดี พยายามอย่างยิ่งที่จะนึกถึงบทรักที่เธอเคยดูในหนังเวลาที่พระเอกนางเอกจู๋จี๋กัน หรือไม่ก็ละครหลังข่าวที่เคยดูสมัยมัธยม แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกจนต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา
“มีอะไร”
ชายหนุ่มขมวดคิ้วถามคนตัวเล็กที่นั่งนิ่ง แล้วถอนหายใจออกมาราวกับเรือนร่างกำยำของเขาเป็นสิ่งที่ไม่น่าเชยชมเลยสักนิด สาบานได้ว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่แสดงกิริยาแบบนี้กับเขา ทำเอาความภูมิใจที่เคยมีนักหนาแทบมลายหายไปหมดสิ้นในพริบตา
‘ให้ตายเถอะ! เคยมีแต่ผู้หญิงกระโจนใส่เวลาเห็นอกเปลือยเปล่าของฉัน แต่เธอกลับนิ่งเฉยแถมยังถอนหายใจออกมาเนี่ยนะ ให้ตายสิ!’
วิลเลียมสบถกับตัวเองในใจอย่างหงุดหงิด
“ปะเปล่าค่ะ ว่าแต่คุณจะให้ฉันทำอะไรก่อนดีค่ะ คือ…ฉันหมายถึงให้เริ่มตรงไหนก่อนดี”
“เอาตามใจคุณเลย ตอนนี้ผมให้เป็นตาของคุณ เพราะถึงตาผมเมื่อไหร่คุณจะไม่มีโอกาสร้องขอชีวิตได้อีก”
ชายหนุ่มว่าพร้อมกับนอนเอามือทั้งสองข้างหนุนเอาไว้ อยู่ในท่านอนหงายให้เธอจัดการกับร่างกายของเขาได้ตามอำเภอใจ ทำเอาคนที่ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว
“เอาสิ ผมไม่ดุหรอก แค่กินจุเฉยๆ”
เมื่อเห็นหญิงสาวทำท่าเกรงๆไม่กล้าลงมือแตะต้องเขาสักที ชายหนุ่มก็เอ่ยขึ้น ทำให้เมลดาที่กำลังคิดว่าจะเริ่มจากตรงไหนก่อนต้องรีบตั้งสติและลงมือก่อนที่จะถูกจับได้เธอไม่เคยมีประสบการณ์
มือเล็กค่อยวางลงบนขอบกางเกงสแล็คเนื้อดี แล้วจัดการปลดเข็มขัดด้วยอาการมือไม้สั่น แต่กระนั้นก็พยายามที่จะไม่หลุดกิริยาตื่นเต้นหรือหวาดกลัวให้เขาเห็น หลังจากดึงเข็มขัดออกไปได้แล้วมือเล็กก็ปลดตะขอรูปซิปกางเกงลงช้าๆ สร้างความรู้สึกตื่นเต้นให้กับชายหนุ่มจนต้องผงกศีรษะขึ้นมามอง
เขาอยากจะรู้ว่าสาวน้อยที่ซื้อมาด้วยเงินห้าหมื่นจะทำอะไรกับเขา ยอมอยู่นิ่งๆอย่างใจเย็นทั้งที่ในใจนั้นอยากจะจับเธอพลิกมาอยู่ใต้ร่างแล้วสอนบทรักให้เธอเสียให้รู้แล้วรู้รอด เพราะกลิ่นสบู่อ่อนๆจากเรือนร่างของเธอที่ลอยมาแตะจมูกกำลังทำให้เขาตื่นตัวจนร่างกายขยายใหญ่ พร้อมที่จะเผด็จศึกรักแล้ว
ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างพร้อมกับอ้าปากค้าง เมื่อรูดกางเกงทั้งชั้นในและนอกแล้วพบกับเจ้ามังกรที่กำลังผงะชูชันออกมา ความใหญ่โตและแข็งแกร่งตรงหน้ากำลังทำให้หัวใจดวงน้อยของเธอเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาจากอก แต่เมื่อตั้งสติได้ก็ต้องสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆแล้วตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติภาระกิจอีกครั้ง
“คุณใส่ถุงก่อนนะคะ”
เป็นประโยคที่ทำให้วิลเลียมรู้สึกชะงักไปเล็กน้อย เพราะคาดไม่ถึงว่าเธอจะไม่ทำอะไรกับน้องชายของเขาเลยนอกจากเห็นแล้วจะจับครอบถุงเลย ทั้งที่ความเป็นจริงเธอควรจะจัดการมันด้วยปากอย่างเร่าร้อนเหมือนอย่างที่ผู้หญิงคนอื่นๆเห็นและหลงใหลมัน จนเขาหลงภูมิอกภูมิใจในความอังลังการ และอึดทน ตั้งนอนสองนาน แต่มาคราวนี้ผู้หญิงตรงหน้าทำให้ความมั่นใจและความภูมิใจทั้งหมดที่มีกลายเป็นศูนย์ทันที
‘ถามจริงๆเถอะแม่คุณ นี่ของฉันไม่น่าตื่นเต้นพอ หรือเธอตายด้านกับเรื่องพวกนี้ไปแล้วกันแน่’
“ผมไม่ใส่!”
ชายหนุ่มปฏิเสธเสียงแข็งด้วยอารมณ์ขุ่นๆเล็กน้อย เพราะความหงุดหงิดเลยทำให้พูดไปแบบนั้น ทั้งที่ที่ผ่านมาเขาจะเซฟตัวเองอย่างดี โดยเฉพาะผู้หญิงราตรีที่ซื้อมาสนุกเพียงชั่วค่ำคืน
“ไม่ใส่ไม่ได้นะคะ เพื่อความปลอดภัยของเราทั้งคู่ คุณต้องใส่นะคะ”
“ทำไม ที่กลัวนี่เพราะคุณกลัวจะแพร่เชื้อให้กับผม หรือว่ากลัวผมจะแพร่เชื้อให้กับคุณกันแน่”
“ทั้งสองอย่างค่ะ คุณต้องสวมมัน”
เมลดาบอกกับเขาด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด! เธอไม่อยากเสี่ยงกับโรคร้ายเพียงเพราะความสัมพันธ์คืนเดียว
“งั้นคุณก็ต้องเป็นคนใส่ให้ผม”
“วะ…ว่าไงนะ”
เสียงหวานร้องถามอย่างตกใจ เพราะไม่คิดว่าเขาจะใช้ให้เธอทำเรื่องน่าอายแบบนี้ อย่าว่าแต่จับมันเลย แค่มองยังรู้สึกร้อนๆหนาวๆอยากจะเป็นลมเสียให้รู้แล้วรู้รอด
“ทำไมต้องตกใจ”
“เปล่าค่ะ ฉันจะทำให้คุณเอง”
ปฏิเสธพร้อมปั้นหน้ายิ้มส่งให้เขา ก่อนจะคว้ากระเป๋าสะพายใบเล็กเพื่อหาของที่เธอได้ซื้อมา เมื่อพบแล้วก็รีบฉีกซองแล้วก็จัดการกับเจ้าโล่ใหญ่ของเขาตามวิชาสุขศึกษาที่คุณครูเคยสอนสมัยเป็นนักเรียน แต่ตอนนั้นการสาธิตจะเป็นกล้วย หรือไม่ก็ท่อนไม้ ไม่ใช่ของจริงอย่างที่เธอกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้
“ฉันใส่ไม่ได้ค่ะ มันแน่นเกินไป”
หญิงสาวเงยหน้าบอกกับเขาด้วยสีหน้ากังวล เธอมั่นใจว่าได้ลองพลิกทุกด้านดูแล้ว แต่ใครจะไปคิดว่าของจริงไม่ง่ายอย่างที่คิด
“ไม่ใช่ว่าแน่น แต่ขนาดถุงคุณมันเล็กเกินไป คุณซื้อขนาดนี้มา แล้วจะบังคับให้ผมใส่ได้ยังไง”
ในที่สุดคนที่นิ่งมองการกระทำของอีกฝ่ายอยู่นานต้องเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด สาบานได้ว่าไม่เคยหัวเสียในเวลาเข้าด้ายเข้าเข็มเท่านี้มาก่อน เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดมากจนแทบจะหมดอารมณ์ทางเพศไปตอนนี้เลย
“แต่ฉันซื้อขนาดใหญ่ที่สุดในร้านแล้วนะคะ พนักงานก็บอกว่าเอาขนาดใหญ่ที่สุดให้ฉันแล้ว”
เมลดาเถียงอย่างไม่ยอมแพ้ เพราะขนาดที่เธอซื้อมาเป็นขนาดที่พนักงานร้านสะดวกซื้อบอกกับเธอเองว่าเป็นขนาดใหญ่สุด และเป็นขนาดมาตรฐานของชายแล้ว แต่แล้วเธอก็ต้องอ้าปากค้างเมื่อเสียงทุ้มลอดไรฟันไขความกระจ่างให้กับเธอ
“นั่นมันขนาดใหญ่สุดสำหรับชายเอเชีย แต่ไม่ใช่ชายยุโรป”
เป็นครั้งแรกที่วิลเลียมอยากจะทุบหัวตัวเองแรงๆ เพราะไม่คิดว่าจะต้องมาอธิบายเรื่องขนาดถุงยังอนามัยให้กับผู้หญิงที่ทำงานราตรีฟัง นี่เขาต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆที่ยอมเสียเงินห้าหมื่นแลกกับความสวยเพียงภายนอกของเจ้าหล่อน ส่วนเรื่องบนเตียงนั้นไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย
และเมื่อความอดทนของเขาสิ้นสุดลง มือใหญ่ก็จับแข็นเล็กกระตุกให้เธอล้มนอนลงก่อนที่ตัวเองจะเป็นฝ่ายขึ้นมาคร่อมร่างอรชรไว้อย่างรวดเร็ว โดยไม่ยอมให้โอกาสเธอได้คุมเกมอีก
“ว้าย!”
เมลดาเผลอหลุดอุทานออกมาด้วยความตกใจ แต่เมื่อตั้งสติได้ก็ต้องนอนนิ่งเป็นหุ่นด้วยใจเต้นระทึก ภาวนาให้ค่ำคืนนี้ผ่านไปเร็วๆ
“ฟังผมนะ… ไม่ต้องกังวล เพราะผมไม่มีโรคร้ายอย่างที่คุณคิด ว่าแต่คุณเถอะมีโรคอะไรไหม ถ้ามีก็ให้บอกมาตามตรง ผมจะได้คิดและตัดสินใจใหม่”
ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาชิดติดแก้มขาวนวลขณะพูด ทำให้คนกลัวโดนทวงเงินห้าหมื่นคืนต้องรีบปฏิเสธทันที
“มะ…ไม่มีค่ะ”
“งั้นก็มาต่อกันเลย”
สิ้นเสียงทรงอำนาจริมฝีปากเรียวสวยสีหวานก็ถูกครอบครองด้วยปากหยักได้รูปร้อนจัดทันที เขารอคอยเวลานี้มานาน รอคอยว่าเมื่อไหร่เธอจะประกบปากมาจูบเขา แต่รอแล้วรอเล่าเธอกลับเมินเฉยจนตอนนี้เขาหมดความอดทนในการรอเลยต้องคุมเกมทั้งหมดเอง และจะกินเธอให้สมกับที่อดทนใจเย็นกับเธอมานาน
จุมพิตดูดดื่มเร่าร้อน ที่เขามอบให้นั้นทำให้คนอ่อนประสบการณ์แทบขาดอากาศหายใจ แต่กระนั้นก็พยายามตอบสนองอย่างเต็มที่จากการที่เรียนรู้จากเขา เป็นความรู้สึกแปลกใหม่ ตื่นเต้นที่เธอไม่เคยรู้มาก่อน และเธอเชื่อว่าในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าความตื่นเต้นจะมีมากกว่านี้แน่
- ผู้เขียน
