เมลดาเดินตามร่างสูงสง่าขึ้นเครื่องบินด้วยใบหน้าที่ระบายไปด้วยรอยยิ้ม แม้จะรู้สึกตื่นเต้นดีใจแค่ไหนที่จะได้ไปเที่ยวทะเลแต่ก็ยังไม่ตื่นเต้นเท่ากับการได้มานั่งเครื่องบินส่วนตัวที่หรูหราครั้งแรก เมื่อหญิงสาวพร้อมด้วยชายหนุ่มและเลขาขึ้นมานั่งบนเครื่องแล้ว นักบินก็พาเครื่องเหินทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ภายในห้องโดยสารที่เงียบไม่มีเสียงหวิดหวิวหรือคำรามกึกก้องให้รู้สึกรำคาญและใจหายใจคว่ำเล่น การทรงตัวของเครื่องนุ่มนวลราวกับล่องลอยอยู่ในสายลมทำให้เมลดาอดใจไม่ได้ต้องหยิบกล้องโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายเซลฟี่ไว้ไปอวดเพื่อนสนิท
“ให้ผมช่วยถ่ายให้ไหมครับคุณเมย์”เมสันที่เห็นหญิงสาวพยายามถ่ายภาพที่ไม่ลงตัวสักทีเลยอาสาถ่ายให้
“จะดีเหรอคะ”หญิงสาวย้อยถามด้วยน้ำเสียงเกรงอกเกรงใจ หันมามองคนข้างกายแวบหนึ่งเพราะเกรงจะโดนดุ
“ฉันขออนุญาตถ่ายภาพได้ไหมคะคุณวิลเลียม”
‘ถ่ายมาขนาดนี้ยังจะขออีกเหรอแม่คุณ’ชายหนุ่มแอบเหน็บคนตัวเล็ก
