ดวงตาสีน้ำเงินดุจห้วงทะเลลึกบนรูปหน้าคมสันหล่อเหลาบาดใจจับจ้องมายังร่างเล็กบอบบางที่หรุบเปลือกตาลงต่ำ รอยยิ้มบนมุมปากที่เลิกขึ้นบอกให้รู้ว่าเขาได้รับชัยชนะ หากแต่นี่เป็นเพียงบทเริ่มต้นของการทวงคืน ร่างสูงตระหง่านหยุดยืนตรงหน้าหญิงสาวที่ยังนิ่งเงียบ เธอก้มหน้าเล็กน้อยและเห็นเพียงรองเท้าราคาแพงขัดเงาวาววับเบื้องหน้าก็เท่านั้น
“เพิร์ลลี่...การที่คุณมาที่นี่ก็เท่ากับเป็นการตอบรับข้อเสนอของผม”
คิลเลียนเป็นฝ่ายพูดขึ้นขณะหญิงสาวช้อนตามอง
“ค่ะ...ฉันตอบรับข้อเสนอของคุณ”
มุกมารินฝืนใจตอบ เขาคงกำลังหัวเราะเยาะที่ก่อนหน้านี้คนอวดดีลั่นปากปฏิเสธ สุดท้ายก็ต้องกลืนน้ำลายตัวเองยอมรับข้อเสนอเพื่อเงินมหาศาล ยอมให้เขาดูถูกเหยียดหยามว่าเธอก็แค่ผู้หญิงหน้าเงิน
“จะให้ฉันทำอะไรก็บอกมาเถอะค่ะ แต่พอครบเวลาคุณก็ต้องไม่ลืมที่เราตกลงกันไว้”
“ไม่แน่นอน...ผมพูดคำไหนก็คำนั้น ว่าแต่คุณเถอะ...อยู่กับผมให้ครบอาทิตย์ก
