บทที่ 15
หลังจากสองพ่อลูกลุกไปบรรยากาศบนโต๊ะก็ไม่เหมือนเดิม ที่จริงมันไม่เหมือนเดิมตั้งแต่มีฝูอิงเข้ามาแล้ว
“ท่านแม่กับหรงหรงกินกันต่อไปเถอะนะเจ้าค่ะ ข้าจะกลับเรือนแล้ว”
ฝูอิงที่ลุกขึ้นทันทีที่สองพ่อลูกเดินไปถึงกับทำให้ฮูหยินแห่งตระกูลรั่วหายใจแรงอย่างไม่พอใจ
“ท่านแม่เป็นอะไรหรือเปล่าเจ้าคะ”
“ไม่เป็นอะไรหรอกหรงหรง พี่สาวเราเขาเป็นคนนิสัยอย่างไรหรือ”
และทั้ง ๆ ที่คำถามนั้นเอ่ยถามออกไปเพื่อจะช่วยเหลือฝูหรงแต่หญิงสาวกลับคิดไปไกลแล้วว่าท่านแม่อาจจะคิดจัดการเรื่องค้างคาให้จบให้สิ้นสักที
“ท่านพี่หรือเจ้าคะ ก็ใจดีไม่เคยแกล้งอะไรข้าเลยสักครั้ง ท่านแม่ก็รู้ว่าข้าเป็นบุตรของอนุ แต่ท่านพี่ก็ไม่รังเกียจพาข้าไปด้วยทุกที่ มีอยู่ครั้งข้าอยากไปงานเลี้ยงของบรรดาคุณหนูในเมืองมาก ๆ แต่เพราะไม่เคยได้รับคำเชิญจึงไปไม่ได้ ท่านพี่พาข้าไปแทนสาวใช้คนสนิทข้าถึงได้ไป”
คนมีอายุฟังแล้วก็ยิ่งรู้สึกกังวล “หรงหรง
