Girls​ wearing​ Glasses​ 10

1635 คำ
​ Porsche Talk ผมมองร่างเล็กที่ตอนนี้กำลังสลบเหมือดอยู่ใต้ร่างผม​ ผมไม่อยากรุนแรงเลยสักนิดแต่เธอยั่วอารมณ์ผมอ่ะแม่งเอ้ย​ ผมถอดแก่นกายออกก่อนเดินเข้าไปล้างตัวแล้วเอาผ้าชุดน้ำมาเช็ดล้างตัวให้ยัยแว่นก่อนจะใส่ชุดนอนให้​ ผมเก็บของปิดไฟก็ล้มตัวลงมานอนข้างๆหม้อแกงที่นอนนี้หลับปุ๋ยสบายตัวไปแล้ว​ "ฝันดีนะเมียจ๋าของปอร์เช่" เช้าวันต่อมา.. Mawkaeng​ Talk ฉันตื่นมาด้วยอาการปวดหัวตัวรุ่มๆ​ ปวดหนึบไปทั้งตัว​ ปวดบริเวรช่วงล่างสุดๆ​ ฉันหันไปมองเห็นคงข้างๆที่ตอนนี้กำลังนอนหลับอย่างมีความสุข​ "ฉันเกลียดนายปอร์เช่​" ฉันพยายามพยุงตัวเองออกจากเตียงนอน​ ฉันจะต้องออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด​ ฉันจะกลับไปอยู่ที่บ้านสักพักจะได้ไม่ต้องมาเจอปอร์เช่​อีก Porsche​ Talk ​ ผมตื่นขึ้นมาควานหาร่างบางแต่ไม่เจอแล้ว​ สะดุ้งตื่นจากเตียงทันที​ ผมเดินเข้าห้องน้ำตะโกนหาอย่างบ้าคลั่ง​ แต่ก็ไม่เจอ​ นี่คิดจะหลบหน้ากันจริงๆใช่ไหม​ หึ​ ได้​ เราจะได้เห็นดีกัน​ หม้อแกง @มหาวิทยาลัย​ UC ผมเดินเข้ามาสภาพอย่างกับซอมบี้​ ใช้พลังงานเยอะไปหน่อยเมื่อคืน​ จัดหนักเมียตัวดีที่มันกล้าพยศผัว​ ว่าแต่ยัยนั้นหายไปไหน​นะ​ ผมเดินไปเรื่อยๆก่อนจะเจอเพื่อนของหม้อแกงตรงม้านั่ง "เพ้นตี้เห็นหม้อแกงมั้ย" ผมเอ่ยถามออกไป​ เธอหันมามองผมแบบไม่สบอารมณ์​ "ไม่รู้​" เออชัดเจนดีคำตอบ​ รู้เรื่อง ผมเดินไปนั่งโต๊ะข้างๆเพ้นตี้​เพราะคิดว่าหม้อแกงคงจะมาแน่นอน สักพักเพ้นตี้ก็ลุกออกจากโต๊ะไปทันที​ อ่าว​ แล้วเมียผมมันไปไหนวะ​ ตอนนี้ผมหัวเสียสุดๆ​ โทรหาก็ไม่รับทักไปก็ไม่ตอบ​ "กูว่าแล้วมึงต้องอยู่ที่นี่" ผมเงยหน้าขึ้นไปก็ไปเจอกับไอ้โดมิโน่กับไอ้เกอร์​ พวกมันเดินตามหาผมทั่ว "เมื่อคืนหายหัวไปไหนไอ้สัส" ไอ้โดมิโน่ถามขึ้น "หาเมีย" ผมพูดออกไปด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด​ โมโหโว๊ยย​ ทำไมผมไม่ตื่นก่อนวะ "น้องมะปรางนะเหรอ" ไอ้เกอร์แซวผมยิ้มๆ "กูตลกหรือไง" ผมไม่มีอารมณ์​เล่นหรอกตอนนี้ "อ่ะๆ​ กูเห็นยัยแว่นเดินเข้าห้องเรียนไปกับเมียกูเมื่อกี้อ่ะ" ผมเงยหน้ามองไอ้เกอร์ทันที "อะไรนะ​ แม่งเอ้ยย" ว่าละเชียวต้องเห็นผมแน่ๆถึงไม่ยอมเข้ามา​ ผมจะไปดักรอหน้าห้องเรียนดูสิจะหลบหน้าผมยังไงอีก หึ 14.30น. Mawkaeng​ Talk ​ ฉันกลับบ้านไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็มาเรียนดีที่บ้านไม่มีใครอยู่​ เพราะสภาพฉันนี่อย่างกับถูกรุมโทรมมา​ เพราะไอ้หมาบ้าปอร์เช่​คนเดียว​ ฉันเกลียดมัน​ คอยดูเถอะฉันจะเอาคืนมันให้สาสม "เลิกแล้วไปไหนต่อแก" ยัยเพ้นตี้ที่กำลังเก็บของเตรียมออกจากห้องเรียนพูดขึ้น "กลับบ้านช่วงนี้ฉันจะกลับไปอยู่บ้าน​" ฉันเดินออกไปทางประตูพร้อมกับยัยเพ้นตี้ "แกจะหนีมันเรื่อยๆเงี้ยเหรอ" ฉันพยักหน้าเบาๆ​ "ทนอีกเดือนเดียวก็จะฝึกงานแล้ว​ ฉันคงไม่ต้องทนเจอไอ้บ้านั้นอีก" ฉันทำหน้าเซงๆถอนหายใจเบาๆ​ มหาวิทยาลัย​ของฉันเขาให้ทุกสาขาฝึกงานเทอมสุดท้ายก่อนจบหมดแหละ​ เพราะบางทีถ้าฝึกแล้วเขารับเข้าทำงานเลย​ จะได้ทำได้ทันที​ไม่ต้องรอเวลา​ ดีจะตายเนาะแบบนี้​ ฉันเดินออกจากประตูมาสักพักก็เจอกับไอ้ผู้ชายที่ฉันกำลังหนีมันอยู่​ เห้อ​ จะบ้าตาย​ นี่มันเล่นมาดักรอหน้าห้องเลยเหรอ "ไงเมียจ๋า​ ตื่นแล้วไม่ปลุกผัวเลยนะ" เสียงซุบซิบดังขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของปอร์เช่​ มองหน้าฉันแบบกวนประสาท​สุดๆ​ ฉันจะบ้าตายจริงๆ​ มาพูดอะไรเสียงดังหน้าตึก "ปากเสีย​ ไปไกลๆนะ" ฉันเดินหนีทันที​ ขืนอยู่นานกว่านี้มันได้พูดจาทำให้ฉันเสียหายหนักขึ้นแน่ๆ "หยุดเดี๋ยวนี้นะหม้อแกง​" ปอร์เช่​มาดึงมือฉันให้หันกลับไปหาเขา​ ใบหน้าเขาในตอนนี้ดูจะโกรธโมโหมากเลยอ่ะ​ แล้วฉันไม่โกรธหรือไง​ ฉันโดนข่มขืนนะเว้ย "นายจะเอายังไง​ก็ว่ามา ฉันเบื่อนายเต็มทนล่ะ​ จะมาวุ่ยวายกับฉันทำไมที่ได้ไปยังไม่สาแก่ใจนายอีกเหรอ​ ห๊ะ จะเอาไรอีก" ฉันเริ่มน้ำตาคลอ​ มองเขาอย่างไม่เข้าใจ​ ไม่รักไม่แคร์​ หลอกฉันมาตลอดเวลาที่คบกัน​ ฉันโดนเขากระทำอยู่ฝ่ายเดียว​ มันยังไม่พออีกเหรอไง​!! เหมือนเขาจะนิ่งไปก่อนละพูดเสียงอ่อนลง "คุยกันดีๆนะหม้อแกง​ ฉันขอโทษ" เขาพยายามจับมือฉันเอ่ยปากอย่างรู้สึกผิด​ เสียใจด้วยนะ​ มันสายไปแล้ว "ฉันไม่ให้อภัยนายปอร์เช่​ นายมันเลวเกินกว่าที่ฉันจะให้อภัยได้" ฉันปาดน้ำตาออก​ เชิดหน้าใส่ไอ้หมาบ้าที่ตอนนี้หน้าเสียทำตัวไม่ถูกแล้ว "ฉันขอโทษนะ​ ไม่โกรธนะครับคนดี" เขาพยายามพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนลง​ ฉันมองหน้าเขาอย่างเกลียดชัง "ไปให้พ้นหน้าฉันซะปอร์เช่​ อย่ามายุ่งกับฉันอีก​ ฉันเกลียดนาย" ฉันผลักเข้าล้มลงพื้นแล้วปาดน้ำตาวิ่งออกไปจากตึกเรียนทันที​ อย่าได้มาเจอะเจอกันอีกเลยไอ้บ้าปอร์เช่ สองสัปดาห์​ผ่านไป... ฉันมาเรียนปกติแต่ไอ้บ้าปอร์เช่หลังจากวันนั้นก็มีส่งข้อความมาบ้าง​ แวะมาหาที่คณะบ้างแต่ไม่ได้มากวนใจอะไรฉันมาก​ เห็นว่ามีโปรเจคต้องทำ​ ก็ดีไม่ต้องมายุ่งกับฉัน​ ฉันไม่อยากเห็นเขา​ เวลาเห็นหน้าเขาแล้วฉันจะต้องนึกถึงคืนนั้น​ คืนที่เขารุนแรงกับฉัน​ กว่าที่ฉันจะหายเจ็บช่วงล่างเกือบอาทิตย์​ มันฉีกขาดจนแสบไปหมด​ โดนน้ำทีนี่น้ำตาแทบจะไหล​ ตอนนี้เลิกเรียนแล้วละอีกอาทิตย์เดียวก็จะปิดเทอมแล้วเตรียมพร้อมไปฝึกงานได้ ฉันไปยื่นเอกสารฝึกงานไว้แล้วนะกำลังรอการตอบรับจากบริษัท​ทัวร์แห่งหนึ่งอยู่​ @ร้านขนมไทยหม้อแกง "แม่คะหนูกลับมาแล้วค่ะ" ฉันวิ่งไปสวัสดีแม่ฉันที่ตอนนี้กำลังนั่งทำทองหยิบ​ทองหยอดอยู่ในห้องครัว​ "หม้อแกงไปแต่งตัวแล้วลงมาลูกวันนี้เพื่อนแม่จะมาทานข้าวด้วย" ฉันพยักหน้าเบาๆแล้ววิ่งขึ้นห้องไป​ จริงๆฉันมีบ้านแล้วก็ร้านอีกที่นะ​ แต่ว่าขอแม่นอนร้านเพราะใกล้กว่าบ้าน​ แต่คอนโดใกล้ที่สุดแต่ไม่นอนเพราะเดี๋ยวไอ้หมาบ้าปอร์เช่​มาดักปล้ำฉันอีกทำไง​ ฉันกลัวเขาจนกลัวเรื่องเซ็กซ์​ไปเลยอ่ะตอนนี้​ ฉันถอดเสื้อผ้าเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย​ แต่ว่าเพื่อนแม่มานี่เนาะ​ งั้นต้องแต่งให้เรียบร้อยหน่อยดีกว่า​ "แม่คะทำอะไรกินอ่ะ" ฉันเดินมาตรงห้องครัวเห็นแม่จัดขนมไว้ที่โต๊ะ​ แล้วก็มีอาหารอยู่ประมาณ5อย่าง​ ทำเยอะจังสงสัยมาหลายคน "ก็ของโปรดเราไงล่ะ โทรตามพ่อสิไม่มาสักที" "จ้า​ จะตามเดี๋ยวนี้แหละจ้า" ฉันเดินออกไปตรงเคาร์เตอร์​หยิบโทรศัพท์​มากดโทร​ ที่ร้านฉันมีพนักที่ร้านประมาณ7คน​ ขาย4คน​ช่วยแม่ทำขนมประมาณ3คน​ ฉันก็ทำเป็นนะแต่ฉันขี้เกียจ​ (ฮัลโหลหม้อแกงว่าไงลูก)​ "แม่ให้โทรตามพ่อค่ะ​ เพื่อนแม่จะมาทานข้าวที่ร้าน" (อีกครึ่งชั่วโมงนะลูก)​ " รับทราบค่ะคุณพ่อขาาา" ฉันพูดจบก็กดวางก่อนจะมีเสียงรถยนต์​ขับเข้ามาจอดตรงหน้าร้าน​ ฉันวิ่งเข้าไปตะโกนเรียกแม่ "แม่เพื่อนมาแล้ว​ ออกมาดูหน่อย" แม่ฉันล้างมือเสร็จก็เดินออกมาทันที​ ออกมาปุ๊บก็เจอกับผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาคู่กับผู้ชายอีกคน​ ผู้หญิงฉันจำได้นะชื่อน้านันท์เคยเจอตอนเด็กๆ "ยัยนันท์​ คุณภาพ​ สวัสดีค่ะ​ ป่ะไปนั่งก่อน​ แตนๆเอาน้ำมาเสิร์ฟ​หน่อย" แม่ฉันตะโกนเรียกให้พนักงานหยิบน้ำไปเสิร์ฟ​ ฉันเดินไปเข้าไปหาแตน " มา​ เดี๋ยวหม้อแกงเอาไปเอง" ฉันรับถาดน้ำเย็นมาจากแตนแล้วเดินเข้าไปตรงที่แม่อยู่ "น้ำมาแล้วค่ะ" ฉันเอาน้ำวางให้ท่านทั้งสองแล้วก็ยกมือไหว้ " สวัสดีค่ะ​" ฉันทักทายคุณลุงคุณป้า​ทั้งสองคน​ คือว่าจริงๆฉันเคยเจอคุณป้าท่านนะ​ แต่นานมากแล้ว​ "หนูหม้อแกงไม่เจอกันนานเลยลูกสวยขึ้นเยอะเลย​ อร๊ายๆๆๆ​ แม่มีลูกชายนะยังโสด​ นี่ยัยแก้ม​ฉันจองหนูหม้อแกงให้ลูกชายฉันนะ" ฉันนั่งยิ้มหัวเราะแหะๆ​ ไม่รู้จะพูดอะไรถามตู้สักคำหรือยังว่าอยากได้ไหม​ "แกพูดแล้วน้าา​ ไปหาฤกษ์​แต่งงานมาเลย​ ฮ่าๆๆ" เออแม่ก็เป็นไปกับเขาด้วยเนาะ​ "ขอโทษครับที่มาช้า​ พอดีผมหาที่จอดรถไม่เจอ" ฉันว่าเสียงมันคุ้นๆแหะ​ ฉันหันไปข้างหลังก่อนจะเจอกับ.. " เห้ยยย​ ปอร์เช่​/หม้อแกง"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม