Girls wearing Glasses 11
1110 คำ
"เห้ยยยย ปอร์เช่/หม้อแกง"
โอ๊ยยบ้าจริงๆซวยสุดๆ ทำไมต้องมาเจอหมอนี่ที่นี่ด้วยนะ ทำไมยิ่งหนียิ่งเจอกันก็ไม่รู้ แล้วดูหมอนั่นมองฉันสิ อมยิ้มกรุ้มกริ่มใส่ฉันจนฉันทำหน้าไม่ถูกแล้ว แม่กับคุณป้าก็มองเราสองคนแบบแปลกๆ
"รู้จักกันเหรอจ๊ะลูก"
แม่ปอร์เช่มองมาทางพวกเราสองคน
" รู้จักสิครับแม่ก็นี่หม้อแกงแฟนผมเอง"
ฉันหันขวับไปทางเขาอย่างอึ้งๆ ไอ้บ้าเอ้ย ฉันรีบหันกลับไปจะเตรียมปฏิเสธ แต่ท่านทั้งสี่คนมองหน้าเราสลับกันไปมาแถมยังยิ้มดีใจอีก ให้ตายสิ
"เอ่อ คืออย่างนี้ค่ะ คือเราสองคน"
ฉันกำลังจะอธิบายแต่ไอ้บ้าปอร์เช่ก็เดินมานั่งลงข้างๆฉันแล้วพูดแทรกฉันขึ้นมา
" ผมกับหม้อแกงเราสองคนเป็นแฟนกันจริงๆครับแล้วเราสองคนก็มี อะ"
ก่อนปอร์เช่จะพูดจบฉันรีบหันไปปิดปากไอ้บ้านั้นทันที ดูจากหน้านายนั้นแล้วจะต้องบอกเรื่องคืนนั้นแน่ๆ
" ไปคุยกันหน่อยปอร์เช่"
ฉันผละมือออกจากใบหน้าของเขาแล้วก็เดินออกไปทันที หมอนั้นอมยิ้มเดินตามมาอย่างเงียบๆพวกผู้ใหญ่มองตามเราสองคนด้วยแววตาสงสัยแต่ไม่พูดอะไร
" เมื่อกี้จะพูดอะไร"
ออกไปลับสายตาผู้ใหญ่ฉันก็โวยวายใส่เขาทันที เขาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะเอ่ยขึ้น
"ก็จะพูดว่าเราสองคนเป็นผัวเมียกันแล้วไง ดีจังพรหมลิขิตชัดๆอ่ะ ถ้าแม่กับคุณน้ารู้นะ เราสองคนต้องได้แต่งงานกันแน่ๆเลย"
ปอร์เช่พูดออกมาแบบยิ้มดีใจสุดๆ ฉันมองหน้าเขาอย่างโมโห
"ไอ้บ้า ใครจะแต่งกับนาย"
ฉันเอามือทุบหน้าอกเขาอย่างระบายอารมณ์หงุดหงิดสุดๆคนบ้า
" เดี๋ยวก็รู้ว่าได้แต่งมั้ย"
พูดจบก็เดินเข้าไปข้างในทันที ฉันรีบดึงแขนเขาไว้ทันที
" หยุดนะ นายจะเอาไงว่ามา"
เขาหันกลับมามองหน้าฉันยิ้มหน้าแป้นมาเชียว
"ขอแค่สองข้อ ถ้าทำได้จะไม่พูด"
" อะไร"
ฉันขมวดคิ้วมองหน้าเขานิ่งๆระแวงไปหมดหมอนี่มันร้ายจะตาย
"ข้อแรกเธอต้องมาฝึกงานที่บริษัทฉัน ข้อสองเธอต้องกลับไปอยู่ที่คอนโดเหมือนเดิม"
พูดจบก็ยักคิ้วมองหน้าแบบกวนๆ ฉันถึงกับพูดไม่ออกถ้าให้พ่อกับแม่รู้ฉันโดนบังคับให้แต่งกับไอ้บ้านี่แน่ๆอ่ะ ฉันยังเรียนไม่จบด้วยซ้ำ อีกอย่างฉันไม่อยากได้หมอนี่เป็นสามีหรอกคนกะล่อน หลอกลวงใครจะเอา ชิ
" เงียบแสดงว่าไม่โอเคใช่ไหม งั้นจะไปบอกเดี๋ยวนี้แหละ"
พูดจบก็ทำท่าจะเข้าไปข้างใน ฉันรีบตะโกนเรียกไว้
"ดะ เดี๋ยวก่อน"
เขาหันมามองหน้าฉันนิ่ง
"เออก็ได้ แค่นี้ใช่ไหม"
เขาพยักหน้ายกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ๆฉัน มือยกขึ้นมาลูบไล้ใบหน้าของฉันก่อนจะจูบปากฉันทีหนึ่ง
"พูดง่ายแบบนี้รักตายเลย"
ฉันกำหมัดแน่นอย่างทำอะไรไม่ได้ ฉันจะต้องเอาคืนไอ้บ้านี่ให้ได้เลย คอยดู ปอร์เช่พาฉันเดินกลับเข้าไปในร้าน ก่อนจะพาฉันเดินเข้าไปนั่งข้างๆผู้ใหญ่
"คุยกันเรียบร้อยแล้วเหรอลูก"
แม่ฉันหันมาถามฉันกับปอร์เช่ ฉันพยักหน้าเบาๆไม่ตอบอะไร
"พ่อครับหม้อแกงจะไปฝึกงานที่บริษัทของเราน่ะครับ"
พ่อปอร์เช่หันมามองหน้าฉันอย่างงงๆ
"แล้วหนูหม้อแกงเรียนอะไรมาลูกบริษัทเราทำรับเหมานะปอร์เช่"
"ก็หุ้นส่วนใหม่ของเราเป็นชาวญี่ปุ่นนิ อีกอย่างกำลังจะเปิดสาขาใหม่ที่ญี่ปุ่นด้วย แล้วหม้อแกงจบภาษามาทำไมจะฝึกไม่ได้ละพ่อ"
ปอร์เช่อธิบายให้พ่อของเขาฟัง
"ดีๆพ่อจะได้ไม่ต้องไปหาล่าม งั้นหนูหม้อแกงไปฝึกงานกับลุงนะจบปุ๊บก็ทำงานด้วยกันเลย ไหนๆก็จะเป็นทองแผ่นเดียวกันแล้วใช่ไหมวะไอ้กัน "
พูดจบหันไปขอแรงสนับสนุนจากพ่อของฉัน พ่อฉันก็พยักหน้าเห็นด้วย นี่ตกลงฉันจะหนีไอ้บ้าปอร์เช่ไปไหนไม่ได้ใช่ไหมเนี้ย หึ่ยยยจะเอาคืนมันยังไงดีวะ
" ป่ะๆไปทานข้าวกันเถอะค่ะ อาหารจะเย็นหมดแล้ว"
จากนั้นพวกเราก็เดินไปทางโต๊ะอาหารที่เด็กๆจัดไว้ให้ ฉันก็มองค้อนไอ้บ้าปอร์เช่ตลอดทางที่ทานอาหาร
@คอนโดหม้อแกง
ฉันกลับมาที่คอนโดในวันนี้เพราะไอ้บ้าปอร์เช่ขู่ฉันไว้ น่ารำคาญจริงๆ แล้วคือจะมานอนกับฉันนี่สิ เห้อ ทำไงดีเนี้ย
ก๊อกๆๆๆ
ฉันเดินไปเปิดประตูก่อนจะเจอปอร์เช่ยิ้มร่าอยู่ตรงหน้าประตู ฉันถอนหายใจเบาๆแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องกดโทรศัพท์ไม่สนใจหมอนั่น
"หม้อแกงจ๋าาา"
จู่ๆก็มาดึงโทรศัพท์ฉันออกแล้วเดินเข้ามานั่งข้างๆแล้วดึงตัวฉันให้มานั่งตักเขา
"ต้องการอะไรปอร์เช่"
ฉันถามเขาออกไปอย่างไม่เข้าใจ
"คิดถึงที่สุดเลยรู้ไหม"
เอานิ้วมือมาเกลี่ยใบหน้าของฉันอย่างนุ่มนวล ทำไมต้องใจเต้นด้วยนะ ไอ้หมอนี่มันปล้ำแกนะเว้ยหม้อแกง
"แฟนนายละอยู่ที่ไหน"
ฉันถามออกไป เขาชี้นิ้วมาตรงหน้าผากของฉัน
"นี่ไงแฟนเช่อ่ะ"
ฉันเบ้ปากใส่เขา แหวะ เช่บ้าเช่บออะไร
"น้องมะปรางของนายไง"
เขาถอนหายใจอย่างไม่สบอารมณ์
"ไม่ได้คบซะหน่อย ก็แค่เล่นๆ"
"เลวสุดๆไปหลอกกินเค้าแล้วไม่รับผิดชอบ สารเลว"
ฉันตะโกนด่าหมอนั้นแต่มันทำหน้าเหมือนไม่สำนึกในสิ่งที่มันทำเลยสักนิด
" ยังไม่ได้กินเลยป่ะ ตั้งแต่คบกับหม้อแกงมาจนมาถึงวันนี้เช่ยังไม่เคยนอกใจนอกกายหม้อแกงเลยนะ"
ไม่พูดเปล่าทำตาหวานเชื่อมใส่ฉันอีก มือก็อยู่ไม่นิ่งซุกไซร้เข้ามาตรงแผ่นหลังของฉัน
" เนียนนักนะ เอามือออกไป"
ฉันตีมือเขาถอนหายใจออกมาเบาๆ เอาเถอะตอนนี้ยอมๆหมอนี่ไปก่อนแล้วกัน ค่อยหาทางเอาคืนทีหลัง หึ
- ผู้เขียน
