ลำพังเรื่องของตัวเองเธอก็เกือบเอาตัวไม่รอดอยู่แล้ว
ขณะจมกับความคิดของตัวเอง ผู้คนตรงที่เธอยืนก็พากันแตกตื่นตกใจเสียงประทัดที่ส่งเสียงหวีดดังขึ้นจนบางคนเดินเข้ามาชนเธอ ฐิรดลคว้าตัวเธอเข้าไปหาเขา เบียดเข้ากับแผงอกใต้เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน ๆ ผสมกลิ่นกายหอมละมุนที่เป็นเขา
เสี้ยววินาทีนั้นรู้สึกได้ถึงจังหวะของหัวใจที่ดีดแรงขึ้นอย่างที่ไม่สามารถควบคุมได้ และกว่าจะได้คิดปัดป้องเขาได้ เธอก็ถูกมือที่ใหญ่กว่าดึงไปยังอีกทิศทางแทน
จนมีเสียงทักดักขึ้น ฐิรดลจึงหยุดเดิน หันไปมองทางคนทัก ทางนั้นเรียกเขาด้วยอาชีพแทนที่จะเป็นชื่อ
“หวัดดีหมอ”
“เพื่อนผมเอง” ฐิรดลก้มลงบอกเธอ แล้วทักทายเพื่อนของเขา “สบายดี?”
“สบายดีครับเพื่อน” เพื่อนของฐิรดลมองมาที่เธอด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็นทั้งยังเล่นมุกที่เชยระเบิด “แล้วนี่มากับใครวะครับ แฟนใหม่อีกแล้วหรือ ล่าสุดที่เคยเจอไม่ใช่คนนี้นี่หว่า”
ภัทรวรินทร์เบือนหน้าหน
