“โธ่พี่แดง”
แดงไม่กล้าขัดใจเขา แต่กล้าขัดใจเธออย่างนั้นหรือ
“ไม่ต้องห่วงน้าสมหรอกค่ะ มาถึงแล้วพี่รีบเอาน้ำอุ่นเช็ดตัวให้อีกรอบ ใส่เสื้อผ้าอย่างหนาเลย ตอนนี้หลับสนิทเลยค่ะ เที่ยวกันให้สนุกนะคะ หิ้วมันเผามาฝากพี่ด้วยนะ เมื่อกี้พี่หาไม่เจอ ไม่รู้ว่าร้านย้ายไปอยู่ตรงไหนของงานแล้ว”
วางสายจากแดง เสียงของฐิรดลก็ดังที่ด้านหลัง
“เที่ยวงานวัด รำลึกความหลังกันหน่อยไหม”
ภัทรวรินทร์ไม่ได้ตอบเขาไปว่าอะไร เดินตรงไปข้างหน้าพร้อมกับมองสำรวจไปรอบ ๆ นึกไปว่าจะกลับเองได้หรือไม่ ที่นี่น่าจะมีบริการรถมอเตอร์ไซค์หรือสามล้อพากลับไปยังบ้านพักฟื้นคนป่วยของนายแพทย์พงษ์พิพัฒน์บ้างล่ะน่า
ขณะคิดหาทางกลับอยู่นั่นเอง เสียงถามดังขึ้นข้าง ๆ อีกครั้ง
“ลูกชิ้นกับไส้กรอกอีสานแบบเปรี้ยว ๆ ล่ะ”
หันไปมองยังเขาก็เห็นว่าถือของที่ชวนให้กินอยู่ในมือแล้วด้วย ไม่รู้ว่าหาซื้อมาตอนไหน ไวจริง ๆ ไม่ได้ยื่นมือไปรับมากินแต่อย่
