ฐิรดลเล่าเรื่องของเขาขึ้นก่อนโดยที่เธอไม่ได้ร้องขอด้วยซ้ำ และเมื่อเรื่องราวของเขามันไปพ้องกับที่แดงเคยพูดให้ฟัง ภัทรวรินทร์ก็อดขมวดคิ้วนิด ๆ คิดตามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
คนอย่างฐิรดลนี่น่ะหรือจะกลายเป็นคนเกเรไม่ยอมเรียน ก็ในเมื่อเขาดูออกจะเป็นคนมีความรับผิดชอบเรื่องเรียนออกจะตายไป เรียนเก่งมาก แล้วยังเคยช่วยสรุปเนื้อหา บอกสูตรลับการจำในวิชายาก ๆ ตั้งมากมายให้เธอเอาไว้ใช้ตอนเรียนเอาไปทำข้อสอบได้อีกด้วย
คิดมาถึงตรงนี้ก็อดด่าตัวเองไม่ได้ที่ความคิดคำนึงในช่วงนั้นยังคงแจ่มชัดไม่ได้จางหายไปตามกาลเวลาเลยสักนิด
แล้วเลิกคิดเมื่อเสียงของเขาเล่าเรื่องของตัวเองช่วงอดีตที่เธอไม่รู้ให้ฟังต่อจากนั้น
“แต่ถึงจบหมอ ผมก็ทำงานสายนี้ได้ไม่นาน หันไปทำธุรกิจอย่างอื่น ไม่ใช่ธุรกิจที่ทำให้รวยมากมายอะไร เป็นธุรกิจที่ต้องหมุนเงินทีละมาก ๆ เท่านั้นเอง”
เขาเล่ามาถึงตรงนี้ก็เงียบไป ภัทรวรินทร์นึกเกลียดตัวเองที
