จวบจนถึงเวลาตามนัดหมายที่จะจัดเลี้ยงง่าย ๆ กัน เกษมสันต์ที่ห้อมล้อมด้วยคนของเขาพากันเดินตามกันมายังหน้าหาด
“เชื่อไหม ตอนแรกสุดที่ผมติดต่อหาพราว ไม่คิดหรอกว่าพราวจะทำอะไร ๆ ให้ผมได้มากถึงขนาดนี้” อดีตรัฐมนตรีออกปากชมเปาะ “แล้วมิสเตอร์หวังเขาก็ดูจะพอใจพราวมาก ๆ ด้วย กระซิบกับผมหลายรอบมาก ว่าเขาอยากเป็นลูกค้ารายต่อไปของพราว”
ภัทรวรินทร์ยิ้มรับคำชมด้วยจริตที่ฝึกมาเป็นอย่างดี เพราะช่วงที่มีโอกาสได้คุยกันตามลำพัง ริชาร์ต หวัง บอกกับเธอแล้วเรื่องนี้ หากว่าเธอตอบรับเขาก็เท่ากับได้ลูกค้ารายใหญ่เพิ่มอีกหนึ่งคน มันจะหมายถึงอะไรได้ นอกจากเงินและเงิน
แล้วกล่าวตอบไปอย่างสุภาพว่า “ท่านกรุณาพราวมากค่ะ ให้โอกาสพราวแล้วยังแนะนำพราวให้เพื่อนของท่านด้วย”
เกษมสันต์มองเธอด้วยสายตาชื่นชมไม่ปิดบังแล้วเอ่ยตอบว่า “พราวต่างหากที่กรุณาผม ขอบคุณพราวมาก”
“ด้วยความยินดีค่ะท่าน”
เธอตอบรับคำของเกษมสันต์ ชายมากวั
