“ภารกิจของคุณลุงเยอะขนาดไหนเหนือก็น่าจะรู้”
“เข้าข้างกันตลอดนั่นแหละค่ะ อย่าให้เหนือรู้นะว่าพี่คีย์ถูกคุณพ่อหนีบไปเที่ยวหาเศษหาเลยด้วยน่ะ เพราะว่าเหนือจะงอนจริง ๆ ด้วยนะคะ ไม่ได้ขู่”
ฐิรดลเลิกคิ้ว มองไปยังเพื่อน ๆ ที่นั่งเงียบฟังเขาสนทนากับกัลยากรณ์ ก็ค่อยถามไปยังพี่สาวของเจ้าหล่อน
“แล้วข้าวเป็นไงบ้าง”
ไม่ชอบใจเลยที่ฐิรดลถามถึงผู้หญิงคนอื่น แม้จะเป็นพี่สาวของตัวเองก็ตามที จึงบอกด้วยเสียงเยาะให้ฟังว่า
“จะเป็นยังไงล่ะคะขานั้น ชอบกินยากล่อมประสาทกับไวน์อยู่เรื่อย เดี๋ยวก็แอดมิตอีกรอบหรอกค่ะ ไม่เสียแรงเลยนะคะที่คุณพ่อพยายามดึงพี่คีย์มาเป็นสมาชิกในครอบครัวของเรา เพราะผลัดกันแอดมิดแบบนี้ยังไงละคะ” กัลยากรณ์บอกหมิ่นตามนิสัย
ฐิรดลเห็นอาการของกัลยากรณ์ก็รู้ความนัยของอีกฝ่าย แต่หาได้สนใจไม่ แล้วเลือกที่จะไม่พูดอะไรอีก ที่ถามเพราะเป็นห่วงจริง ๆ แต่ในฐานะคนรู้จักเพียงเท่านั้น
และระหว่างเขาก
