หลังจากที่ทะเลาะกันวันนั้นมาลีวัลย์ก็กลับมาอาศัยอยู่ที่ห้องของตัวเอง โดยที่เจ้าป่าก็ไม่ได้โทรหาหรือตามตัวเธอกลับไป
เราไม่ได้คุยกันหรือเคลียร์ใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แม้ว่ามาลีวัลย์จะรอสายจากอีกคนอยู่ทุกวัน
อาการพะอืดพะอมถี่ขึ้นและมีครั้งหนึ่งที่เธอมีอาการต่อหน้าพิกุลทำให้มาลีวัลย์ถูกเพื่อนรักบังคับให้ไปตรวจที่โรงพยาบาล
“ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ คนไข้ตั้งครรภ์ได้แปดสัปดาห์แล้วค่ะ”
ราวกับถูกสายฟ้าฟาดใส่กลางศีรษะเมื่อมาลีวัลย์รู้ว่าตัวเองท้อง อีกทั้งยังท้องในตอนที่ความสัมพันธ์ของเธอกับเจ้าป่ากำลังระหองระแหง
“มาร์” พิกุลมองเธออย่างห่วงใยระคนหนักใจที่จะเอ่ยถามถึงพ่อเด็ก แม้ว่าทั้งสองคนจะรู้อยู่แก่ใจ
“อื้อ พี่ป่านั่นแหละ”
“แล้วจะเอาไงต่อ”
“คงจะไปคุยกับเขา ยังไงตอนนี้ก็ยังไม่ได้เลิกกันสักหน่อย”
“เดี๋ยวฉันไปด้วย”
“ไม่รบกวน-”
“ไม่รบกวน ตอนนั้นเธอก็ช่วยเหลือฉันไว้ตั้งเยอะ แล้วจะให้ปล่อย
