“เราใช้ความรู้สึกแตะต้องกันและกัน ตรงนี้...ของน้ำ” นิ้วเรียวแทรกเข้าในช่องทางรักช้าๆเพื่อบอกว่าตรงนี้หมายถึงตรงไหน น่านน้ำสะดุ้งตัว หลบสายตาอย่างเขินอาย
“กับตรงนี้ของผม” มือใหญ่จับมือเล็กมาสัมผัสความแข็งขึงของตนเองโดยไม่ปรึกษาเจ้าของมือสักนิดว่าจะเต็มใจไหม น่านน้ำหน้าแดงเข้าไปใหญ่ แต่ก็ยอมสัมผัสแต่โดยดี
“เราเข้ากันได้ดีใช่ไหม” หญิงสาวพยักหน้ารับอายๆ
“เพราะฉะนั้น เชื่อเถอะว่าถึงจะมองไม่เห็นมันก็จะหากันจนเจอ” รอยยิ้มกรุ้มกริ่มของภูชิตทำให้น่านน้ำหัวใจเต้นแรง เมื่อมือใหญ่เลื่อนมายึดสะโพกเต่งตึงเธอไว้อีกครั้ง ดวงตากลมโตหลับตาพริ้ม หญิงสาววางมือบนบ่ากว้าง เธอปล่อยให้ความรู้สึกนำทาง ความอุ่นลื่นขอเธอค่อยๆรับตัวตนของชายหนุ่มเข้ามาในกายอย่างช้าๆ เล็บสั้นจิกฝากฝังรอยบนบ่ากว้าง เพื่อระบายความเสียวซ่านที่มาพร้อมกับความอึดอัดคับแน่นกลางกาย จนกระทั่งสองร่างหลอมรวมกันจนกลายเป็นหนึ่งเดียว น่านน้ำพ่นล
