ตะวันกำลังจะลับตาตรงทิวเขายาวเหยียด ภูชิตยืนกอดอกอยู่ระเบียงด้านล่างของบ้าน ดวงตาสีเข้มมองไปเบื้องหน้า คล้ายกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง หญิงสาวที่เขากินแทนอาหารมื้อเที่ยงคงยังหลับอยู่ เพราะโดนเขาจับกินจนหมดสิ้นเรี่ยวแรง รอยยิ้มผุดพรายขึ้นเต็มใบหน้าหล่อเหลาเมื่อหัวใจคิดถึงคนที่โดนจับกิน กับผู้หญิงคนอื่นเซ็กซ์คือการแลกเปลี่ยนความสุขชั่วคราวเท่านั้น แต่ทำไมกับน่านน้ำเขากับรู้สึกลึกซึ้งจนสุดหัวใจอย่างนี้นะ ถึงเวลาที่เขาจะต้องหยุดอยู่กับคนนี้อย่างจริงจังเสียทีแล้วใช่ไหม
“เอ่อ...นายครับ” ชายหนุ่มหันหลังกลับไปมองเจ้าของเสียงทันที
“คนงานชั่วคราวที่เราจ่ายเงินค่าจ้างล่วงหน้าเพื่อมาตัดอ้อย ถูกตัดหน้าไปแล้วครับ”
“ใคร?...” แววตาวาวโรจน์กรุ่นโกรธทำให้ลูกน้องที่มารายงานข่าวเสียวสันหลังวาบ
“ไร่ผู้ใหญ่ศักดิ์ น้องชายกำนันช้างครับ” ภูชิตส่ายศีรษะอย่างหัวเสีย ผู้ใหญ่ศักดิ์มีนิสัยขี้โกงและเห็นแก่ตัวและชอ
