บทที่3 ฉันต้องรับผิดชอบ
1620 คำ
บทที่3 ฉันต้องรับผิดชอบ
ก๊อก ๆ ๆ
“คุณดินคะ คุณหญิงให้มาตามไปทานข้าวค่ะ” เสียงเคาะประตูพร้อมกับเสียงของคนรับใช้ทำให้คนทั้งสองหลุดออากจากความคิดของตัวเอง
“จะลงไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”
“เลิกร้องไห้แล้วลงไปทานข้าวได้แล้ว ป่านนี้คุณแม่กับดาวชะเง้อคอรอเธอแย่แล้วมั้ง” เขาหันมาบอกเธอ “เริ่มต้นใหม่นะเนตรนลิน พวกเราคือครอบครัวของเธอ”
“ค่ะ ต่อไปนี้ฉันจะเริ่มต้นใหม่โดยไม่เกี่ยวข้องกับพวกอินทรโยธาอีกเพื่อชีวิตที่ดีของฉันและเพื่อมารี” มารีมีความหมายเสมอในใจของเนตรนลิน เมื่อชีวิตที่ดีของเธอเป็นความต้องการของมารีเธอก็จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ไม่ต้องตกอยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของอินทรโยธา
“ฉันบอกว่า...”
“ให้แทนตัวเองว่านา นารู้และหลังจากนี้นาจะปฏิบัติตามที่คุณดินบอกค่ะ นาหิวแล้วลงไปทานข้าวกันค่ะ” หญิงสาวเอ่ยบอกพร้อมกับลุกขึ้น ท่าทีของเธอตอนนี้ไม่เหมือนกับคนเพิ่งผ่านเรื่องหนักใจใด ๆ สักนิด ต่อไปนี้ไม่มีเนตรนลินคนเดิมอีกแล้ว เธอจะเป็นเนตรนลินในแบบที่เข้มแข็งและสตรองจริง ๆ ตามที่มารีเคยสั่งสอน
“ไปสิ” ชายหนุ่มเอ่ยบอกก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูให้ เนตรนลินเดินลงมายังห้องอาหารพร้อมกับปฐพีโดยที่ไม่ได้เอ่ยสิ่งใด บนโต๊ะอาหารจึงเป็นคุณหญิงประภาพรและปีย์วราที่ผูกขาดการสนทนากับเนตรนลิน การได้พูดคุยกับทั้งสองคนทำให้หญิงสาวรู้สึกเหมือนได้คุยกับแม่และพี่สาว เธอพูดได้เต็มปากว่าถึงแม้จะเจอทั้งสองแค่วันเดียวแต่เธอก็รู้สึกรักและหวงแหนทั้งสองคนเป็นอย่างมาก เธอไม่อยากจะให้มีอะไรมาทำให้ทั้งสองหมางเมินต่อเธอเลย มันจะผิดไหมถ้าเธอจะยึดตำแหน่งสะใภ้ของบ้านคีรีราชโภคินไว้เพื่อให้ได้อยู่กับคุณหญิงประภาพรและปีย์วราไปตลอดชีวิต
“เออ ตาดิน แม่มีเรื่องขัดข้องนิดหน่อย ดินต้องแก้ไขให้แม่นะ” คุณหญิงประภาพรเอ่ยขึ้นหลังจากที่รับประทานอาหารเสร็จแล้วและย้ายมานั่งกันที่ห้องนั่งเล่น
“ขัดข้องอะไรครับคุณแม่”
“ตอนนี้แม่ไม่โอเคกับสถานะของเรากับหนูนา” คนเป็นแม่เอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังเสียจนเนตรนลินชะงัก ไม่ต่างจากปฐพีที่รู้สึกมึนงงกับคำพูดของมารดา
“อ้าว ผมก็เห็นคุณแม่กับดาวต้อนรับเนตรนลินเขานิครับ ผมเข้าใจผิดเหรอ?”
“ไม่ผิด แต่แม่ไม่โอเคกับสถานะสะใภ้เถื่อน เราน่ะควรจะทำอะไรให้มันถูกต้องตามกฎหมายและธรรมเนียมประเพณี ขืนเรายังนิ่งนอนใจไม่ทำอะไรให้ถูกต้อง เกิดหนูนาอยากจะไปจากเราขึ้นมาแม่จะทำยังไง ไม่เอานะ สะใภ้แม่ต้องเป็นหนูนาเท่านั้น เป็นสะใภ้คนเดียวด้วย” คุณหญิงประภาพรเอ่ยความต้องการของตนออกมาทั้งหมดด้วยสีหน้าจริงจังและเล่นใหญ่เกินจริง
“เฮ้อ ไอ้เราก็นึกว่าอะไร” ปฐพีเอ่ยสั้น ๆ ในขณะที่เนตรนลินลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอคิดว่าคุณหญิงประภาพรจะไม่โอเคกับเธอเสียแล้ว
“คุณแม่ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมให้ภากรโทรไปเชิญเจ้าหน้าที่แล้ว พรุ่งนี้เขาจะมาที่บ้าน เนตรนลินจะเป็นสะใภ้ที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณแม่แน่นอนครับ”
เมื่อได้ยินลูกชายพูดเช่นนั้นคุณหญิงประภาพรก็ยิ้มออก เช่นเดียวกับปีย์วราแต่คนที่ยิ้มไม่ออกกลับเป็นเนตรนลินแต่หญิงสาวก็ไม่ได้พูดเรื่องนั้นออกมาเพราะไม่อยากให้คุณหญิงประภาพรและปีย์วราไม่สบายใจ ปฐพีรู้ว่าหญิงสาวมีเรื่องไม่สบายใจที่อยากจะพูดจึงขอตัวพาหญิงสาวขึ้นมาพักก่อน
“ทำไมต้องจดทะเบียนสมรสด้วยล่ะคะ ที่ผ่านมาคุณก็ช่วยนามามากพอแล้วไม่เห็นต้องจดเลย” เนตรนลินเอ่ยขึ้นทันทีที่ทั้งสองเข้ามาถึงห้อง เธอไม่เห็นความจำเป็นเลยที่จะต้องจดทะเบียนสมรสกัน
“ฉันต้องรับผิดชอบ เพราะฉันล่วงเกินเธอไปแล้ว”
“ไม่เห็นต้องทำขนาดนั้นเลย นาไม่อยากจะให้เรื่องที่ช่วยไม่ได้แบบนี้มาผูกมัดคุณไว้ มารีเองก็อยากให้คุณแต่งงาน มีลูกและมีความสุขกับผู้หญิงที่คุณรัก นาไม่เห็นด้วยที่คุณจะแต่งงานเพื่อรับผิดชอบเรื่องแค่คืนเดียว” เนตรนลินคล้ายว่ามีความย้อนแย้งในตัวเอง เธออยากจะอยู่ที่นี่เพื่อจะได้รับความรักจากคุณหญิงประภาพรและปีย์วราแต่เธอก็ไม่อยากเห็นแก่ตัวผูกมัดเขาไว้ด้วยทะเบียนสมรส “ทะเบียนสมรส แหวนแต่งงาน สถานะภรรยาตามประเพณี ของเหล่านั้นคุณควรมอบให้คนที่รักนะคะ”
“ถามหน่อย เธอเคยคิดที่จะมีคนรักไหม?” ปฐพีถามขึ้นหลังจากที่หญิงสาวพูดจบ แต่คำถามที่เขาถามมานั้นตัวเขาพอจะทราบคำตอบอยู่แล้วว่าไม่
“ตั้งแต่มารีจากไปแล้วนาได้เห็นคุณเป็นบ้าเป็นหลังนาก็มั่นใจแล้วว่าชั่วชีวิตนาจะไม่มีคนรัก และไม่มีความรักด้วย เพราะไม่อยากเจ็บถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเขา” หญิงสาวเอ่ยบอก ตัวเธอไม่เคยมีความรักแต่พิษรักรอบตัวก็ทำให้เธอไม่อยากจะมีคนรักหรือมีความรัก เธอกลัวจะสูญเสียคนที่รักไปแบบที่ปฐพีสูญเสียมารี เธอกลัวที่จะสูญเสียคนรักไปดั่งเช่นที่คุณแม่จากคุณพ่อไป
“เธอไม่คิดจะมี ฉันเองก็ไม่คิดจะรักใครอีกแล้ว เราต่างก็กลัวเกินกว่าที่จะขวนขวายหาความรักและคนรัก งั้นเราก็อยู่ดูแลกันไปไม่ดีกว่าเหรอ?” ชายหนุ่มเอ่ยบอกพร้อมกับเดินไปหยิบกล่องกำมะหยี่ทีตั้งอยู่บนโต๊ะหัวเตียงมาเปิดออกต่อหน้าหญิงสาวมันไม่ใช่แหวนแต่เป็นกำไลข้อมือที่ด้านในสลักคำว่าคีรีราชโภคิน “นับตั้งแต่มารีจากไปฉันก็ไม่คิดที่จะรักใครอีก แต่ฉันก็ต้องแต่งงานและมีลูกเพื่อที่คีรีราชโภคินจะยังอยู่ต่อไปไม่สิ้นสุดลงที่ฉัน มันจะดีกว่าที่ฉันจะแต่งงานกับคนที่ไม่ต้องการมีความรักเช่นกันเพื่อที่จะอยู่ด้วยกันไปโดยไม่อึดอัดใจ”
“ฉันไม่ต้องการให้ภรรยาของฉันรักฉันแค่ฝ่ายเดียว แต่ต้องการภรรยาที่ไม่คิดถึงความรักแต่เป็นทั้งภรรยาทั้งแม่ของลูกและเพื่อนคู่คิด เพื่อนที่เข้าใจ เชื่อใจ ให้เกียรติและให้คำปรึกษาได้ทุกเรื่อง และฉันคิดว่าเธอเป็นคนนั้นได้” ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมกับหยิบกำไลวงนั้นขึ้นมา “เธอเองก็ไม่ต้องการมีคนรัก เธอต้องการแค่ความรักจากครอบครัว คุณแม่กับดาวรักเธอ เธอเองก็ต้องการทั้งสองคน ก็อยู่ดูแลกันไปไม่ต้องรักกันก็มีความสุขได้ เพราะฉันหวังดีกับเธอและฉันเชื่อว่าเธอก็หวังดีกับฉันเช่นกัน แค่หวังดีต่อกันชีวิตคู่ก็มีความสุขแล้ว ฉันคิดอย่างนั้น กำไลวงนี้คุณพ่อสั่งเสียฉันไว้ให้มอบให้กับคนที่จะมาอยู่เคียงข้างฉัน เธอจะรับไว้ได้ไหม?”
“คุณคิดว่านาเป็นคนดีพอ?” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความลังเลแต่ชายหนุ่มกลับยิ้มตอบกลับมา
“เธอเป็นคนดี มารีเป็นคนบอกฉันแบบนั้น และอีกอย่างเธอดีกว่าเจ้าพ่ออย่างฉันก็แล้วกัน”
“ถ้าอย่างนั้นก็โอเค นาจะเป็นเพื่อนคู่คิดที่ดีของคุณไม่เรียกร้องหาความรัก และคุณ คุณแม่กับพี่ดาวก็เป็นครอบครัวให้นา ตามนั้น” เนตรนลินไม่ได้ต้องการอะไรมาก เธอต้องการเพียงความรักจากครอบครัว เธอไม่ได้ต้องการความรักแบบหนุ่นสาวและเข้าใจปฐพีในเรื่องที่เขารักเพียงแค่มารี ถ้าเขาแต่งงานกับคนอื่นผู้หญิงคนนั้นคงจะเป็นคนที่น่าสงสารมาก เพราะปฐพีไม่สามารถรักเธอได้และเธอคนนั้นก็คงไม่เข้าใจ ผู้หญิงแทบทุกคนเรียกร้องความรักกันทั้งนั้น ดังนั้นแล้วเป็นเธอก็ถือว่าได้ประโยชน์ด้วยกันทั้งคู่
“เป็นอันว่าเธอไม่มีปัญหาที่จะจดทะเบียนสมรสกับฉันแล้ว?” เขาถามพร้อมกับยื่นกำไลให้ หญิงสาวรับกำไลข้อมือเรียบหรูนั้นมาและใส่ด้วยตัวเอง น่าประหลาดที่ใส่ได้อย่างพอดีแถมยังใส่ได้ง่าย หญิงสาวยิ้มน้อย ๆ ก่อนที่จะเอ่ยตอบ
“ค่ะ นาไม่มีปัญหา”
“เป็นอันว่าจบ”
“ค่ะ จบ” หญิงสาวเอ่ยบอกก่อนที่จะยกมือขึ้นปิดปากเมื่อรู้สึกง่วงจนหาวออกมา “ง่วงแล้วสิ ขอไปอาบน้ำนอนก่อนนะ”
“เสื้อผ้าของเธอฉันไม่ได้เอามาแต่ให้คนซื้อชุดใหม่มาให้ อยู่ในตู้ เธอใส่ได้ทุกตัว มันเป็นของเธอ” ชายหนุ่มเอ่ยบอกก่อนที่จะเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานภายในห้อง “อาบน้ำแล้วก็นอนเถอะ ฉันมีอะไรต้องทำอีกหลายอย่าง”
“อ้อ อย่าลืมกินยาล่ะเผื่อไข้ขึ้นอีก กินกันไว้ก่อนก็ดี” ชายหนุ่มเอ่ยบอกแล้วก็ลงมือทำงานที่กองอยู่บนโต๊ะไม่ได้สนใจหญิงสาวอีก เนตรนลินทำตามอย่างว่าง่าย อาบน้ำเปลี่ยนชุดและทานยาแก้ไข้กันไว้แล้วก็นอนหลับไปอย่างง่ายดาย
- ผู้เขียน
