บทที่2 ข้อตกลง
1664 คำ
บทที่2 ข้อตกลง
เนตรนลินใช้เวลาทั้งวันอยู่กับคุณหญิงประภาพรและปีย์วราเพื่อที่จิตใจจะได้ไม่ฟุ้งซ่านคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นจนกระทั้งเวลาเย็นย่ำก็เข้าครัวกับปีย์วราช่วยหยิบจับข้าวของโดยมีคุณหญิงประภาพรคอยแนะนำ คงไม่ผิดถ้าหากมีใครมาเห็นเข้าและคิดว่าทั้ง3คนเป็นแม่ลูกกันปฐพีที่เพิ่งกลับมาถึงมองภาพนั้นแล้วก็ได้เผยยิ้มออกมาน้อย ๆ ดูเหมือนแม่กับพี่สาวเขาได้ลูกสาวและน้องสาวคนใหม่เสียแล้ว
“แหม่! สนุกเชียวนะครับคุณแม่ ดาว ได้ลูกสาวกับน้องสาวคนใหม่แล้วลืมลูกชายและน้องชายเชียวนะถึงบ้านตั้งนานแล้วไม่มีใครสนใจหาน้ำหาท่าให้กินเลย” ปฐพีแกล้งบ่นขึ้นแต่มีหรือคนได้ลูกสาวใหม่และน้องสาวใหม่จะสนใจทั้งสองยังคงแสดงออกชัดเจนว่าอยู่ข้างใคร
“กลับมาแล้วก็ไปอาบน้ำอาบท่าสิ จะมายืนอยู่ทำไมลูกสาวแม่ยังมีเรื่องจะคุยกับแกอีกยาวเชียวนะยะ อย่าให้ลูกสาวฉันต้องรอนาน” คนเป็นแม่เอ่ยขึ้นจนเจ้าพ่อคาสิโนหนุ่มรู้สึกได้ถึงความรักและเอาใจใส่ที่คุณหญิงประภาพรมีให้แก่เนตรนลิน นับเป็นอะไรที่ไม่ได้เหนือความคาดหมายแต่ก็เกินที่คาดไว้ ท่านดูจะปราณีและชูป้ายไฟข้างเนตรนลินโดยไม่สนใจว่าเขาเป็นลูกชายเสียแล้ว
“ครับ ๆ ไอ้เรามันหมาหัวเน่าแล้วนิ” ปฐพีเอ่ยบอกก่อนที่จะเดินขึ้นห้องไป ยามอยู่กับครอบครัวเขาก็เป็นแค่ลูกชายคนหนึ่งและน้องชายคนหนึ่งเท่านั้นไม่ได้มีท่าทีเย็นชาแสดงออกมาให้คนในบ้านได้เห็นและท่าทีสบาย ๆ นี้จะเกิดขึ้นยามที่อยู่กับเนตรนลินด้วยนับจากนี้ไป
เนตรนลินกลับขึ้นมาบนห้องอีกครั้งหลังจากที่ช่วยปีย์วราเตรียมอาหารเสร็จแล้ว เมื่อหญิงสาวเห็นหน้าปฐพีก็ยิงคำถามใส่ในทันทีโดยไม่รอให้ชายหนุ่มได้พูดอะไร “ฉันอยากรู้ว่าคุณไปอยู่ที่ห้องฉันได้ยังไง”
“นา”
“คะ?” เนตรนลินถึงกับอุทานอย่างงุนงง เขาเรียกเธอหรือว่าอะไร แล้วทำไมไม่พูดให้ชัด ๆ
“ต่อไปแทนตัวเองว่านา ถ้าไม่ทำฉันจะไม่คุยกับเธอ” ชายหนุ่มบอกด้วยเสียงธรรมดาที่อ่อนลงกว่าที่ผ่านมาก่อนที่จะนั่งลงบนเตียง
“โอเค นาก็นา ทีนี้คุณจะเล่าให้นาฟังได้หรือยังว่ามันเกิดอะไรขึ้น” บางครั้งเนตรนลินก็เป็นคนดื้อแต่ในบางทีก็เป็นคนง่าย ๆ ไม่ซับซ้อน เธอไม่จำเป็นต้องให้เขาพูดซ้ำให้เปลืองแรงเพราะตอนนี้สิ่งที่เธออยากรู้ที่สุดก็คือเรื่องที่เธอยังไม่รู้และก็มีแค่เขาที่บอกเธอได้
“เดวิดรายงานว่าเธอกลับไทยแล้วฉันก็เลยให้คนไปดูแลเธอ แต่เมื่อวานนี้คนของฉันรายงานมาว่าพวกเขาหลงกับเธอที่หน้าผับ แล้วฉันก็อยู่ที่ผับนั้นพอดีก็เลยออกตามหาแล้วก็ได้เห็นน้องเธอกำลังจะให้คนพาเธอออกไป” ชายหนุ่มเอ่ยบอกก่อนที่จะหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมา “ที่เหลือเธอฟังเองก็แล้วกัน”
ปฐพีเปิดโปรแกรมบันทึกเสียงที่เขาลอบบันทึกการสนทนาของเขากับน้อง ๆ ของเนตรนลินไว้ให้หญิงสาวฟังโดยไม่พูดอะไรต่อ ให้เสียงเล่าเรื่องราวแทน
“นายกำลังจะพาเธอไปไหน?”
“ผะ ผมถูกจ้างมาครับคุณดิน เขาจ้างผม”
“แกเป็นใคร มาขวางไว้ทำไม”
“ส่งเนตรนลินมาให้ฉันถ้าไม่อยากเจ็บตัว”
“อ้อ ที่แท้ก็รู้จักนังพี่นา นายอยากได้นังนี่ล่ะสิ ถ้าอย่างนั้น...”
“ถ้าอย่างนั้นอะไรพี่นุ่น”
“จริง ๆ เป็นใครก็ได้ไม่ใช่เหรอ? เพราะพวกเราแค่ต้องการให้คุณวีถอนหมั้นมันแล้วคุณย่าก็ตัดมันออกจากกองมรดก ใครจะอยู่กับนังพี่นาคืนนี้ก็ได้ทั้งนั้นล่ะ นี่นายน่ะ ฉันยกนังนี่ให้เอาไหม”
“แต่มีข้อแม้ว่าอย่าให้นังนี่มาสาระแนในบ้านฉันอีก นายจะเอามันไปต้มยำทำแกงที่ไหนก็ได้และคืนนี้นายต้องทำตามแผนของฉัน ถ้านายทำได้ ฉันมีรางวัลให้ด้วยนะ”
“พวกคุณทำอะไรเธอ เธอถึงไม่มีสติขนาดนี้”
“ก็แค่ยาปลุกไม่ได้รุนแรงอะไรสักหน่อย...แต่ถ้าไม่ตอบสนองทางร่างกายก็แค่ตายเท่านั้นเอง”
“ร้ายนี่ โอเคผมยินดีรับข้อเสนอของพวกคุณ ต่อไปเนตรนลินจะไม่เกี่ยวข้องกับพวกคุณอีก”
“ดี งั้นตามพวกเรามา”
ทันทีที่ฟังจบในหัวของเนตรนลินก็ยังคงมีคำถาม จากที่ฟังปฐพีรู้จักกับผู้ชายที่มามอมยาเธอและอีกฝ่ายก็ดูจะเกรงใจปฐพี คนอย่างปฐพีเขาทำอะไรได้มากกว่านี้แต่ทำไมถึงยอมเออออกับพวกของนนทิวัตรไป “ทำไมคุณต้อง...”
“ถ้าฉันไม่เออออไป เธออาจจะตกเป็นเมียเดนสังคมที่เป็นหนี้บ่อนเป็นล้านไปแล้ว มารีอยากให้เธอมีชีวิตที่ยืนยาวแล้วฉันจะปล่อยให้เธอตายเพราะยาปลุกเซ็กส์ได้เหรอ? แล้วคิดเหรอว่าตายไปแล้วจะจบ คนพวกนั้นคงใส่สีตีไข่ใส่ร้ายเธอหนักไปอีกแล้วถึงตอนนั้นเธอก็ทำอะไรไม่ได้เพราะคนตายพูดไม่ได้”
“แต่คุณก็ไม่ควรเออออให้แผนของคนพวกนั้นสำเร็จ แบบนี้ต่อให้มีชีวิตอยู่คุณย่ากับคุณพ่อก็คิดไปแล้วว่านามั่ว หิ้วผู้ชายมานอนด้วยถึงห้อง” เนตรนลินยังคงไม่เข้าใจถึงเจตนาที่แท้จริงแม้จะรู้อยู่แล้วว่าทำไมปฐพีถึงต้องปกป้องเธอ
“ความจริงฉันจะสั่งคนยำกระทืบน้อง ๆ เธอก็ได้แต่ฉันไม่ทำแล้วทำตามแผนของพวกมันก็เพื่อที่จะให้เธอหลุดพ้นออกมาจากบ้านนั้นไงแล้วไม่ต้องถามว่าทำไม เธอรู้ว่าทำไมฉันถึงต้องให้คนวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ เธอ”
รู้ เนตรนลินรู้ดีว่าเพราะเป็นความต้องการของมารีที่หวังดีกับเธอแม้ลมหายใจสุดท้าย
“แต่ถึงยังไงพวกเขาก็เป็นพ่อกับย่าของนา”
“ที่ไม่เคยใส่ใจเธอได้สักครึ่งของมารี” เขาแทรกขึ้นก่อนที่จะขยับมากุมมือบางไว้ “เด็กน้อยของมารี มารีต้องการให้เธอหลุดจากขุมนรกนั่น มารีต้องการให้เธอมีชีวิตที่ยืนยาวไม่ต้องถูกใครรังแก ความหวังสุดท้ายของมารีไม่สำคัญกับเธอเหรอ?”
“ฟังนะเนตรนลิน ต่อไปนี้ชีวิตเป็นของเธอ เธอจะทำอะไรก็ได้ อยากอยู่ไทยก็อยู่ได้ไม่ต้องทนอยู่ต่างบ้านต่างเมืองอีก อิสระเป็นของเธอ เธอไม่ต้องไปแคร์คนพวกนั้น พวกเขาไม่ใช่ครอบครัวของเธออีกแล้ว” มารีรักเนตรนลินเพราะหญิงสาวเหมือนอยู่ตัวคนเดียวตั้งแต่เด็ก และถูกข่มขู่ไม่ให้กลับมาไทย แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นความหวังของคุณหญิงวาริณี หญิงชราคนนั้นจึงบังคับและจำกัดอิสระของเนตรนลินตลอดมา แม้จะไกลหูไกลตาแต่ก็เจ้ากี้เจ้าการทุกเรื่อง แม้เนตรนลินจะทำตัวเข้มแข็งและสตรองแค่ไหนแต่ก็ไม่เคยมีอิสระเป็นของตัวเอง ปฐพีรับรู้จากมารีมาโดยตลอดและรู้ดีกว่าใครว่ามารีต้องการให้เนตรนลินมีความสุขอย่างแท้จริงและมีอิสระราวกับนกที่มีปีกบินไปได้ทุกที่
เมื่อนั่นคือความปรารถนาของมารีเขาก็จะทำให้สำเร็จ เขาจะเป็นคนติดปีกให้เนตรนลินได้โบยบินอย่างมีอิสระเอง “ต่อแต่นี้ไปฉัน คุณแม่ และดาวคือครอบครัวของเธอ ลืมวันคืนที่เจ็บช้ำแล้วเริ่มต้นใหม่เถอะเด็กน้อยของมารี ถ้าไม่คิดว่าเพื่อตัวเองก็คิดว่าเพื่อมารีก็แล้วกัน”
“ฮึก คุณมันบ้า ฉันสัญญากับมารีแล้วว่าจะไม่ร้องไห้ แต่คุณก็ทำให้ฉันร้องไห้ ฮึก” ทุกคำพูดของปฐพีล้วนส่งผลให้เนตรนลินกลั้นน้ำตาไม่อยู่ เธอทั้งคิดถึงมารีและซาบซึ้งที่มารีหวังดีกับเธอเสมอ และซาบซึ้งใจกับคำพูดของปฐพี แม้ว่าทุกอย่างปฐพีจะทำเพื่อมารีผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจแต่เขาก็ไม่ได้ทำส่ง ๆ ไป ชายหนุ่มมีเมตตาต่อเธอ ยอมให้เธอเป็นคนในครอบครัวของเขา
“ก็บอกให้แทนตัวเองว่านาไงเล่า” ปฐพีแย้งขึ้นพร้อมกับเช็ดน้ำตาให้คนขี้แย แม้จะเหมือนขี้แยแต่เนตรนลินก็ยังมีสติไม่กี่นาทีต่อมาเธอก็เลิกร้องไห้แล้วก็มาโต้แย้งเขา
“อิสระอะไรกันคุณยังบังคับฉันอยู่เลย ฮึก”
“ไม่มีใครบังคับเธอได้ ชีวิตเป็นของเธอ แต่ฉันเป็นข้อยกเว้น” ปฐพีเอ่ยบอกขณะที่มองสบตาคู่หวานที่แม้จะดูเข้มแข็งแต่ลึกลงไปแล้วกลับอ่อนแอและเต็มไปด้วยบาดแผล
“ใครลิขิต ใครกันกำหนดว่าคุณเป็นข้อยกเว้น”
“มารีมั้ง” เจ้าพ่อคาสิโนหนุ่มเอ่ยบอกสั้น ๆ หากจะถามว่าใครลิขิตให้เขาต้องมาพัวพันกับเนตรนลินแล้วล่ะก็ เขาคงตอบได้ว่าไม่ใช่พระเจ้าก็คงเป็นมารี บีเกอร์คนรักของเขาเองที่กำหนดให้เขามาพัวพันกับเนตรนลินจนสถานะมันล่วงเลยมาถึงขั้นที่พันธนาการเขาไว้กับเธอแบบนี้
- ผู้เขียน
