EPISODE1 2/2
1144 คำ
ของหวงอสุรา
(Beauty and bad guy)
EPISODE1
“เหตุการณ์ปกติดี หรือว่าคนสวยอยากได้อะไรเพิ่ม” เขาว่า และเห็นว่าเธอพยักหน้ารับหงึก ๆ
“เปล่าค่ะ หนูแค่อยากมีคนนั่งเป็นเพื่อน ถ้าพี่นั่งกับหนูได้อีกหน่อยก็ดีค่ะ หนูนั่งคนเดียวแล้วรู้สึกทำตัวไม่ถูกชอบกล” เธอว่า แล้วยกค็อกเทลแก้วที่สองกระดกรวดเดียวจนหมด ก่อนจะเลื่อนแก้วสุดท้ายไปทางเขา
“พี่ดื่มสิคะ หนูเลี้ยงเอง พี่การ์ดอุตส่าห์มาส่งหนูถึงโต๊ะ รับรองว่าหนูจะไม่บอกเจ้าของคลับหรอกค่ะว่าพี่แอบดื่มในระหว่างทำงาน” แก้มใสเอ่ย แล้วทำหน้าทำตาให้น่าเชื่อถือ ว่าเธอจะไม่บอกใครเด็ดขาด ทำให้คีตะยอมยกค็อกเทลขึ้นดื่ม ก่อนจะยกมือบอกให้พนักงานไปเอาเครื่องดื่มมาให้เธออีกชุด
ผ่านไปราว ๆ ครึ่งชั่วโมงชายหนุ่มก็เห็นว่าเจ้าของร่างขาวกระจ่างเริ่มนั่งโงนเงน เพราะสติถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์กล่อมเกลา ระหว่างนั้นก็มีใครบางคนโทรเข้ามาหาเธอ
ชายหนุ่มสังเกตว่าเธอมองเบอร์ที่แสดงอยู่บนหน้าจอเล็กน้อยแล้วกดตัดสายไปสองสามครั้ง สุดท้ายก็เลือกที่จะหยิบมันขึ้นมารับสายจนได้
[“แก้มอยู่ไหนคะ พี่โทรหาตั้งหลายรอบทำไมไม่รับสายล่ะ”]
เสียงของคนที่เพิ่งทำให้เธอเสียอกเสียใจและผิดหวังที่คบหากับเขามาเกือบครึ่งปีเอ่ยถามมาราวห่วงใยนักหนา นั่นทำให้แก้มใสได้แต่หยาดน้ำตารื้นในม่านตาสวย
“แก้มว่าแก้มพูดชัดเจนแล้วนะคะ แก้มไม่ต้องการติดต่อกับพี่อีก ให้เราจบกันด้วยดีเถอะนะคะ” เธอเอ่ยย้ำการตัดสินใจของตัวเอง แค่ถูกภรรยาของเขาเข้ามาตบตีต่อหน้าผู้คน แก้มใสก็อับอายเกินพอแล้ว ยังมีอะไรให้เขาต้องโทรมาหาเธออีก
[“ไม่เอาแบบนี้สิคะ พี่รักแก้มมากนะ พี่ไม่ได้รักแนทตี้แม้แต่นิดเดียว แก้มบอกพี่สิคะว่าแก้มอยู่ไหน พี่จะไปหาแก้มเดี๋ยวนี้เลย”]
กิตติภัทรยังคงตื้อเธอไม่เลิก แต่เขารักเธอแบบไหนงั้นเหรอ รักเธอแบบไหนถึงได้มีผู้หญิงคนหนึ่งอุ้มท้องลูกของเขามาเรียกร้องหาสิทธิ์ของความเป็นภรรยากับเธอ
“ไม่ค่ะ! แก้มไม่ต้องการเจอพี่กิตอีก เลิกยุ่งกับแก้มแล้วกลับไปดูแลภรรยาของพี่เถอะนะคะ อย่าทำให้แก้มต้องกลายเป็นผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่ายุ่งกับสามีชาวบ้านอีกเลย” แก้มใสเอ่ยย้ำ แล้วกดตัดสายไปแค่นั้น ก่อนจะจัดการปิดเครื่องทันที คีตะเห็นท่าทางแบบนั้นก็พอจะรู้ถึงสาเหตุที่สาวสวยตรงหน้าอยากเข้ามาเมามายแล้วล่ะ
“อึก ๆ อ่าส์! น้ำสี ๆ พวกนี้อร่อยจัง จริงสิ! ขอโทษพี่การ์ดด้วยนะคะที่ต้องมานั่งฟังหนูพูดอะไรก็ไม่รู้ แต่หนูอยากลองเมาจริง ๆ วันนี้หนูเป็นเศร้ามากเลยค่ะ ทั้ง ๆ ที่ใคร ๆ ก็บอกว่าหนูเป็นคนสวย หนุ่มที่ไหนก็ชอบหนูทั้งนั้น แต่ไม่รู้ทำไมทุกครั้งที่หนูลองคบกับใคร ไม่วันใดก็วันหนึ่งมักจะมีผู้หญิงมาแสดงความเป็นเจ้าของเขาเสมอ พี่การ์ดว่าดวงหนูอาภัพ หรือว่าผู้ชายพวกนั้นเจ้าชู้เก่งกันแน่คะ” แก้มใสที่ยกค็อกเทลกระดกจนหมดแก้วหันมาพูดกับเขาไปเรื่อยทำให้ชายหนุ่มเริ่มพิจารณาถึงสิ่งที่เธอเล่า
คนที่พูดว่าเธอสวยพวกเขาไม่ได้โกหกเธอหรอก แต่คนที่ทำให้เธอเสียใจจนอยากเมาท่าทางจะเจ้าชู้เก่งอย่างที่เธอว่านั่นแหละ ผู้ชายที่มีเจ้าของ...แต่ยังมายุ่งกับเธอ พวกนั้นแหละที่ผิด
“เธอไม่ผิดหรอกคนสวย ไอ้พวกที่ต้องการเธอทั้ง ๆ ที่มีเจ้าของแล้วต่างหากที่ผิด” คีตะว่า ทำให้เธอมองสบตาคมคร้ามของเขานิ่ง ก่อนจะค่อย ๆ เผยยิ้มออกมาบาง ๆ
“ขอบคุณพี่การ์ดนะคะที่อุตส่าห์ปลอบหนู หนูอะชอบเขามากเลยนะคะ คบกับเขามาตั้งเกือบครึ่งปี เขาดูแลหนูดีมาก ไม่มีวี่แววว่าจะมีคนอื่นเลยสักนิด เกือบจะย้ายไปอยู่คอนโดฯของเขาแล้วแท้ ๆ แต่ผู้หญิงของเขาก็ปรากฏตัวมาชี้หน้าด่าหนูเสียก่อน มันทั้งตลกแล้วก็ช็อคสุด ๆ เลยค่ะ พี่การ์ดคงคิดว่าหนูโง่มากใช่ไหมที่ไม่มีสกิลจับผิดผู้ชายเลย เฮ้อ...หนูมันไม่มีดวงเรื่องนี้จริง ๆ สินะ” แก้มใสร่ายความอึดอัดใจออกมาราวกับต้องการให้เขาช่วยรับฟังเธอสักนิดก็ยังดี
“คนสวยอยากมีคู่มากรึไง ยังเรียนอยู่นี่” คีตะถามขึ้น ทำให้เธอมองหน้าเขาเล็กน้อย
“ที่จริงก็ไม่เชิงว่าอยากไขว่คว้าขนาดนั้นหรอกค่ะ แต่พอขึ้นปีสอง เพื่อน ๆ ก็มีแฟนกันหมด เวลาที่จะไปเที่ยวเล่นด้วยกันก็น้อยลง สุดท้ายพอหลังเลิกเรียนหนูก็ได้แต่กลับไปนั่งเล่นที่ห้องคนเดียว นานวันเข้าหนูก็เบื่อเป็นนะ พี่การ์ดโตแล้วคงจะไม่เข้าใจวัยรุ่นสิเนอะ” แก้มใสอธิบาย น้ำเสียงหวานเริ่มอ้อแอ้ขึ้นทุกที
“ก็ผู้ใหญ่เขาไม่ค่อยทำอะไรเล่น ๆ เหมือนเด็กไง แต่ถ้าคนสวยจะขี้เหงาขนาดนี้ สนใจจะมีคนคลายเหงาสักคนสองคนไหม รับรองไม่มีภาระเบื้องหลังให้วุ่นวาย เทคแคร์ใส่ใจไม่ให้ต้องอยู่คนเดียว อีกอย่าง...ไม่ว่าอยากได้อะไร แค่เอ่ยปากมาก็ย่อมจะหามาให้” คีตะเอ่ยขึ้น ทำเอาคนฟังเอียงคอมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ
“พี่การ์ดหมายความว่าไงคะ”
“หมายความว่าคืนนี้เราไปเริ่มต้นความสัมพันธ์ดี ๆ ด้วยกันสักสองสามคนไหม” คีตะว่าแล้วยกยิ้มให้เธอ
ณ บ้านพักส่วนตัว เวลา 23.24 น.
ร่างระหงที่ถูกคีตะหิ้วลงมาจากรถยนต์คันหรูราคาหลายล้านเดินโงนเงนไปมา จนเขาต้องคอยโอบเอวเล็ก ๆ ประคองเธอไว้ตลอดเวลา ทำให้ชายหนุ่มรู้ว่าตัวเธอนั้นทั้งหอมและให้สัมผัสนุ่มนิ่มมือแค่ไหน หน้าอกหน้าใจที่อยู่ใต้เสื้อสายเดี่ยวบาง ๆ ที่เบียดถูกับต้นแขนเขานั่นก็แลอวบหยุ่นสู้มือไม่น้อย ชายหนุ่มหลุบสายตาคมมองคนคออ่อนที่เอียงหัวซบกันอกของเขาเมื่อเดินมาถึงหน้าประตูบ้าน
- ผู้เขียน
