“อย่าดิ้นน่า ขอนอนด้วยแปปเดียว ฉันอุตส่าห์แหกขี้ตามาหาเธอแต่เช้า ไม่เห็นใจกันบ้างเลยรึไง…” คนถูกดุชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะยอมหยุดนิ่งปล่อยให้เขานอนกอดกันต่อโดยไม่คิดที่จะขัดขืนอะไรอีก หากลองไม่ใช่เพราะเห็นสีหน้าเหนื่อยล้าของเขาในตอนนี้ล่ะก็นะ
จ้างให้เธอก็คงไม่มีวันยอมปล่อยให้เขาทำแบบนี้กับเธอแน่ๆ
หญิงสาวพยายามหยิบยกหาเหตุผลมาอ้างกับตัวเอง ไม่อยากยอมรับว่าเธอห่วงเขา ดวงตาคู่สวยกระพริบติดต่อกันอยู่หลายครั้งก่อนที่มันจะหลับสนิทลงไปพร้อมๆ เหนือตะวันที่ทั้งเหนื่อยและล้ากับการตื่นนอนแต่เช้า เพื่อเดินทางมาหาคนในอ้อมกอดถึงที่บ้าน
ไม่ช้าทั้งสองคนก็หลับสนิทไปในอ้อมกอดของกันและกัน
“จะให้หนูปลุกพวกคุณๆ เลยไหมคะคุณเบญ” เสียงของชาวใช้ที่ดังขึ้นหลังจากเดินตามกันมาถึงห้องของลูกเลี้ยงทำให้คุณเบญจววณจำต้องรีบส่ายหน้าแทบจะทันทีก่อนจะเอ่ยตอบพร้อมรอยยิ้มอบอุ่นที่เผยขึ้นเมื่อไ
