เพราะรักครับผม

เดี๋ยวบอกพ่อแม่มาขอ

07.50 นาที

ฉันตื่นอาบน้ำแต่งตัวโดยใส่กางเกงขาสั้นแล้วก็ครอปตัวสั้นผ้าลื่นๆที่เปิดหลังหน่อยๆเพราะวันนี้เป็นวันหยุดแล้วก็คงไม่ได้ไปไหน อ๋อ แล้ววีรกรรมฉันที่ผ่านมาคือเยอะมากตบคนที่ทาอิเพ้นท์ ตบอิฟ้าลดา ใครอยากรู้ติดตามได้ทางเรื่องราวของอิเพ้นท์จ่ะ วันนี้หนุดได้พักหัวสมองสักหน่อย ไม่ต้องไปรบราฆ่าฟัน ฉันแต่งตัวเสร็จก็เดินลงมาที่ชั้นล่างพร้อมกับเดินมาบอกป้านุ่มหัวหน้าแม่ครัว

“ป้านุ่มคะ เดี๋ยววันนี้ญ่ารดน้ำต้นไม้เองนะคะ”

ฉันยิ้มให้กับป้านุ่มที่เป็นทั้งหัวหน้าแม่ครัวแล้วก็พี่เลี้ยงที่ตอนเล็กๆเลี้ยงเฮียกับฉันมา

“ถ้าเหนื่อยก็หยุดนะคะ เดี๋ยวให้เด็กไปทำต่อ”

ฉันยิ้มก่อนจะเดินไปโอบเอวป้านุ่มแล้วหอมที่แก้มแกเบาๆ

ฟอด

“จ้า ป้านุ่มขา”

“หึหึ ขา จะขออะไรคะ”

“ขอเม็ดขนุนสักสองชิ้นได้ไหมคะ”

“หึหึ ได้สิคะ ดาวๆเอาเม็ดขนุนมาให้คุณญ่าเขา”

ฉันมองหน้าพี่ดาวที่กำลังจะหยิบเม็ดขนุนจัดใส่จานพอพยักหน้าเท่านั้นแหละพี่ดาวคือให้มาห้าชิ้นฉันเลยบอกขอบคุณพี่ดาวไป

“งื้อออ ขอบคุณนะคะ ไม่ต้องให้เฮียกินนะคะโลหนึ่งญ่ากินเองหมดเลย”

“หึหึ ป้าสั่งมาให้คนละโลแล้วนะคะ”

“งั้นเอาไว้ให้ญ่าหมดเลยค่ะ ไม่ต้องให้เฮีย”

“คริคริ ได้ค่ะเดี๋ยวพี่เก็บไว้ให้นะคะ”

“หึหึ ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวญ่าไปรดน้ำต้นไม้ก่อนนะคะ”

“ค่ะๆ แดดร้อนก็เข้ามานะคะ”

“จ้า”

ฉันเดินถือโทรศัพท์พร้อมกับเชื่อมต่อหูฟังแล้วใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงก่อนจะเริ่มรดน้ำต้นไม้ ถ้าวันหยุดก็ชอบทำอะไรแบบนี้แหละมันได้คิดกับตัวเอง

08.15

ผมขับรถมาตามเส้นทางที่เฮียดริฟท์ปักหมุดไว้ให้โดยทีมีรถส่งรถที่ลูกน้องขับตามมาด้วย ปกติก็ให้ลูกน้องมาส่งเองถ้าเป็นลูกค้าประจำหรือลูกค้าที่สะดวกรับที่บ้านนั่นแหละแต่อันนี้จะมาคุยกับเฮียมันเรื่องแข่งรถรอบนี้ด้วย พอขับเข้ามาในบ้านก็เห็นเหมือนมีผู้หญิงยืนรดน้ำต้นไม้อยู่แต่คงจะไม่ใช่แม่บ้านเพราะถ้าแม่บ้านคงไม่ใส่ชุดขนาดนี้ หรือจะเป็นเมียเฮียคงงั้นมั้งแต่ทำไมแม่งคุ้นจังวะผมจอดรถก่อนจะเดินลงไปถาม

“เฮียดริฟท์อยู่ไหมครับ”

“…”

เอ้า แล้วแม่งทำไมเงียบวะผมถอนหายใจก่อนจะถามกลับไปอีกรอบและเสียงดังกว่าเดิม

“เฮียดริฟท์อยู่ไหมครับ!!”

ฉันที่กำลังฟังเพลงลดน้ำต้นไม้แม่งสะดุ้งขึ้นมาก่อนจะปิดน้ำที่สายยางแล้วเอามือดึงหูฟังออกก่อนจะหันมามองข้างหลังพอหันมาเท่านั้นแหละ

“เชี้ย!!”

ผมเท้าเอวก่อนจะขมวดคิ้วแล้วยัยนี่เป็นไรกับเฮียวะไม่น้องสาวก็ต้องเมียเฮียนั่นแหละผมเลยถามยัยนี่กลับไป

“แล้วเธอมาอยู่ที่นี่ได้ไง!”

“เสียงดังทำบ้าอะไร นี่บ้านฉันไม่อยู่นี่จะให้อยู่ไหน แล้วนายมาบ้านฉันทำไม”

“บ้านเธอ แล้วเธอเป็นไรกับเฮียดริฟท์”

ฉันถอนหายใจก่อนจะเท้าเอวแล้วมองไอ้บ้านี่ที่ยืนทำหน้าตาโหดๆเหมือนยมฑูตมาถามหาว่าทำความผิดอะไรมาบ้างอะแหละ

“ฉันเป็นน้องสาวเฮีนมันแล้วฉันอยู่บ้านตัวเองผิดหรือไงแล้วนายมาทำอะไร นั่นคือ”

ฉันถามเขาพร้อมกับใช้นิ้วชี้ไปที่รถหกล้อเฮีนมันสั่งอะไรมาวะ อย่าบอกนะ

“อ๋อ”

ผมมองไปก่อนจะส่งสัญญาณให้ลูกน้องมันเปิดรถหกล้อออกเพื่อให้เห็นรถด้านในแล้วหันมามองยัยตัวแสบที่ยืนทำหน้าเหมือนจะกินหัวใครได้หลังจากที่เห็นนั่นแหละ

“ของเฮียมัน”

“อืม”

“เดือนที่แล้วสั่งสองคันแม่งยังไม่ได้ขับเลย ไอ้เฮียเจอกันหน่อย”

ฉันจะหมุนก่อนจะเดินเข้าบ้านก่อนไอ้ตัวสูงข้างหลังจะทักขึ้นมา

“เฮ้ย! แล้วฉันต้องรออยู่ข้างนอก!”

ผมถามยัยตัวแสบที่แม่งอยู่ๆก็หมุนตัวแล้วเดินออกไปอย่างเร็ว

“โอ๊ย นายเป็นแขกเจ้าของบ้านเขาเดินนายก็เดินตามสิ ไม่งั้นก็รอข้างนอกจบเนาะ”

ฉันหันมาบอกไอ้คนตัวสูงที่ทำหน้างงๆตอนนี้ต้องรีบไปคุยกับเฮียมันก่อนสักพักเขาก็เดินตามมา

“กูก็งงครั้งแรกนี่แหละ แม่งไม่ปกติสักวัน”

“พี่ดาวคะขอน้ำแล้วก็ขนมให้แขกด้วยค่ะสองคน แล้วพนักงานนายละจะเข้ามาไหม”

“ไม่มันรอข้างนอก”

“อืม ในบ้านคนหนึ่งนอกบ้านคนหนึ่งค่ะ สแตมป์ไปเรียกเฮียดริฟท์ลงมาหาพี่ที่ห้องรับแขกบอกด้วยว่าด่วน แล้วแวะเอากระเป๋าของสำคัญของพี่ในห้องมาให้พี่ด้วยนะ”

“ค่ะพี่ญ่า”

ฉันพยักหน้าก่อนจะเดินพาคนตัวสูงมาที่ห้องรับแขกพอฉันนั่งลงฉันก็เลยถามคนตัวสูงที่เดินมานั่งข้างๆ

“นี่ นายไม่นั่งตัวนู้นละ โซฟาบ้านฉันมีตั้งเยอะปะ”

ฉันหันหน้ามาถามเขาเพราะห้องรับแขกฉันมันใหญ่จริงๆอะมีโซฟาเยอะมากพอสมควรเพราะเผื่อมีใครมาคุยธุรกิจกับป๊าม๊าหรือเพื่อนเฮียมันมาอะไรแบบนี้

“ก็ฉันอยากนั่งตรงนี้จะทำไม ไล่แขก”

“เฮ้อ เออนี่ นายขายอย่างเดียวหรือรับซื้อด้วย”

ผมหันมามองยัยตัวแสบคงไม่ให้เฮียมันขายหรอกนะไม่งั้นเฮียมันระเบิดแน่ แต่ก็ตอบไปตามความจริง

“ก็รับซื้อ เพราะฉันขายฉันมือหนึ่งแล้วก็มือสอง”

“อืม”

“เธอจะให้เฮียมันขายรถ”

“เออสิ นู่นหันไปดู ซื้อจนต้องขยายที่จอดแล้วแต่ละคันนี่คือขับได้แป๊บเดียวคันละสิบกว่าล้าน”

ผมหันไปดูเหมือนมีกองอิฐแล้วก็ทรายอะไรพวกนี้อยู่แล้วรถก็มีพอกับผมนะ ดูทรงแล้วไม่นะ

“อื้ม อนาคตไม่สดใสแล้วกู”

“แล้วคันนี้เท่าไหร่”

“15”

“หัวจะปวด แล้วทำไมมันยังไม่ลงมาอีกวะ”

ฉันบ่นพึมพำกับตัวเองแล้วกว่าจะตื่นปกติเฮียฉันมันตื่นเที่ยงอะให้ตายเถอะต้องเจอฉันสักหน่อย

พรึ่บ!

“เดี๋ยว นี่เธอจะไปไหน”

“ก็ไปตามเฮียมันน่ะสิ”

“เธอให้เด็กตามแล้วไม่ใช่เหรอนั่งรอเฉยๆก่อน จะโมโหอะไรขนาดนั้น”

ฉันมองคนตัวสูงที่นั่งอยู่พร้อมกับใช้มือจับที่แขนฉันไว้

“นี่นายปล่อย! แล้วไอ้คดีเมื่อวานฉันยังไม่ได้เคลียร์นะ กล้ามากนะเตะตูดฉันอะ”

ผมยิ้มขึ้นมาที่มุมปากก่อนจะถามยัยตัวแสบที่ยืนอยู่ตรงหน้ากลับไปด้วยน้ำเสียงกวนๆ

“หึ แล้วจะเคลียร์เลยปะละ พร้อมนะครับ”

ฮึ ฉันมองหน้าไอ้บ้านี่ก่อนจะหัวเราะออกมาในลำคอก่อนจะใช้มือดึงที่ผมของคนตัวสูงแรงๆ

“โอ๊ย นี่เธอเล่นแบบนี้เหรอวะห๊ะ”

ผมมองยัยตัวแสบที่แม่งหันมาแล้วใช้มือทั้งสองข้างดึงที่ผมของผมแรงๆผมเลยใช้มือจับที่เอวของยัยนี่ไว้แน่นๆพร้อมกับออกแรงบีบเหมือนกัน แล้วนอกจากไม่ปล่อยแล้วแม่งดึงแรงมากกว่าเดิมอีก

“นี่นายปล่อยนะ”

“เธอก็ปล่อยฉันดิ”

“นายปล่อยฉันก่อนดิ ปล่อย”

“โอ๊ย! ไม่ไหวแล้วโว้ย!”

พรึ่บ

พอฉันเพิ่มแรงดึงผมของเขาแรงขึ้นไอ้บ้านี่ก็เหมือนจะเจ็บจนทนไม่ไหวอะเลยใช้แรงที่มีมากกว่าดึงเอวฉันลงมานั่งอยู่บนตักเขาพร้อมกับใช้แขนรัดรอบเอวของฉันไว้แน่น

“นี่นาย ปล่อย”

“เธอก็ปล่อยฉันดิ”

“ไม่!”

ผมมองหน้ายัยผู้หญิงตรงหน้าที่แม่งไม่ยอมแพ้ ฮึ แบบนี้ได้เลยชอบเลยดิครับไอ้พวกท้าทายเนี่ย ผมใช้มือข้างหนึ่งจับที่ลำคอของยัยตัวแสบพร้อมกับใช้ปากประกบลงไปที่ริมฝีปากของยัยตัวแสบอย่างเร็ว

“อืออ อ๋อยย”

ฉันลืมตามองไอ้บ้านี่ก่อนจะเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นๆสักพักเขาก็ใช้ลิั้นเลียที่ริมฝีปากของฉันไปมาอยู่สักพักพร้อมกับใช้มือบีบที่แก้มของฉันแล้วดันลิ้นเข้ามาในปากของฉันอย่างรวดเร็ว

“อื้ออ”

ผมใช้ลิ้นกวาดไปทั่วโพรงปากของยัยตัวแสบพร้อมกับใช้ปลายลิ้นตวัดไปที่ลิ้นของยัยตัวแสบอยู่สักพัก

“อืออ”

ฉันเลื่อนมือทั้งสองข้างลงมาที่หน้าของคนตัวสูงก่อนจะดันหน้าเขาออกไปดันอยู่สักพักเขาก็ถอนริมฝีปากออกฉันเลยยกมือขึ้นจะตบแต่ไอ้บ้านี่สวนมาก่อน

“อะๆ ฉันไม่ใช่พระเอกในซีรี่ย์นะ ถ้าเธอตบฉันจะพาเธอไปชั้นบนแล้วจับเธอกดซะถ้าทนไม่ไหวก็ที่นี่”

ผมบอกกับยัยตัวแสบที่นั่งหน้าแดงด้วยความโกรธอยู่สักพักเด็กที่ยัยนี่ให้ไปเรียกพี่ชายก็เดินเข้ามา พอเห็นผมนั่งกอดยัยตัวแสบอยู่ก็เหมือนจะตกใจเล็กน้อยแล้วก็พูดกับยัยตัวแสบขึ้นมา

“อุ้ย เออพี่ญ่ากระเป๋าค่ะ”

ฉันแม่งแทบจะซุกหน้าลงที่พื้นบ้านเลยหันมาพยักหน้าพร้อมกับบอกไอ้้บ้านี่ที่รัดฉันเหมือนกับงูเหลือมให้ปล่อย

“ปล่อยฉันได้แล้ว”

“หึ ไม่ปล่อยจะทำไม”

“ทำไมนายต้องมากวนประสาทฉันวะ ฉันบอกว่าให้ปล่อยฉันไง”

ฉันดิ้นแรงๆพร้อมกับใช้มือดันที่หน้าอกเขาแล้วแทนที่มันจะปล่อยยิ่งรัดตัวฉันจนหน้าอกฉันไปแนบอยู่แถวหน้าอกไอ้บ้านี่แล้วอะ

“อื้ออ ไอ้บ้า”

“หึ พูดออกมาว่าเธอยอมแพ้ฉันจะปล่อยเธอไป”

ผมรัดยัยตัวแสบที่ดิ้นแรงๆก่อนจะเพิ่มแรงรัดยัยนี่มากขึ้นแล้วแทนที่จะยอมแม่งใช้ฟันกัดที่ไหล่ของผมแรงๆ

“โอ๊ย!! ยัยหาใหญ่ ยัยฟันเหล็กปล่อยฉันนะเว้ย”

“อื้ออออ เอามือออกจากจมูกฉันนะ”

ฉันปล่อยไหล่เขาก่อนจะใช้มือดึงแขนฉันออกแม่งบีบจมูกฉันจนหายใจไม่ออก

“หึ ยัยเด็กเกเร”

ผมปล่อยมือออกพร้อมกับฉันว่าทั้งหน้าฉันจมูกยัยนี่เริ่มจะแดง

“ไอ้ผู้ชายนิสัยเสีย ฉันเสียหายนะ ปล่อย”

“เออ เดี๋ยวบอกพ่อแม่มาขอ”

“ไอ้บ้า”

ฉันที่กำลังเถียงกับไอ้บ้านี่อยู่ก็ได้ยินเสียงของพี่ชายฉันดังขึ้นมา

“นี่ไอ้ญ่า ลื้อให้ไอ้แตมป์ไปเรียกอั๊วลงมาดูลื้อสวีทอยู่กับแฟนเดี๋ยวโดนรวบคู่หรอกแล้วลื้อมีแฟนตอนไหน”

ฉันหยุดเถียงกับไอ้คนตัวสูงก่อนจะหันไปที่ทางเข้าห้องห้องรับแขกก็เห็นเฮียมันใส่ชุดนอนลงมาด้วยสภาพที่ยังไม่ตื่นนั่นแหละก่อนจะเดินมานั่งบนโซฟาตรงข้ามแล้วนอนลง ฉันเลยหันมาบอกกับไอ้คนตัวสูงที่กอดฉันอยู่

“ปล่อยฉันก่อน ฉันจะไปฆ่าพี่ชายฉันก่อน”

ผมหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะปล่อยยัยตัวแสบออกสักพักเฮียดริฟท์ที่นอนแล้วหันหน้ามาทางพวกผมสองคนก็ทักขึ้นมา

“เฮ้ย! ไอ้ญ่าลื้อคบกับไอ้เปอร์เหรอ เออน้องอั๊วตาถึงวะ”

ฉันเท้าเอวก่อนจะเดินมานั่งที่โซฟาแล้วบอกกับพี่ชายตัวเอง

“นี่ ลุกเลย แล้วคบอะไรนายนี่เอารถมาส่งเฮียนั่นแหละ”

“จริงอะเปล่า กอดกันแน่นเลยนะ”

ผมกอดอกก่อนพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆและหยิบกล่องกุญแจรถเอามาวางบนโต๊ะ

“อะ นู่นเอาลูกชายมาส่ง”

ฉันมองพี่ชายตัวเองที่พอเห็นกล่องที่นายนี่วางให้ก็ลุกขึ้นมาอย่างเร็ว

“อือหื้อ ของเร็วทันใจเดี๋ยวอั๊วจ่ายเงินพร้อมแถมน้องสาวอั๊วไปด้วย เลี้ยงไม่อยากหรอกของกินถึงมันก็อยู่ละ”

แกดูพี่ชายฉัน ฮึ ยังไม่รู้ชะตากรรมไง ฉันยิ้มก่อนจะกอดอกแล้วถามพี่ชายฉันออกไป

“เหรอคะเฮีย”

“ครับ ไปดูรถก่อนดีกว่า”

“ฮึ นั่งลง!!”

“อุ้ย”

ผมกับพี่ชายยัยนี่สะดุ้งขึ้นมาพร้อมกันแล้วเฮียแม่งอยู่ข้างนอกนี่กระทืบคนเก่งเก็บคนเก่งพออยู่บ้านเหมือนยัยนี่จะใหญ่กว่านะพอเห็นผมมองเฮียมันก็เสียงดังขึ้นมา ผมอยากจะบอกมันไม่ต้องหรอกดูอาการแล้วอะ

“นี่!! ไอ้ญ่า!! อั๊วเป็นเฮียของลื้อนะ!!”

“เออสิ!! ถ้าไม่เห็นป่านนี้สั่งฆ่าละ!! นั่งลงด่วนๆ!!”

ฉันมองพี่ชายตัวเองพอเฮียมันเห็นว่าฉันของขึ้นมันก็นั่งลงฉันเลยเข้าประเด็น

“เฮียซื้อรถเดือนนี้นี่คันที่สามบวกเป็นเงินคือ 48 แล้วนะ จะนอนในรถเหรอสองคันที่ซื้อมาก็ยังไม่ได้ขับ”

“ก็เราซื้อไว้แล้วพอมันขายมันก็ได้ราคาปะ ที่เฮียซื้อราคามันไม่ได้ตกนะเว้ย ใช่ปะไอ้เปอร์อั๊วพูดถูกปะ”

ผมพยักหน้าเพราะเฮียมันก็พูดเรื่องจริงนั่นแหละถ้ามันขายออกก็ได้เสมอตัวบางคันได้กำไรจริงๆ

“อืมใช่”

“งั้นดี ตอนนี้มีกี่คันละ”

“12 แล้วอั๊วก็ซื้อให้ลื้อเหมือนกันนะของลื้อยังมีตั้ง 5 คัน เห็นปะละ”

อะ เอาอะไรมาไม่ปวดหัวก่อนแม่ ฉันถอนหายใจก่อนจะบอกพี่ชายตัวเองไป

“งั้นเลือกคันหนึ่งขายออกแล้วค่อยเอาคันนี้ นายนี่ก็รับซื้อตีราคากันไปแล้วมีรถเอากลับไปพอดี”

พอฉันพูดเท่านั้นแหละหน้าเฮียมันคือเหมือนจะร้องไห้อะแล้วก็พูดกับฉันกลับมา

“อั๊วหาเงินมาซื้อของที่อั๊วอยากได้นะเว้ย ลื้อก็รู้อะรถทุกคันอั๊วก็รักนะมันขายออกไม่ได้หรอก อั๊วไม่ได้ขับทุกคันก็จริงแต่อั๊วก็รักหมดนะ อั๊วทำใจไม่ได้หรอกงั้นอั๊วจะทำงานอย่างมีความสุขได้ยังไงลื้อก็รู้อะ”

ฉันมองพี่ชายตัวเองแม่งทำหน้าตาน่าสงสาร แล้วก็จริงแหละเพราะเฮียมันก็ชอบรถมาก ซื้อมาตั้งแต่มหาลัยพอหาเงินได้ก็มาซื้อรถ ฉันเลยถอนหายใจก่อนจะบอกเฮียมันกลับไป

“ฟัง เดือนหนึ่งสามคันมันเยอะไป ลดปริมาณที่สั่งลงสองสามเดือนคันยังพอรับได้อย่าให้เห็นแบบนี้อีกนะ ครั้งหน้าไม่เซ็นไม่จ่าย นายรอก่อนจะไปเอาปากกามาเซ็นเช็คให้ อ๋อ แล้วไปดูธุรกิจตัวไหนจะพัฒนาหรือเปิดใหม่รีบทำเลย ลูกค้าก็หาเพิ่มให้ยอดได้เท่ากับค่ารถเลยนะจะเอาเงินมาเติมในคลัง ไม่งั้นรอบต่อไปเอาเงินเก็บตัวเองที่หาไว้ไปขอเมียมาซื้อ เมียไม่ต้องมีนอนกอดรถ”

ฉันบอกพี่ชายตัวเองเพราะบ้านฉันคือเงินเดือนที่ช่วยบ้านทำงานก็เก็บไว้แล้วก็ถ้าใครจะทำอะไรหรือฉุกเฉินจะมีเงินเก็บของบ้านแล้วก็จะมีเงินกองกลางของบ้านเอาไว้ใช้จ่าย ใครซื้ออะไรก็เบิกแล้วเอาเงินส่วนนี้ไปซื้อโดยไม่ต้องใช้เงินเก็บของตัวเอง ฉันมีหน้าที่ดูแลเรื่องรายรับรายจ่ายที่บ้านแล้วก็ของธุรกิจต่างๆแล้วก็จ่ายเงินเดือนให้คนที่บ้านด้วยพอเงินลดมันก็ไม่สบายใจปะ ใช้ไปแล้วก็ต้องหามาเติม เชื่อฉันยังที่ฉันบอกว่าเหนื่อยตั้งแต่ต้นไม่เกินจริงอะ

“ยิ่งกว่าแม่อีกน้องกู ม๊ากูก็ยังให้ไม่ได้เท่านี้ ป๊าม๊ายังต้องเบิกกับมันให้ตายเถอะ เตะตูดแตกดีมั้ง”

ผมเลิกคิ้วมองยัยตัวแสบที่เดินออกไปแล้วเหมือนการตัดสินใจส่วนใหญ่จะมาจากยัยนี่ด้วยนะเลยถามเฮียดริฟท์กลับไปพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ

“ต่อไปลูดค้าประจำผมต้องลดปริมาณลงเหรอเนี่ย หึหึ”

“โอ๊ย ก็เท่าเดิมปะ ไอ้ญ่ามันก็บ่นไปงั้นแหละพอเห็นใครจะร้องไห้ก็ตามใจละ ลื้อจำไว้แล้วเอาไปใช้ไม่งั้นอั๊วจะซื้อรถมาเยอะขนาดนี้ได้ไง”

“หึหึ หัวหมอ”

“เออ อย่านะเว้ยไอ้น้องเขย ห้ามบอกไอ้ญ่านะไม่งั้นสมุดเงินอั๊วสะดุ้งแน่ๆ”

“หึหึ”

ฉันเดินกลับมาในห้องก่อนจะเห็นเหมือนเฮียมันคุยอะไรกับนายนี่ก็ไม่รู้เลยถามเฮียมันไปแบบกวนๆ

“ปรึกษาจะขายรถเหรอคะเฮียขา”

“งื้อ น้องญ่าครับเอ็นดูพี่ชายคนนี้เถอะนะครับ”

“ตลอด เดี๋ยวก่อนนะเราอะ แล้วเมื่อคืนไปไหนบ้านไม่กลับ หายเก่งขาไม่รักดีเดี๋ยวจะตัดมันทิ้งซะไม่เคยจะพากลับมาบ้าน แล้วไปเที่ยวทุกครั้งป้องกันด้วยนะ ถ้ารู้ว่ามักง่ายแล้วมีคนมาเอาเรื่องจะจับแต่งงานออกไปซะ”

ฉันเดินมานั่งที่เดิมก่อนจะหยิบสมุดเช็คในกระเป๋าออกมาแล้วก็หัวเราะออกมาเพราะคำตอบของเฮียมันแหละ

“โอ้โห ดีนะเกิดมาเป็นพี่น้องกัน ถ้าเป็นเมียแม่งคงจะถูกฆ่าแหละเนาะ แล้วเอาเป็นเมียไม่ไหวมันฉลาดเรื่องเงินแล้วเรื่องรอบตัวมากเกินไป”

“หึหึ เดี๋ยวคุยกันต่อ ของนายยอดเท่าไหร่ทั้งหมดอะ เขียนใส่กระดาษมา”

ฉันหันมาถามไอ้คนตัวสูงที่นั่งข้างๆ พร้อมกับหยิบกระโน๊ตแผ่นเล็กๆส่งให้เขาเขียนยอดเงิน พอเขียนเสร็จเซ็นเสร็จก็ส่งเช็คให้เขา

“อะ เรียบร้อยหมดแล้ว”

“เอาไลน์เธอมาด้วย”

“เพื่อ”