เธอมีแฟนหรือยัง

2304 คำ
ฉันกอดอกพร้อมกับมองคนตัวสูงแบบงงๆ งงจริงๆอะ แล้วสักพักก็ได้ยินเขาตอบกลับมา “เอ้า ก็ถ้าเช็คเด้งฉันจะได้ทวงกับเธอไง” “แล้วปกติมันเด้งไหมเฮียมันซื้อประจำฉันก็เซ็นให้มันนั่นแหละ” “ก็ตอนนั้นเธอยังไม่รู้จักฉันไงถ้าเธอหมั่นไส้แล้วแกล้งฉันละ จะต้องให้ฉันขับรถมาทวงกับเธอที่บ้านเหรอ” “หึหึ เออญ่า ลื้อก็ให้ไปก็จบแล้วปะ” ฉันถอนหายใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาพร้อมกับกดคิวอาร์โค้ดส่งให้ไอ้บ้าที่นั่งอยู่ข้างๆพร้อมกับพูดขึ้นมา “หึ นายชอบแกล้งคนอื่นไงเลยระแวงคนอื่นไปด้วย เป็นคนดีซะนายอะ ไม่งั้นพระจะทำโทษนายอย่างหนัก” ผมเพิ่มเพื่อนเสร็จเรียบร้อยก็เก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าพร้อมกับตอบกลับยัยตัวแสบที่นั่งข้างๆ “หึ ถ้าฉันเป็นคนดีฉันจะเจอเธอได้ไง” “ไอ้บ้า” ฉันพูดกับเขาพร้อมกับเก็บของทุกอย่างลงกระเป๋าจะว่าไปวันนี้ต้องดูยอดของเดือนที่แล้วนี่หว่ากินข้าวเสร็จค่อยไปทำแล้วกัน “เออ เฮีย ปีนี้ลงแข่งกับพวกผมปะผมว่าจะถาม” “แข่งดิ สนามเดิม” “อืม ที่เดิมแหละสนามไอ้เขตที่ชลบุรี เฮียเก่งก็ลงนะ” “หึหึ เออ เดี๋ยวกูจะเพิ่มเงินรางวัลเอาเงินจากมันซะหน่อย แล้วมึงจะลงไหมปีที่แล้วฟันยับเลยนะจัดงานด้วยแข่งเองด้วย” “หึหึ ไม่รู้วะเฮีย ถ้าเหนื่อยก็ไม่หรอกเดี๋ยว 3-4 วันนี้ว่าจะไปลองสนามเฮียไปด้วยปะละ” “เออไปๆ ขับรถปลดปล่อยความคิดสักหน่อยต้องหาลูกค้าเพิ่มแล้วเอาเงินมาเข้าคลังให้แม่กู” เฮียดริฟท์พูดจบก็ใช้นิ้วชี้ไปที่ยัยตัวแสบที่ตอนนี้นั่งเล่นโทรศัพท์ “รู้ก็ดีแล้วเราอะ” “เออไอ้ญ่าอั๊วเบิกเงินด้วยนะ” ฉันกำลังสั่งงานกับพี่แซมเลขาคนสนิทนั่นแหละว่าให้รวบรวมแฟ้มไว้พรุ่งนี้จะเข้าไปเอาพอเฮียพูดเรื่องเบิกเงินเท่านั้นแหละ “เอาไปทำอะไรอีก” “เสียงเขียวเลยนะครับคุณน้อง ไม่ใช่ส่วนตัวครับของธุรกิจต่างหากทำแวร์เฮ้าส์ให้ลูกค้าเช่าครับคุณแม่ เพราะตอนนี้ลูกค้าเอาสินค้าจากจีนมาขายเยอะมากแล้วสนใจจะเช่าแวร์เฮ้าส์ครับผมหลายท่านมากๆตอนนี้มัดจำกันหมดแล้วถ้าเสร็จก็พร้อมให้บริการครับ แวร์เฮ้าส์เดิมเต็มครับผม ตอนนี้ความคืบหน้าได้ 60% แล้วครับแม่” “อ๋อ ได้จ้าคุณพี่ชาย เขียนมานะคะเอาเท่าไหร่พร้อมเซ็นจ้า” “หึ เสียงเปลี่ยนเลยนะลื้ออะ” “ก็ธรรมดาปะ” ผมหัวเราะขึ้นมาเบาๆเฮียดริฟท์เลยถามขึ้นมา “นี่ไอ้เปอร์ลื้อไหวจริงๆเหรอวะ มันเหมือนใครที่ไหนเงินลื้ออะซ่อนไม่ได้หรอกนะอั๊วบอกเลยมันฉลาด” ฉันขมวดคิ้วก่อนจะถามพี่ชายตัวเองกลับไป “นี่เฮียหมายถึงใครอั๊วเหรอ” “อั๊วหมายถึงเมียไอ้เปอร์ ทำไมลื้อเป็นเมียมันหรือไงไหนตอนแรกบอกไม่มีอะไรร้อนตัวแล้วหนึ่ง” ฉันเม้มริมฝีปากก่อนจะตอบพี่ชายตัวเองกลับไป แกดูที่ฉันบอกว่าบางที่พี่ชายก็ไม่ใช่พี่ชายเสมอไปไม่เกินจริงนะบอกเลย “แล้วแต่เถอะค่ะ ไปกินข้าวดีกว่ามีแต่คนเป็นประสาท” ฉันพูดจบก็ลุกขึ้นพร้อมกับจะเดินไปที่โต๊ะกินข้าวแล้วดูพี่ชายฉันมันพูดตามหลังออกมา “ลื้อนั่นแหละตัวหนักเลย มีผัวเมื่อไหร่อั๊วจะส่งออกไปอยู่บ้านผัวลื้อซะ” “เออ เฮียมีเมียอั๊วจะส่งเฮียไปเหมือนกันแหละ แบร่” ผมมองยัยตัวแสบที่หันกลับมาพอพูดกับเฮียดริฟท์จบก็แลบลิ้นใส่เฮียทีหนึ่งด้วยนะเนี่ยแล้วจะไม่ให้ผมเรียกยัยนี่ว่าเด็กเกเรหลังห้องได้ไงวะ “หึ ดูน้องกู ตกลงได้เมื่อไหร่มารับไปอยู่บ้านลื้อซะ” “หึหึ เออรู้แล้ว มีผัวเมียคู่ไหนเขาแยกกันอยู่ละ” ผมตอบเฮียมันออกไปตามความคิดของตัวเอง เพราะถ้าคบกับยัยนี่จริงๆ ก็ต้องถามความสมัครใจแล้วก็พาไปอยู่ด้วยนั่นแหละ “อือหื้อสัสเอ๊ย ไปลุกไปกินข้าวกับเมียมึงซะกูเลี้ยงส่งน้องกูที่จะมีผัวกับเขาสักหน่อย แล้วอย่าคืนนะไม่รับคืนนะรุ่นนี้” “เออ ไม่กล้าคืนหรอกแม่พันธุ์ดุขนาดนี้ขนาดพี่ชายยังไม่กล้าผัวจะกล้าได้ไง” ผมลุกขึ้นแล้วเดินตามเฮียมันออกมาพอได้ยินเฮียมันพูดนั่นแหละเลยหัวเราะออกมา “หึ มึงดูสิอาการขนาดนั้นถ้ากูไม่ยอมกูจะมีชีวิตอยู่ถึงวันนี้เหรอ นี่ดีนะมันอยู่มหาลัยแล้วตอนมัธยมแม่งเทควันโดทุกวัน ป๊าม๊าห้ามลงแข่งมันก็แอบไปแข่งจนชนะได้ที่หนึ่งมามึงคิดเอา” “หึหึ ออกไปดูรถก่อนปะเนี่ย” “เออๆ ไปครับน้องเขย” ผมให้พนักงานเอารถลงให้เฮียมันเรียบร้อยแล้วก็ให้กลับไปส่งให้กับลูกค้าคนอื่นอีกเฮียดริฟท์ขับรถเข้ามาจอดตรงห้องที่ทำไว้เก็บรถแล้วก็พาผมเดินมาที่โต๊ะอาหารแล้วก็เห็นยัยนั่นนั่งเหมือนรออะไรอยู่จะว่ารอเฮียก็ไม่น่าใช่นะแล้วกับข้าวก็วางแล้วทำไมแม่งไม่กินวะน่ะ “ญ่าแล้วลื้อไม่กินข้าว ฮั่นแน่ๆ รอไอ้เปอร์อยู่เหรอ” ฉันถอนหายใจก่อนจะมองไปที่เฮียกับคนตัวสูงที่ตอนนี้ก็พากันนั่งฉันเลยตอบออกไป “จะรอนายนี่ทำไม รอไก่อบน้ำผึ้งแล้วก็แกงเขียวหวานป้านุ่มบอกอีก 5 นาที” “หึหึ อั๊วว่าแล้ว ไม่งั้นคงจะบินไปแล้วอะเนาะ” “เฮียเบาๆเลย ยิ่งหิวๆอยู่” “อะๆ ตักข้าวเลยลืมหน้าที่ตัวเองหรือไง ลุกๆ แขกมาๆนั่งเท้าคางปลาทูยังอายเนาะ สภาพหน้าน้องกู” ฉันส่ายหัวก่อนจะหยิบโถข้าวที่วางอยู่ใกล้เปิดแล้วหันมาถามคนตัวสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ “เอาเยอะไหมนายอะ” “ไม่ต้องเยอะมาก” “แหม่ๆ ตักให้แฟนก่อนพี่ชายเลยเนาะน่าเตะจริงๆ” ฉันตักข้าวให้นายนี่เสร็จก็เงยหน้าขึ้นพร้อมกับตอบกลับพี่ชายฉันไปด้วยน้ำเสียงกวนๆ “ก็ไม่ได้หรอกเฮีย อั๊วต้องสนใจแฟนก่อนสิพี่ชายแบบเฮียอะมันคือของตาย อย่าพูดไม่เข้ารูหูอีกนะจะให้หุงข้าวกินเอง” “ไอ้ญ่า!” ผมสะดุ้งขึ้นมาตอนแรกแม่งกำลังจะกลัวว่าจะวางมวยกันละถ้าไม่ได้ยินประโยคต่อมาอะ “เสียงดังลดเสียงลงนี่โต๊ะกินข้าว เรียกเหมือนไม่เคยเรียก ส่งจานมาจะกินไหมข้าวอะหรือจะไปนอนกอดรถ” “กินสิครับผมน้องญ่าสุดน่ารักของพี่” หลังจากนั้นฉันกินข้าวกันเสร็จเรียบร้อยพี่ดาวก็ยกเม็ดขนุนมาให้แล้วก็มีเค้กแล้วดูเฮียผู้ขัดขวางความสุข “ไอ้ญ่าลื้อพอแล้วกินเยอะไปแล้วลื้ออะ” “ไม่ จะกินให้หมดนี่แหละต้องใช้หัวสมองคิดเงิน” “สองโลลื้อจะกินวันเดียวหมดเลย” ผมมองยัยตัวแสบที่นั่งกินเม็ดขนุนแล้วยังบอกให้แม่บ้านยกมาให้ทั้งกล่องด้วยนะ “ใช่ นี่อุตส่าห์บอกพี่ดาวให้แช่ตู้เย็นให้” “หึ ไอ้เปอร์มึงไปเอาผู้ใหญ่มาเลยอาการนี้ท้องแล้วเรียบร้อย” “หึหึ ไป กินเสร็จไปเก็บเสื้อผ้าเลยเธออะ” ฉันขมวดคิ้วก่อนจะถามไอ้บ้านี่ออกไป “เก็บทำไม” “เอ้า ก็ท้องไม่ใช่เหรอฉันก็ต้องรับผิดชอบอะสิ” “ไอ้บ้า อย่าอยู่ด้วยกันเยอะเถอะขอร้องแค่คนเดียวก็ไม่มีหนทางรักษาละ” ผมหัวเราะออกมาเบาๆพอกินเสร็จก็คุยเรื่องรถอยู่กับเฮียอีกสักพักเลยขอตัวกลับ “งั้นผมกลับก่อนนะเฮียแล้วเดี๋ยวจะไลน์มาบอกว่าวันไหนจะไปสนาม” “เออๆ ญ่าๆ!” ฉันเริ่มนั่งเคลียร์บัญชีอยู่ตรงโต๊ะทำงานสักพักก็ได้ยินเสียงเฮียมันเรียกขึ้นมาเลยลุกขึ้นแล้วเดินมาหาที่ห้องรับแขก “ว่า เรียกซะเนาะ” “หึหึ เดินไปส่งไอ้เปอร์สิ เปอร์มันจะกลับแล้วน่ะ” “นายนี่แขกเฮียนะ เฮียก็ลุกไปส่งสิ” “เธอนั่นแหละไปส่งฉันมานี่” ผมเดินออกมาหายัยตัวแสบก่อนจะใช้มือจับแขนแล้วดึงให้ไปส่งที่หน้าบ้าน “นาย” ฉันยื้อแรงไว้แล้วดูแดดตอนบ่ายๆ โอ๊ย ไหม้นะเดินไปอะ “นี่นายหยุด! งื้อออ ฉันไม่ออกไป!” ผมหันมามองยัยตัวแสบที่ตอนนี้นั่งลงแล้วยื้อแรงไว้สรุปสภาพผมคือลากยัยนี่มานั่นแหละ “ไป ลุกมา” “ไม่เอาอะ เออๆ เอาร่มก่อน แดดขนาดนี้ฉันไม่ออกไปหรอกถ้าไม่มีร่มอะ” ฉันบอกคนตัวสูงออกไปอย่างเร็วสักพักเขาก็ปล่อยมือแล้วหันมาบอกฉัน “งั้นไปเอาร่มเธอมา แล้วอย่าคิดหนีนะถ้าหนีฉันนอนกับเธอคืนนี้ที่นี่” “ไอ้บ้า ยิ่งกว่าผัวฉันอีกเนาะแล้วคือต้องเดินไปส่งขาก็มีปะ” “เออ ซ้อมไว้เวลาเป็นจริงๆจะได้ชิน” “โอ๊ะ” ฉันเดินเข้ามาหยิบร่มที่ห้องครัวแล้วก็เดินออกมาหาไอ้บ้านี่ที่ยืนรออยู่หน้าประตู “ไป ฉันจะกลับมาทำงานต่อ” “อืม ไป” “นี่ แล้วทำไมนายไม่บอกละว่าจะเอาอะ” ฉันโวยวายออกมาหลังจากที่ไอ้บ้านี่แย่งร่มไปถือ “บ่นเยอะจริงๆเนาะเธอเนี่ย” ผมใช้มือดึงแขนยัยนี่มาใกล้ๆแล้วก็พาเดินมาที่รถสักพักก็รู้สึกเจ็บที่เอวเพราะยัยนี่หยิกนั่นแหละ “โอ๊ย!” “ถ้าผิวฉันไหม้ฉันจะคิดค่าครีมกันแดดแล้วก็ครีมบำรุงกับนาย” “หึ เออ ค่าเสียหายเท่าไหร่ส่งมาในไลน์พร้อมโอนตลอด 24 ชม.” ฉันถอนหายใจออกมาแล้วหยิบร่มคืนมาหลังจากเดินมาถึงที่รถของเขา “ไป นายรีบไปเลย” “ขึ้นรถ” “อะไรของนายอีก” “ขึ้นรถ เดี๋ยวจะวนไปส่งหน้าบ้านไม่ต้องเดินกลับ” ผมบอกยัยตัวแสบเพราะมันก็ไกลอยู่นะจอดไว้ตั้งแต่ลงมาถามยัยนี่อะแล้วหน้าบ้านก็เหมือนจะทำไว้เหมือนวนไปจอดได้อยู่แล้วเลยว่าจะไปส่งยัยนี่แล้ววนออกเลย ฉันมองดูระยะทางก็ เออ ดีเหมือนกันไม่ต้องเดินไปด้วยแดดก็ร้อน “อืมเค” ฉันขึ้นมานั่งตรงฝั่งข้างคนขับแล้วนายนั่นก็ขับวนมาส่งที่บ้านพร้อมกับพูดกับฉันตอนที่จะเปิดประตูลงพอดี “ค่าบำรุงผิวเธอเท่าไหร่ก็ทักมา” “เออ เตรียมไว้เถอะนายอะ” “ฮึ พร้อมโอนอยู่แล้วอะครับผม” “เฮ้อ ฉันไปละ” “อืมเค” ผมพยักหน้าพอยัยตัวแสบลงรถไปแล้วผมก็ขับรถตรงกลับบ้านเพราะเดี๋ยวจะไปอาบน้ำนอนแล้วก็เล่นเกมส์กับพวกเพื่อนชั่ว 21.45 ฉันอาบน้ำสระผมแต่งตัวเรียบร้อยก็มานั่งเช็ดผมอยู่บนเตียงแล้วก็เปิดดูซีรี่ย์ในทีวีไปด้วยสักพักก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือนไลน์ของตัวเองดังขึ้นมาฉันเลยละสายตาจากจอทีวีไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูพอเห็นชื่อคนที่ทักมาเท่านั้นแหละ ไลน์ เปปเปอร์ เปปเปอร์ : สรุปค่าบำรุงผิวเธอเท่าไหร่บอกยอดมา ดีญ่า : 50,000 บาทค่ะ ครีมมันแพงอะเนาะ เลขบัญชี 6287314xxx ธนาคาร ZZZ ค่ะ เปปเปอร์ : ฮึ เข้ายัง ฉันอ่านข้อความเขาจบก็เห็นการแจ้งเตือนในโทรศัพท์เห็นว่ามีเงินเข้ามาจริงๆ “ไอ้นี่มันบ้าจริงๆแหละ รวยจังมั้ง” ผมนอนดูข้อความก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆหลังจากยัยนั่นตอบมา ไลน์ ดีญ่า ดีญ่า : เหมือนจะยังไม่เข้าเลยนะคะคุณเปปเปอร์ เปปเปอร์ : เหรอครับ งั้นลองเช็คดูอีกรอบนะครับคุณดีญ่า ฉันมองการแจ้งเตือนเห็นว่าเงินมันเข้ามาอีก 100,000 บาท เลยตอบไอ้บ้านี่กลับไป ไลน์ เปปเปอร์ ดีญ่า : เข้าละนายนี่มันบ้าจริงๆ อยู่ๆก็โอนให้คนอื่นเขา 150,000 ใครเขาจะบ้าแบบนาย เปปเปอร์ : ก็บอกแล้วผมพร้อมโอนตลอด 24 ชม.ครับผม ดีญ่า : ไปรักษาเถอะนายอะ แค่นี้ฉันจะนอน เปปเปอร์ : ฮึ จะนอนหรือดูซีรี่ย์แบบเธอเนี่ยนะจะนอนเร็ว ดีญ่า : เออ รู้ดีเหมือนผัวฉันเนาะ ฉันพิมพ์เสร็จก็กำลังจะมาสนใจซีรี่ย์ต่อแล้วอยู่ไอ้บ้านี่ก็โทรไลน์มาหา “เชี้ยย แล้วมันจะโทรมาทำไววะเนี่ย” ฉันไม่รับสายพอสายมันตัดก็เห็นไอ้บ้านี่พิมพ์ข้อความมาว่าให้รับสายแล้วก็โทรเข้ามาอีกฉันเลยกดรับ “อะไรของนายอีก” “หึ จะนอนเสียงซีรี่ย์นี่ดังเลยเนาะ” “เออ รู้แล้วก็รีบวางฉันจะดูซีรี่ย์” “หึ แล้วเธอมีแฟนหรือยัง” “ห๊ะ!!”
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม