แล้วมึงคิดว่าสภาพนี้รู้ยัง
3142 คำ
15.50 นาที
เฮ้อ และแล้วก็ถึงเวลาอาจารย์ปลดปล่อยพวกฉันแล้ว ฉันเริ่มเก็บปากกาธรรมดา ปากกาไฮไลต์ ชีท สมุดโน้ตใส่กระเป๋าแล้วก็เก็บไอแพดอยู่ๆก็ได้ยินเสียงไอ้เพ้นท์พูดขึ้นมา
“เฮ้อออ เลิกเรียนสักที”
ฉันหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะถามไอ้เพ้นท์ออกไป เพราะกลับไปก็ยังไม่ได้ทำอะไร อาจจะไปนั่งเล่นแล้วก็ดูกิจกรรมเพราะวิศวะคือรับน้องสุดมากของคณะฉันนี่ถนอมเหมือนเบบี๋
“แล้ววันนี้คณะผัวมึงมีรับน้องไหมวะ”
“กูไม่เห็นผัวกูจะบอกว่าอะไรนะ ไม่น่ามีมั้ง”
“อ๋อ แบบนี้ก็กลับบ้านเลย”
“เปล่าจ่ะ ผัวจะพาไปซื้อกระโปรง”
“ห๊ะ!!”
ฉันกับเพื่อนที่เหลือ ห๊ะ ออกมาพร้อมกันหลังจากได้ยินคำตอบของอิเพ้นท์
“ใช่ค่ะ ผัวจะพาไปซื้อกระโปรงนักศึกษาใหม่”
“อิเชี้ย หุ่นมึงดีแต่ติดที่มีผัวแล้วค่ะ แม่กูจะเป็นผู้หญิงเรียบร้อยแล้วหนึ่ง”
“ค่ะมีผัวต้องตามใจผัว จะใส่แม่งให้ยาวสุดใจไปเลยไอ้สัส”
“ฮ่าๆ กูชอบๆ”
ฉันกับพวกไอ้มิวหัวเราะออกมาก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินมาหาไอ้เพ้นท์แล้วก็ขอดูสมุด แต่ไม่ใช่แค่จะดูสมุดหรอกมองก็รู้
“เออ เธอชื่อเพ้นท์ใช่ไหม เราขอดูสมุดจดงานหน่อยได้ไหม”
“อ๋อ ได้ๆ”
พอสักพักเสียงไอ้มิวก็รีบพูดขึ้นมาพวกฉันเลยหันไปหามันแล้วพอสายตาไปสะดุดตรงหน้าห้องเท่านั้นแหละ ผัวอิเพ้นท์แล้วกลุ่มเพื่อนเขามองผู้ชายคนที่กำลังถ่ายรูปอยู่
“อิเพ้นท์ๆ เอาสมุดมึงกลับมาแล้วมึงรีบออกห้องอิห่า”
“เออ ไปเร็วๆ”
“เขากำลังถ่ายรูป ว่าแต่พวกมึงเป็นไรกัน”
“อิห่า ผัวมึงอยู่หน้าห้อง แต่ตอนนี้ไม่หน้าแล้ว”
ปั้ง!!!
“ดูสมุดของเมียกูเสร็จยัง!!! กูมองนานละ!!!”
ฉันกับเพื่อนพากันตกใจแม่งก็พอรู้แหละว่าผัวมันโหด แต่ไม่คิดว่าจะขนาดนี้แล้วไม่รู้มองกันนานหรือยังไอ้เพ้นท์เลยสะกิดฉันและพูดออกมาเบาๆ
“อิญ่าเอาไงดีวะ”
“กูไม่รู้วะมึง แล้วมึงดูมาแม่ง 7 คน ครบองค์ประชุมเลยไอ้สัส”
ฉันส่ายหัวก่อนจะมองไปที่ผัวมันแล้วก็เพื่อนผัวที่ทำหน้าเหมือนจะฆ่าใครได้ แล้วอยู่ไอ้บ้านั่นก็เรียกฉันขึ้นมาพร้อมกับส่งกระเป๋าคาดอกมาให้
“นี่ยัยขาใหญ่ถือกระเป๋าดิ๊”
“เดี๋ยวขาฉันก็พาดอยู่บนคอนายหรอก”
“หึหึ เก่งจังเนาะขาสั้นขนาดนี้อะนะ”
“ไอ้บ้า”
ฉันบอกเขาก่อนจะใช้มือพลักกระเป๋าเขาออกแต่ไอ้บ้านี่ก็ยังจะยัดใส่มือมาอีกแล้วตอนมาก็สะพายมาได้ปะวะ พอเก็บของเสร็จแล้วก็ถือกระเป๋าของไอ้บ้านี่อยู่ก็ได้ยินเสียงผัวอิเพ้นท์พูดมาดังๆจนพวกฉันสะดุ้งอะ
“เอ้า!! กูถามว่าดูสมุดเมียกูเสร็จยัง!!”
“อิญ่าเราไปยืนอยู่กับอิเพ้นท์เถอะมึง กูกลัวโดนลูกหลง”
“เออๆ ไปๆ อิดรีมละวะ”
ฉันมีสติก่อนจะตอบไอ้มิวออกไปแล้วมองหาอิดรีมมี่แม่งหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้
“อิห่าผัวเขามาเรียกไปแล้วค่ะ”
“ไปๆ”
เออ พอได้ยินคำตอบก็นึกขึ้นมาได้แล้วเห็นไอ้ดรีมยืนอยู่ข้างหลังผัวมันพวกฉันเลยลุกขึ้นก่อนจะเดินไปหาแต่
“จะไปไหนของเธอ”
ผมที่กอดอกมองไอ้ผู้ชายที่ทำไอ้เขตของขึ้นอยู่ตรงโต๊ะที่ยัยนี่นั่งแล้วอยู่ๆยัยนี่แม่งก็เหมือนจะลุกเดินไปไหนไม่รู้เลยถามออกไป
“ฉันก็จะไปยืนกับเพื่อนฉันอะสิ”
ฉันลุกขึ้นพร้อมกับเงยหน้าบอกกับไอ้ผู้ชายตัวสูงที่ใช้มือจับแขนฉันไว้
“ยืนอยู่หลังฉันนี่ ไอ้เขตมันจะเอาละ เดินไปตอนนี้เธอโดนลูกหลงจนไขมันกระเด็นออกมาแน่”
“นายนี่เนาะ ปล่อยฉันจะไปหาเพื่อน”
“ยืนเฉยๆ ไม่งั้นฉันจะทำอะไรกับเธอหลายอย่างแบบที่เธอนึกไม่ถึง”
ผมพูดพร้อมกับจับแขนยัยนี่ให้มายืนอยู่ข้างหลังแล้วก็ได้ยินของไอ้สัสนั่นเขาพูดเกี่ยวกับคณะพอดี แม่ง จะเอาแม่งให้หนัก
“หึ ทำไมวะแค่ยืมดูสมุด ใหญ่จังเนาะวิศวะอย่างพวกมึงเนี่ย!!”
พวกผมมองไปที่ไอ้สัสนี่นิ่งๆ ก่อนจะได้ยินเสียงไอ้เขตพูดขึ้นแล้วมองมาทางพวกผมพอดี
“พวกมึงไม่ต้อง เดี๋ยวกูจัดเอง”
ตุบ!!
“อุ้ย”
ฉันมองเหตุการณ์ตรงหน้าพร้อมกับเห็นผัวอิเพ้นท์เปิดเร็วมาก จนผู้หญิงในห้องกรี๊ดออกมาอะฉันเลยตั้งใจดูแต่อยู่ๆไอ้บ้านี่ที่ใช้มือจับแขนฉันไว้แล้วก็ใช้มืออีกข้างดึงแขนอีกข้างของฉันให้ขยับมาอีกฝั่ง สรุปคือตอนนี้ฉันไม่เห็นอะไรเลยนอกจากหลังของไอ้บ้านี่
“กรี๊ด!!!”
ปัก ปัก ปัก ปัก ปัก
“เออ!!! วิศวะอย่างพวกกูมันเลือดร้อน!!! แล้วไม่เห่าเยอะไอ้สัสกูกระทืบ!!! แล้วใครยุ่งกับเมียกู กูตามเก็บหมด!!!”
ปัก ปัก ปัก ปัก ปัก
ผมมองไอ้เขตที่ของขึ้นก่อนจะยิ้มมุมปากก่อนจะได้เสียงเสียงไอ้เตอร์พูดกับผมขึ้นมา
“สัสเขตเกมส์เร็ว”
“หึ ให้มันเอาให้ตายกล้าเอาคณะกูมาเกี่ยวข้อง”
ผมตอบไอ้เตอร์กลับไปพร้อมกับได้ยินเสียงของไอ้เหนือพูดขึ้นมาอย่างเห็นด้วย
“เออ ปากหาตีน เอาแม่งให้จำ”
ฉันยืนอยู่เงียบๆ เหงาๆ อะไรก็ไม่เห็นแล้วพวกเขาก็ยืนกันนิ่งๆ ฉันเลยมองไปที่พวกไอ้มิวยืนอยู่กับไอ้เพ้นท์ แล้วกูทำไมต้องมาอยู่ตรงนี้วะ ฉันใช้มือดึงชายเสื้อของนายนี่แรงๆหลายทีจนเขาหันมาถาม
“อะไร”
“ฉันจะไปหาเพื่อนฉัน”
“ยืนเฉยๆ นิ่งๆ ไม่งั้นฉันจะเตะเธอออกไปตรงที่เขามีเรื่องกันอยู่”
ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ!!!!
ผมบอกยัยตัวแสบที่ยืนอยู่ข้างหลังผมออกไป แล้วเขามีเรื่องมันจะเดินทำไมหนักหน้า ผมพูดจบก็ใช้มือจับแขนยัยนี่ไว้แน่นกว่าเดิมแล้วก็หันมามองทางไอ้เขตเหมือนเดิม
“หึ จะเตะเขาออกไปแต่มืออะจับแขนเขานิ่งเลยนะเพื่อนมึงอะสัสเตอร์”
“เออ ให้โอกาสเขาหน่อยเขาไม่เคยจีบใครก่อนครับผม”
ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ!!!
“หึ!! เก่งจังไอ้สัส!! ตายห่าแล้วเหรอ!!! มีใครสงสัยอะไรกับกูไหม!!! ถ้าสงสัยหรืออยากจะพูดอะไรพูดออกมา!!! ถ้ากูเดินออกไปแล้วเสือกจะสงสัยกูกระทืบอีก!!!”
ผมมองไอ้เขตที่กระทืบไอ้สัสนั่นจนสลบไปแล้ว มันก็ถามออกมาเสียงดังจนทั้งห้องเงียบ พอเมียมันเดินไปหามันก็เลยเดินพาเมียมันมาหาพวกผม
ไอ้เพ้นท์ที่เดินมากับผัวมันพอเห็นฉันอยู่ข้างหลังไอ้บ้านี่ก็ทำหน้าสงสัยแล้วแบบเขาเรียกว่าแบบ อรุ่มเจ๊าะปะ แม่ง อยากจะเตะเพื่อนจริงๆ
“ปะหรือพวกมึงจะอยู่ กูจะกลับบ้านละพาเมียไปกินข้าว”
ไอ้เขตเดินมาก่อนจะหยุดแล้วถามพวกผมที่หน้าแม่งยังตึงกันอยู่ทุกคนผมเลยตอบมันออกไป
“เออ มึงไปก่อนเลยเดี๋ยวพวกกูอยู่ก่อนเผื่อมีใครอยากจะถามคำถามเด็กวิศวะอย่างกู”
“หึ งั้นกูกลับละ”
“เออๆ”
ผมพยักหน้าก่อนจะมองหน้ากับมันแบบรู้กัน หึ แบบนี้คือต้องซ้ำอะดิ ผมเลยหันมามองหน้าเพื่อนตัวเองก่อนจะถามพวกมันออกไป
“เด็กวิศวะสันดานแบบกูนี่มันต้องทำไมนะ”
“หึ กระทืบให้ไส้แตกสิครับเพื่อนเปอร์”
ผมหันไปยิ้มมุมปากกับไอ้เตอร์ก่อนจะหันมามองยัยผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างหลัง
“ยืนอยู่นี่ ยืนเฉยๆ ไปสัสเตอร์กูรีบกลับไปเล่นเกมส์”
“หึ ได้เลยครับผม”
ฉันมองคนตัวสูงที่คุยกับเพื่อนเขาแล้วขนาดผัวอิเพ้นท์กระทืบไปหลายรอบจนสลบไป ตอนนี้ผู้ชายคนนั้นก็เริ่มรู้สึกตัวแต่พวกเขาก็ยังหน้าตึงกันอยู่เลยแล้วไอ้บ้านั่นก็เดินเหมือนจะซ้ำอีก
“หึ!! ปากดีจังเหรอมึงอะ!! ตอนแรกแค่ยุ่งกับเมียเพื่อนกูพวกกูก็จะไม่ยุ่ง!! แต่พูดถึงเด็กวิศวะพวกกูเลยต้องคุยกับมึงเพิ่ม!!”
พลั้ว พลั้ว พลั้ว!!!
ผมพูดจบก็ดึงคอเสื้อของไอ้คนที่นอนอยู่ขึ้นมาพร้อมกับใช้กำหมัดแล้วต่อยไปที่หน้ามันแรงๆหลายรอบ
พลั้ว พลั้ว พลั้ว!!!
“อือหื้อ แค่ผัวอิเพ้นท์ก็หนักละอันนี้เพื่อนผัวซ้ำอีกตายห่านะเอาจริง”
พลั้ว พลั้ว พลั้ว!!!
ฉันมองไอ้บ้านั่นที่ตอนนี้ไม่มีความกวนหลงเหลืออยู่เลยตอนนี้จะฆ่าไอ้คนนั้นได้อยู่แล้วอะ สักพักไอ้มิวก็เลยถามขึ้นมาหลังจากพวกมันเดินมาหานั่นแหละ
“นี่ๆ แล้วอะไรยังไง ให้เขาจับแขนแน่นเลยนะคะ”
“อะไรล่ะ”
“หึหึ อิญ่าในมือมึงอะถือกระเป๋าเขาถูกปะ”
“เออ อยู่ๆก็มาฝากแล้วดึงกูไปอยู่ข้างหลัง”
“อืมคล้ายๆอะ เหมือนเดจาวู”
ฉันมองหน้าไอ้หมิวก่อนจะถามมันออกไปอีกรอบ
“อะไรของมึง”
“เหมือนที่ผัวอิเพ้นท์ทำกับอิเพ้นท์เป๊ะ แต่นี่คือไม่ได้เป็นอะไรกันเนาะ ความสัมพันธ์ครั้งนี้คืออะไรคะ หรือมีหลังไมค์ที่หนูไม่รู้คะแม่ แบบนี้ต้องส่งน้ำเด็กวิศวะแล้วเปล่า”
“อิมิวเดี๋ยวมึงจะโดน”
ผมต่อยไอ้สัสนั่นจนหน้ามันแตกแล้วก็ลุกขึ้นเท้าเอวมองมันนิ่งๆจนได้ยินไอ้เตอร์ทักขึ้นมา
“หึ พอหรือยังครับเพื่อนเปอร์”
ผมยิ้มมุมปากก่อนจะมองไปที่ไอ้เตอร์พร้อมกับพูดกับมันออกไป
“หึ มือกูอะพอแล้วเพราะกูเอาไว้เล่นเกมส์ แต่ตีนกูอะยัง”
ตุบ ตุบ ตับ ตุบ!!!
ผมใช้เท้ากระทืบไปที่หน้าท้องมันแรงๆหลายทีจนมันสลบไปอีกรอบ
ตุบ ตุบ ตับ ตับ ตุบ
“อือหื้อ สัสเปอร์นี่ได้ใจกูจริงๆ”
“เออ กูถึงบอกให้แม่งอยู่ห่างกันมั่งสองตัวมันอะ ไอ้เขตก็เอาปางตายไอ้เปอร์เอาจนจะตายแล้ว”
ผมหยุดก่อนจะใช้มือเสยผมของตัวเองแรงๆเหงื่อก็เหมือนจะเริ่มไหลเลยหยุดแล้วมองไปที่กลุ่มของเพื่อนมันที่ยืนอยู่นิ่งๆไม่มีใครกล้าเข้ามา ผมถอนหายใจก่อนจะพูดกับพวกมันอีกรอบ
“ถ้าไอ้เชี้ยนี่ตื่นอย่าลืมบอกมันเหมือนที่เพื่อนกูบอก ข้องใจไปตึกวิศวะ!!! แล้วถ้ามีอะไรอย่าเสือกพูดถึงคณะเพราะคณะกูก็ไม่ได้มารู้เรื่อง!! แล้วบอกมันด้วยพวกกูไม่ได้ใหญ่อะไรหรอกแต่มือตีนเด็กวิศวะอย่างพวกกูมันหนัก!! ถ้าไม่ชอบหน้าก็ไม่ต้องพูดถึงกัน!! ถ้ากูได้ยินประมาณนี้อีกแม้แต่ผู้หญิงกูก็กระทืบ!!”
“อือหื้อ เพื่อนผัวอิเพ้นท์แม่งทรงเดียวกันหมด”
ผมพูดจบก็พยักหน้ากับไอ้เตอร์แล้วพากันเดินมาหากลุ่มเพื่อนที่พวกมันก็ยืนแล้วมองไปทางกลุ่มเพื่อนไอ้เชี่ยนั่นนิ่งๆพอเดินมาพวกไอ้ทัชก็ถามขึ้นมา
“หึ เป็นไงครับ”
“ก็น่าจะนอนหลับสบายครับผมเพราะได้ปลดปล่อย ไป”
“สัสเอ๊ย กูชอบมึง”
ฉันยืนอยู่รวมอยู่กับเพื่อนนายนี่แล้วพอไอ้บ้านี่พูดคำว่าไปปุ๊บก็จับมือฉันแล้วดึงแขนฉันออกมา แต่เดี๋ยวนะ มันจะดึงฉันมาฉันเลยยื้อตัวไว้ก่อนจะถามไอ้นี่ออกไปอย่างเร็ว
“นี่ แล้วนายจะดึงฉันมาทำไม”
ผมหันมองยัยปากกรรไกร เออ แล้วยัยนี่จะเดินตามมาทำไมวะ
“เออ แล้วเธอเดินตามฉันมาทำไม”
“นายดึงฉันมา ใครเขาจะบ้าเดินตามมาเพื่อนก็ไม่ใช่ นายไปเช็คตาบ้างเถอะ”
“เออ ทุกคนเห็นหมดครับเพื่อนชั่วมึงดึงเขามา”
ผมกำลังจะตอบเพื่อนแล้วยัยนี่แม่งดึงหูผมให้ก้มหน้าลงมา ผมเลยใช้มือจับแขนยัยนี่แล้วดึงออกเพื่อให้ปล่อย แม่งเจ็บฉิบหาย
“โอ๊ย! เธอดึงหูฉันเหรอวะห๊ะ หึ แล้วออกกำลังกายบ้างนะครับผม กินแต่ขนมแขนก็มีแต่ไขมัน”
กรี๊ดด ไอ้ผู้ชายปากหมาเอ๊ย ฉันเพิ่มแรงดึงหูเขามากขึ้นจากเดิมแล้วไอ้บ้านี่ก็ใช้พาดที่คอฉันแล้วรั้งเข้ามาหาเขาจนหน้าฉันแทบจะฝังไปที่หน้าอกไอ้บ้านี่จนได้กลิ่นน้ำหอมที่ตัวเขาแล้วเหมือนจะมีกลิ่นบุหรี่ที่ติดอยู่ที่เสื้อ ฉันเลยดึงหูเขาแรงกว่าเดิมแล้วใช้มืออีกข้างที่ถือกระเป๋าไอ้บ้านี่อยู่ดันที่หน้าท้องเขา
“งื้ออ ปล่อยฉันนะ ไอ้บ้า”
“โอ๊ะ เธอก็ปล่อยฉันก่อนดิ หลุดแล้วมั้งหูกู”
“อิมิวกูว่าเรด้ามึงใช่”
“ก็กูบอกแล้ว ถามจริงถ้าเขาไม่สนใจจะกอดอิญ่าแน่นขนาดนั้นเหรอวะ”
“หึ เพื่อนมึงนี่เนาะกระทืบไอ้สัสนั่นจะตายห่า มาถูกผู้หญิงตัวเล็กบิดหู”
“หึ แล้วมึงดูสกิลเพื่อนกูด้วยครับ ธรรมดาที่ไหน”
“หึหึ กูวางสามแสนคนนี้แหละว่าที่เมียสัสเปอร์”
“สัส มึงจะวางกับใครเขาคิดเหมือนกันหมด”
ฉันปล่อยมือออกจากหูเขาเพราะเริ่มจะไม่มีอากาศหายใจอะพอปล่อยเสร็จเลยบอกไอ้บ้านี่ออกไป
“ปล่อยฉันดิ”
“หึ ยัยเด็กเกเร”
ผมปล่อยแขนออกยัยนี่เลยใช้มือผลักที่หน้าท้องผมแล้วส่งกระเป๋ามาให้ ฮึ แล้วแม่งหน้าแดงจัดแต่ยังมีแรงมาขู่นะ
“ฉันฝากไว้ก่อนเถอะ”
“หึหึ เจอได้ที่ตึกวิศวะครับผม ไปแต่ตัวนะครับไขมันไม่ต้อง”
“ฉันจะเอาไขมันทาหัวนายแหละ เอาไป อิมิวพวกมึงสองคนด้วยกลับ”
ฉันพูดกับไอ้บ้านี่จบก็ส่งกระเป๋าคืนก่อนจะหันไปมองเพื่อนตัวเองแล้วจังหวะที่จะเดินผ่านใช้เท้ากระทืบที่เท้าของไอ้บ้านี่แรงๆ
ปั่ก!!
“โอ๊ย!!”
ผมกำลังจะสะพายกระเป๋าแม่งอยู่ยัยนี่ก็ใช้เท้ากระทืบมาที่เท้าผมแรงๆผมเท้าเอวก่อนจะเรียกยัยตัวแสบที่กำลังเดินไป
“นี่เธอ! ของฉันละ ฉันฝากไว้อะ!”
ฉันที่กำลังจะเดินถึงบันไดเลยหยุดพร้อมกับไอ้มิวถามขึ้นมา
“เอ้า มึงยังคืนของเขาไม่หมดเหรอวะ”
“อะไรกับกูอีก มึงหยิบคัทเตอร์ในกระเป๋ากูมาสิจะแทงแม่งให้มิดด้าม”
ฉันถอนหายใจออกมาก่อนจะกอดอกแล้วหันมาถามไอ้บ้านี่ที่เดินกอดอกมาหาพอดี
“ของอะไรกระเป๋าก็อยู่นั่นไงความจำเสื่อมเหรอ”
“หึ ไม่ใช่กระเป๋า”
“แล้วอะไร”
ผมมองยัยตัวแสบตรงหน้าก่อนจะยิ้มที่มุมปากแล้วถอยหลังมานิดหน่อยแล้วยกเท้าเตะที่ก้นของยัยนี่เบาๆ
ปัก
“นี่!! ไอ้!!”
ฉันชี้หน้าเขาแม่งคิดดูอยู่แม่งก็เตะที่ก้นฉันอะดังปักเลยนะแก แม่งเอ๊ย ฉันทำเวรทำกรรมอะไรไว้วะ
“หึหึ ไขมันแน่นเกินไปแล้วนะครับ อะๆ จะเอาคืนเหรอ ก็เข้ามาดิครับ นี่ขนาดมีเหล็กจัดฟันเนาะถ้าไม่มีนี่กระสอบทรายแล้วนะครับ”
“อิมิวจะฆ่ากันตายไหมก่อน”
“อิห่า แบบนี้แหละลูกดก”
“สัสเปอร์นี่มาเหนือตลอด”
“จะตายห่าไหมก่อน ใช้ชีวิตเหมือนวันนี้เป็นวันสุดท้ายเนาะมันอะ”
“หึหึ”
“ฉันเอาคืนนายแน่ ไอ้บ้า ไปรักษาเลยไป นี่พาเพื่อนเธอไปรักษาซะนะ ไม่งั้นอายุคงสั้นอยู่ไม่ถึงมีลูกหรอก”
ฉันพูดก่อนจะเดินลงจากตึกมาอย่างเร็วพร้อมกับพึมพำออกมา
“แม่งเอ๊ย กูเอาคืนแน่ๆ เพื่อนกูยังไม่เคยมีใครมาเตะตูดกูเลยนะ ไอ้นี่เขาเป็นใคร เดี๋ยวก่่อนเถอะจะเอาคืนแม่งให้”
“หึหึ เพื่อนมึงบ่นคนเดียวแล้วนะอิเบียร์”
“เอ้า ก็นางเอกปะมันต้องพึมพำกับตัวเองไงเหมือนคิดในใจในละครสมัยก่อนอะ”
ผมกอดอกก่อนจะหัวเราะเบาๆหลังยัยนี่เดินออกไป นี่ไงบอกแล้วเด็กเกเรแบบยัยนี่ต้องเจอเด็กกวนประสาทแบบผมนี่แหละ
“หึหึ ฟินเหรอครับ เอาใหญ่แล้วเพื่อนกูวันแรกจับหัว วันที่สองจับแขนเขาแน่นแล้วยังมากอดเขาอีก”
“เออๆ อย่านะครับอาทิตย์หน้ายกขันหมากไม่เอานะครับ”
“เพื่อนเชี้ย ไป หิวข้าวแล้วกูอะ”
“เหรออ หูแดงๆเนาะ”
“เขินเหรอครับพ่อ”
ผมหันไปมองหน้าพวกไอ้ซอฟก่อนจะถามพวกมันออกไป
“พวกมึงยังเห็นหูกูอยู่ที่เดิมใช่ไหม”
“ทำไมวะ”
“กูคิดว่าแม่งหลุดไปละไอ้สัส”
“เต็มใจให้หลุดแล้วตามไปเอาหรือเปล่ามึงอะ”
“พวกเชี้ย ไปกลับบ้านเล่นเกมส์ ปะรีบเล่นรีบนอน เดี๋ยวกูจะเช็คสต๊อกรถแล้วออเดอร์ที่ลูกน้องเอามาให้”
“หาเงินแต่งงานเหรอพ่อ เจ้าสาวเขารู้ตัวยัง”
“แล้วมึงคิดว่าสภาพนี้รู้ยัง”
“เนี่ย!!!!!!”
“เอาแล้วๆ กูว่าแล้ว”
“กูบอกแล้วแม่งไม่เกินจริง คนมันใช่อะเนาะเจอกันวันสองวันก็รักจริงหวังแต่งกับเขาซะแล้วเพื่อนกู”
“ฮ่าๆ เตรียมเลยนะครับ”
“เตรียมไรวะสัสทัช”
“กูเตรียมชุดเพื่อนเจ้าบ่าวอะดิ พอดีเดี๋ยวให้เมียกูไปบอกเพื่อนเขา”
“มาไอ้สัสซองอยู่ไหนกูจะใส่ให้เพื่อนชั่วกูหนักๆ”
“เฮ้อ ไป กูเบื่อพวกมึงจริงๆ”
ผมส่ายหัวเบาๆก่อนจะเดินลงมาที่รถแล้วจากนั้นก็พากันขับรถออกจากมอมาแล้วก็แยกบ้านใครบ้านมันเรียบร้อย
- ผู้เขียน
