กรรวีวางสายแล้วก็นั่งก้มหน้าบีบมือตัวเองแน่น ชีวิตนี้เธอต้องหนีเสี่ยซ้งไปตลอดเลยหรือไง เขารู้จักคนกว้างขวางแล้วเธอจะไปหลบอยู่ที่ไหนถึงจะรอดพ้นเงื้อมมือของเขา เธอต้องอยู่อย่างหวาดระแวงทุกวันกระนั้นหรือ
“กลัวเหรอ?” เสียงทุ้มเอ่ยถามเธอเมื่อเห็นสีหน้าเธอเหมือนกำลังคิดหนัก
“เปล่าค่ะ” เธอตอบไม่เต็มเสียงนัก ทั้งที่ในใจนั้นร้อนระอุจนไม่รู้จะทำยังไง จะไม่ให้กลัวได้อย่างไรตอนนี้ชีวิตเธอเหลือตัวคนเดียวแล้ว ลุงกับป้าก็คงแค้นเธอจนอยากจะฆ่าเธอทิ้งเป็นแน่ที่ทำให้ท่านทั้งสองต้องเป็นหนี้ตั้งหลายล้าน พี่สาวอย่างชัชรินทร์ก็คงพึ่งพาไม่ได้ ดีไม่ดีถ้าขอความช่วยเหลือมีหวังเรื่องของเธออาจจะถึงหูลุงกับป้าได้
“ไหนเธอบอกไม่มีบ้านไง แล้วมีป้าโทรมาหาได้ยังไง” เขาจ้องหน้าเธอเขม็ง
“ก็อยู่บ้านป้าไงคะ ไม่ใช่บ้านฉันซะหน่อย” บ้านหลังที่เธออยู่กับป้าเป็นสมบัติของตากับยาย ตอนนี้ไม่มีใครแล้วก็คงตกเป็นของป้าของเธอแต่เพียงผู
