ภายในตลาดกลางคืนไม่ไกลจากคอนโดของน่านฟ้ามากนัก กรรวีกำลังเลือกซื้อเสื้อผ้าและรองเท้าอย่างตั้งใจ เขาอยากจะพาเธอไปเลือกซื้อในห้างสรรพสินค้ามากกว่าเพราะเขาเป็นคนขี้ร้อน พอร้อนแล้วก็จะหงุดหงิดอารมณ์เสียง่าย แต่เธอก็ไม่ยอมท่าเดียวจนคนร่างโตต้องยอมตามใจเธอ
กรรวียืนต่อราคาเสื้อกับกางเกงอยู่นานแต่แม่ค้าก็ไม่ยอมลดให้ และเธอก็จะไม่ยอมซื้อเช่นกัน น่านฟ้าเห็นว่าทั้งสองไม่ได้ข้อสรุปสักทีจึงเดินเข้าไปหา
“ทั้งหมดนี้เท่าไหร่ครับป้า” น่านฟ้าถามแม่ค้าเสียงเรียบ
“ห้าร้อยห้าสิบบาทค่ะ”
“นี่ครับ” เขาคลี่เงินในกระเป๋าแล้วหยิบธนบัตรหนึ่งพันบาทยื่นให้กับแม่ค้า
“คุณน่านคะ มันแพงเกินไปค่ะฉันไม่….”
“เงียบเถอะน่า เลือกอยู่ตั้งนานละ ไม่ซื้อสักที” เขาทำท่าทางรำคาญใจ แต่จะให้เธอควักจ่ายอย่างเดียวได้ยังไงล่ะ เงินหนึ่งพันบาทได้เสื้อผ้าไม่กี่ตัวแล้ววันข้างหน้าจะเอาอะไรกิน ขนาดเธอเลือกมาเดินตลาดนัดสำหรับเธอของก็ยังแพงอ
