ทะลุมิติมาเป็นหญิงร้ายกาจในหมู่บ้านชนบท 70's

บทที่ 12 มิติที่ตามมา

เมื่อเดินไปเรื่อย ๆ ก็พบกับสวนแห่งหนึ่งสวนตรงนี้เป็นที่โล่งกว้างสุดลูกหูลูกตา พื้นด้านล่างเป็นหญ้านุ่ม ๆ มีต้นไม้บ้างประปราย แต่ที่สะดุดตาที่สุดเห็นจะเป็นต้นไม้ต้นใหญ่ที่อยู่ตรงกลางสวน ใต้ต้นไม้แห่งนั้นมีม้านั่งยาวตั้งอยู่หนึ่งตัว และเหมือนไม่รู้ว่าอะไรดลใจ ทำให้เธอเดินไปนั่งที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่นั้น

“ที่นี่ร่มรื่นและเย็นสบายจังเลย ถ้าได้นอนพักผ่อนสักหน่อยน่าจะดี” เฉินชิวเยว่ที่ได้สัมผัสสายลมเย็น ๆ ก็รู้สึกอยากจะนอนหลับพักผ่อนสักครู่ เพราะตั้งแต่เดินมาจนถึงที่นี่ นอกจากที่บ้านหลังใหญ่แล้วก็มีที่นี่แหละที่ทำให้รู้สึกสงบสุขได้อย่างแท้จริง

ทว่าเวลานี้เบื้องหน้าของเธอมีเงาร่างของคนผู้หนึ่งกำลังเดินมาหา ร่างนั้นอยู่ห่างออกไปหลายเมตร ทำให้เฉินชิวเยว่มองเห็นไม่ชัดว่าเป็นใคร แต่ที่แน่ ๆ เขากำลังเดินมาหาเธอ!

“ขอนั่งด้วยคนได้ไหม” เมื่อเดินมาถึงชายผู้นั้นเอ่ยถามขึ้นมา

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นว่า คนมาเยือนเป็นชายชราในชุดยาวสีขาว ผมสีดอกเลาทั้งศีรษะ ใบหน้ามีรอยเหี่ยวย่นที่บ่งบอกได้ว่าอายุมากแล้ว แต่รอยยิ้มของชายชรานั้นกลับทำให้เขาดูเป็นคนอ่อนโยนและใจดี ไม่มีส่วนไหนบอกว่าเขามีพิษภัยเลยแม้แต่น้อย

เห็นดังนั้นเฉินชิวเยว่เลยแบ่งพื้นที่อีกครึ่งหนึ่งบนม้านั่งให้เขาทันที

“ได้ค่ะ” หญิงสาวตอบกลับ จากนั้นจึงขยับตัวเองมานั่งชิดฝั่งหนึ่ง เพื่อให้มีเนื้อที่พอที่จะนั่งได้สองคนอย่างไม่เบียดกัน

ทั้งคู่นั่งกันเงียบ ๆ ได้สักพัก ชายชราก็เอ่ยถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ “รู้เรื่องของตัวเองแล้วใช่ไหม”

“คิดว่าพอจะรู้แล้วค่ะ แต่ไม่มั่นใจว่านี่เป็นความจริงหรือความฝันกันแน่” เฉินชิวเยว่ตอบออกไปตามตรง เพราะเธอยังไม่แน่ใจว่านี่คือความฝันหรือว่าความจริง

ทั้งสองพูดคุยกันโดยที่ไม่ได้มองหน้ากันเลยแม้แต่น้อย ต่างก็พากันทอดสายตาไปที่เบื้องหน้า

“ตามทางเดินที่ผ่านมานั้น เธอคงจะได้เห็นงานศพของตัวเองแล้ว และนั่นคือเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้น เพียงแต่ว่าตัวของเธอนั้นเป็นวิญญาณจึงไม่มีใครมองเห็น และนี่คือข้อพิสูจน์ว่าเฉินชิวเยว่ได้ตายไปแล้วจริง ๆ” ชายชราอธิบายออกมาอย่างใจเย็น

“แต่ทำไมเมื่อสักครู่ก่อนที่ฉันจะมาที่นี่ ถึงได้ฟื้นขึ้นมาราวกับยังไม่ได้ตายล่ะคะแถมยังอยู่ในร่างของคนอื่นด้วย แบบนี้แสดงว่ามันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆ ใช่ไหมคะหรือว่านั่นจะเป็นความฝัน” หญิงสาวถามขึ้นมาอย่างไม่แน่ใจนัก ในใจนั้นก็คิดว่าจะเป็นไปได้หรือที่ตัวเองไปฟื้นในร่างของคนอื่นอย่างนั้น แล้วที่สำคัญมันเป็นการย้อนอดีตกลับไปหลายสิบปี ไปในยุคที่ดูเหมือนจะขาดแคลนเรื่องอาหาร

“นั่นไม่ใช่ความฝันหรอกนะ เธอตายไปแล้วและได้ไปเกิดใหม่ในร่างของเด็กสาวคนนั้น” ชายชราตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่มันคง เพื่อไขข้อข้องใจของหญิงสาวคนนี้

เฉินชิวเยว่หน้านิ่วคิ้วขมวดขึ้นมาแล้วถามว่า “ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมฉันถึงต้องไปเกิดในร่างของเด็กเว่ยอ้ายเหม่ยคนนั้น ที่จริงแล้วคนตายถ้าจะไปเกิดใหม่ก็ต้องไปเกิดเป็นเด็กทารกสิ แต่นี่นอกจากจะไม่ใช่เด็กทารกแล้ว ยังมีความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมอยู่ด้วย”

“ทุกอย่างย่อมมีเหตุผลของมันเสมอ ที่เธอต้องมาอยู่ในร่างนี้ก็เพราะว่ามันเป็นโชคชะตาของเธอเอง ฉันเองก็บอกไม่ได้หรอกว่าโชคชะตาของเธอต่อจากนี้ไปจะเป็นอย่างไร เพราะนั่นเธอต้องพบเจอมันด้วยตัวเอง” ชายชรายังคงเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ

“แสดงว่าฉันมีภารกิจที่จะต้องทำให้กับเจ้าของร่างนี้ใช่ไหมคะ”

หญิงสาวถามขึ้นอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ เพราะถ้าหากเธอและเด็กคนนั้นไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันเธอก็คงจะไม่มาเกิดในร่างนี้ เฉินชิวเยว่จึงค่อนข้างมั่นใจว่าจะต้องมีเรื่องให้เธอทำแน่ ๆ

“จะตอบว่ามีก็ใช่ แต่ในอนาคตนั้นฉันไม่อยากให้เธอคิดว่าทำเพื่อร่างนี้ เพราะร่างนี้ต่อไปก็คือเธอเอง หากจะทำอะไรก็ให้คิดเสมอว่าทำเพื่อตัวเอง” ชายชราตอบด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

“แล้วฉันจะได้กลับไปที่เดิมในที่ฉันจากมาไหมคะ” เธอยังคงมีความหวังอยู่เล็ก ๆ ว่าจะได้กลับไปหาครอบครัวของเธอได้อีกครั้ง

“เมื่อตายจากโลกเดิมมาแล้วก็ไม่ควรที่จะไปคิดถึงมันอีก ร่างของเธอได้ถูกฝังกลบไปแล้ว ไม่อาจหวนคืนมาได้” ชายชรากล่าวพร้อมกับลุกขึ้นยืน ก่อนจะยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยนจากนั้นค่อย ๆ เดินนำไปตามทางเดิมที่เขาเดินมา

“ตามฉันมาสิ ฉันมีอะไรจะให้เธอดู” ชายชราหยุดเดินและหันมาพูด พร้อมกวักมือเรียกเฉินชิวเยว่ให้เดินตามเขาไป

หญิงสาวจึงตัดสินใจลุกขึ้นและเดินตามชายชราไปอย่างไม่อิดออด

เมื่อเดินมาได้สักพักชายชราก็วาดมือเป็นวงกลมขนาดใหญ่ ก่อนที่จะเดินเข้าไปในวงกลมนั้นโดยมีเฉินชิวเยว่เองตามเข้าไปด้วยอีกคน

พอเข้ามาข้างในก็เห็นเหมือนเป็นซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่ มีสินค้าต่าง ๆ มากมาย และสินค้าเหล่านั้นก็เหมือนกับในโลกที่เธอจากมาไม่มีผิด อาจจะแตกต่างไปก็แค่สินค้าในนี้ไม่มีชื่อยี่ห้อของสินค้าเพียงแต่บอกว่านี่คืออะไร หญิงสาวมองภาพตรงหน้าอย่างตกตะลึง ก่อนจะหันไปถามชายชราอย่างแปลกใจ

“นี่คืออะไรกันคะ” อดคิดไม่ได้ว่านี่คือความฝันอีกแล้ว เพราะจู่ ๆ ก็มีซูเปอร์มาร์เก็ตอยู่กลางสวนแบบนี้ อีกทั้งยังมีขนาดกว้างใหญ่เหมือนกับซูเปอร์มาร์เก็ตดัง ๆ ในโลกชาติที่แล้วไม่ผิดเพี้ยน

“นี่เป็นพรที่เธอจะได้รับ ซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่แห่งนี้คือมิติส่วนตัวของเธอ เมื่อเธอต้องการใช้อะไรให้เข้ามาเอาที่นี่ได้เลย ของที่นี่จะไม่มีวันหมด ทุกอย่างจะมีไว้พร้อมสำหรับเธอตลอดไปจนวันที่เธอนั้นหมดอายุขัย” ชายชราตอบพร้อมกับเดินนำเธอเข้าไปในส่วนที่ลึกขึ้น

“แล้วฉันจะเข้ามาในนี้เองได้ยังไงคะ” เฉินชิวเยว่ยังคงเอ่ยถาม ส่วนสายตาก็ยังคงกวาดมองไปทั่วซูเปอร์มาร์เก็ต

“ตอนจะเข้ามาให้นึกถึงสถานที่แห่งนี้ ถ้าจะออกไปก็ให้เดินไปตามประตูทางออกตรงนั้น ง่ายนิดเดียวใช่ไหม” ผู้เฒ่าตอบก่อนจะหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้ง “ถ้าอย่างนั้นเธอก็สำรวจที่นี่ไปก่อนนะ ถึงเวลาที่ฉันจะต้องไปแล้ว อย่าลืมล่ะ ใช้ชีวิตใหม่ให้ดีเพื่อตัวเธอเอง ไม่ใช่เพื่อเจ้าของร่างเดิม”

ชายชราพูดก่อนที่จะเดินออกจากประตูมิติไปทันที ทิ้งให้เฉินชิวเยว่งุนงงอยู่กับซูเปอร์มาร์เก็ตที่น่าอัศจรรย์นี้ต่อไป

“ขอบคุณค่ะท่านผู้เฒ่า ฉันจะตั้งใจใช้ชีวิตให้ดีเพื่อตัวฉันเองและครอบครัว” เธอตอบกลับไปแม้ว่าชายชราจะไม่อยู่แล้วก็ตาม แต่เธอเชื่อว่าเขาจะต้องได้ยินแน่นอน

เมื่อชายชราจากไปแล้ว หญิงสาวก็เริ่มสำรวจซูเปอร์มาร์เก็ตแห่งนี้ทันที เธอเริ่มเดินตั้งแต่แถวแรก กลุ่มแรกที่ด้านหน้าเป็นพวกของใช้ส่วนตัวต่าง ๆ ทั้งครีมอาบน้ำ แชมพู ยาสีฟัน แปรงสีฟัน ครีมทาหน้า และอื่น ๆ ทุกอย่างที่มนุษย์อย่างเรา ๆ จะต้องใช้ในชีวิตประจำวัน

“ของมีตั้งมากมายขนาดนี้ ใช้คนเดียวก็คงใช้ไม่หมด อนาคตอาจจะต้องเอาออกไปให้คนในครอบครัวใช้ด้วยดีกว่า” เธอเอ่ยขึ้นกับตัวเองเบา ๆ

กลุ่มที่สองเป็นพวกเครื่องเครื่องใช้ในครัวเรือนต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นถ้วย จาน หม้อ ไห แก้วน้ำ มีดทำครัว เขียง เตาแก๊สและถังแก๊ส แล้วก็ยังมีอุปกรณ์ช่างอีกด้วย อย่างสว่าน หลอดไฟ น็อต สกรูต่าง ๆ แผ่นไม้ เยอะแยะมากมายไปหมดจนเธอตาลาย

'ของพวกนี้น่าจะเอามาซ่อมบ้านที่ครอบครัวใหม่ของเราได้ เพราะว่าบ้านของพวกเขาก็เก่าโทรมมากเต็มทีแล้ว'

ส่วนกลุ่มที่สามเป็นพวกเฟอร์นิเจอร์ต่าง ๆ อย่างเช่นตู้เสื้อผ้า ชั้นวางของ โต๊ะ เก้าอี้ ที่นอน โซฟา หมอน ผ้าห่ม ถึงแม้จะมีไม่มากนัก แต่ว่าผู้เฒ่าบอกว่าของจะมีเพิ่มให้ตลอด หากเอาออกไปใช้ก็คงจะมีอันใหม่มาเติมเพราะฉะนั้นไม่เป็นปัญหา

กลุ่มที่สี่เป็นอาหารแห้ง ที่มีให้เลือกเยอะแยะมากมายไม่ว่าจะเป็นข้าว ธัญพืช เส้น บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป เครื่องปรุงรสต่างๆ นม ขนมต่าง ๆ ต่อให้กินกันทั้งหมู่บ้านก็ไม่หมด ก็มันจะหมดได้ยังไงล่ะ เพราะหยิบไปเท่าไร ก็จะมีงอกออกมาเท่านั้น

และส่วนสุดท้ายเป็นอาหารสด มีตู้แช่ที่ภายในนั้นมีอาหารแช่แข็งอยู่มากมาย มีทั้งเนื้อหมู เนื้อไก่ เนื้อวัว ปลา นอกนั้นยังมีตู้เย็นขนาดใหญ่ที่พอเปิดออกมาดู ก็พบว่ามีเนื้อที่ยังสดอยู่จำนวนมาก สามารถเอามาปรุงอาหารได้ พวกผักต่าง ๆ ที่วางอยู่ด้านนอกก็เหมือนจะสดใหม่อยู่ตลอด

พอเดินจนทั่วแล้ว เฉินชิวเยว่ก็ดีใจและรู้สึกโล่งใจ เพราะว่าต่อให้เธอไปอยู่ที่ไหน ก็ไม่มีวันลำบากเพราะในมิติของเธอมีซูเปอร์มาร์เก็ตที่แสนวิเศษแห่งนี้อยู่ จะเข้ามาเอาอะไรไปกินตอนไหนก็ได้

จากนั้นจึงได้ออกมาจากมิติแห่งนี้ทันที