BAD GUY #2
1297 คำ
BAD GUY #2
-หนึ่งชั่วโมงต่อมา-
เฟร์ญ่าเดินลงมาจากด้านบนด้วยสีหน้านิ่งๆ ก่อนจะกวักมือเรียกแม่บ้านที่กำลังจะเดินผ่านหน้าไป
“มานี่หน่อย”
“คะคุณหนู”
“เอาของว่างไปให้เฮียวารึยัง” หญิงสาวถามพร้อมกับมองหาวายุ
“เอาไปให้แล้วค่ะคุณหนู” แม่บ้านตอบอย่างนอบน้อม
“แล้วเฮียวาอยู่ไหน” เฟร์ญ่ามองไปรอบๆ “ศาลาริมน้ำเหรอ”
“ค่ะ คุณวายุออกไปนั่งที่ศาลาริมน้ำ”
“อื้ม” หญิงสาวพยักหน้านิ่ง ก่อนจะเดินตรงออกไปยังศาลาริมน้ำ”
.
.
“เฮียวา” เฟร์ญ่าเดินเข้าไปหาชายหนุ่มที่ยืนสูบบุหรี่พร้อมกับมองไปยังแม่น้ำตรงหน้า
วายุหันไปมองหญิงสาวก่อนจะทิ้งบุหรี่ลงทันที “มีอะไร”
“ของว่างอร่อยมั้ยคะ” เฟร์ญ่าพูดขึ้นก่อนจะนั่งลงบนที่นั่งตรงศาลาซึ่งอยู่คนละฝั่งกับชายหนุ่ม
วายุมองหญิงสาวก่อนจะเบือนหน้าหนีไปอีกทางโดยที่ไม่พูดอะไร
“คำถามของเฟร์ มันไม่ควรได้รับคำตอบใช่มั้ยเฮีย” เฟร์ญ่าพูดพร้อมกับส่งยิ้มบางๆ ให้กับชายหนุ่ม
“...”
“ไม่ว่าจะเรื่องอะไรเฮียก็ไม่เคยตอบเฟร์เลย”
“มาเพื่อจะพูดแค่นี้?” วายุถามเสียงนิ่ง
เฟร์ญ่ายิ้มมุมปากอย่างเคยชินกับท่าทางเย็นชาของชายหนุ่มตรงหน้า ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นไปยังบันไดท่าน้ำแล้วนั่งลง “คุณอามากี่โมงเหรอคะ”
“จะถึงละ” วายุพูดขึ้นก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอีกครั้งในขณะที่สายตาก็ยังคงจ้องอยู่ที่ด้านหลังของหญิงสาว “มานั่งดีๆ”
เฟร์ญ่าหันไปมองหน้าชายหนุ่มก่อนจะหันกลับไปโดยไม่พูดอะไร “ทำไมเฮียถึงไม่ใจดีกับเฟร์เหมือนเมื่อก่อนล่ะ”
“...”
“เฟร์จำได้นะ” เฟร์ญ่าอมยิ้มพร้อมกับมองไปยังแม่น้ำตรงหน้าด้วยแววตาผ่อนคลาย “ตอนนั้นเฮียใจดีสุดๆ ไปเลย ไม่ว่าเฟร์อยากเล่นอะไรเฮียก็ตามใจทุกอย่าง”
“...”
“แต่ตอนนะ...”/“เลิกพูดได้ละ มันน่ารำคาญ ฉันลืมมันไปหมดแล้ว” วายุพูดเสียงนิ่งพร้อมกับพ่นควันบุหรี่ออกมา
“หึ” เฟร์ญ่ายิ้มเยาะอย่างนึกสมเพชตัวเอง ก่อนจะเงียบไปโดยไม่พูดอะไรต่อ
หมับ!
“ลุกขึ้น” วายุเดินมาดึงแขนหญิงสาวที่เงยหน้ามองมาที่ตนเองอย่างสงสัย “หูหนวกรึไง บอกให้ลุกขึ้น”
เฟร์ญ่ามองชายหนุ่มอย่างสงสัยก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นช้าๆ อย่างระมัดระวัง เพราะเธอว่ายน้ำไม่เป็น
“รู้ว่าว่ายน้ำไม่เป็น แต่มานั่งแบบนี้เนี่ยนะ”
“เฟร์ก็นั่งแบบนี้ประจำ ก็ไม่เห็นเป็นไร” หญิงสาวเถียงกลับอย่างไม่ยอม
ฟุ่บบ!
“กรี๊ดดด!/เฮ้ยยย!”
หมับ! ฟู่ววว
วายุถอนหายใจอย่างโล่งอก ที่สามารถคว้าหญิงสาวที่กำลังจะหงายหลังตกลงไปในน้ำไว้ได้ทัน
“เฮียวา! ทำไมจะปล่อยมือแล้วไม่บอกกันก่อนล่ะ” เฟร์ญ่าโวยวายด้วยความตกใจขณะที่มือก็สวมกอดชายหนุ่มไว้แน่น เช่นเดียวกับวายุที่คว้าหญิงสาวมากอดไว้ด้วยความตกใจ ก่อนจะค่อยๆ ผละอ้อมกอดออก แล้วลากหญิงสาวขึ้นมายืนบนศาลาดีๆ
“เหอะ แล้วทำเป็นเก่ง” วายุพูดขึ้นก่อนจะหันหลังเดินออกไปจากตรงนั้น
เฟร์ญ่ายังยืนนิ่งด้วยความตกใจ ก่อนจะเดินตามชายหนุ่มไป
.
.
“หนูเฟร์”
เฟร์ญ่าหันไปยกมือไหว้ชายหนุ่มวัยกลางคนที่ส่งยิ้มมาให้เธออย่างเอ็นดู “สวัสดีค่ะคุณอา” ก่อนจะเดินไปนั่งบนโซฟาข้างๆ “คุณอาสบายดีนะคะ”
“อาสบายดีลูก” อัคนียื่นมือไปลูบหัวเฟร์ญ่าอย่างเอ็นดู ตรงข้ามกับวายุที่เบือนหน้าไปทางอื่นอย่างเบื่อหน่าย
“คุณอาทานอะไรรองท้องก่อนมั้ยคะ”
“ไม่เป็นไรลูก อายังไม่ค่อยหิว” อัคนีตอบด้วยท่าทางใจดี “เหมือนเราจะไม่เจอกันนานแล้วนะ หนูดูโตขึ้นมากเลยนะลูก
เฟร์ญ่าส่งยิ้มให้ชายหนุ่มก่อนจะหันไปมองรถที่เลื่อนเข้ามาจอดตรงประตูบ้านพอดี “คุณพ่อน่าจะมาแล้วค่ะ”
อัคนีพยักหน้าก่อนจะหันไปมองราเชนทร์ที่เดินยิ้มเข้ามาอย่างอารมณ์ดี “ถึงนานยัง โทษทีติดประชุมนานไปหน่อย”
ราเชนทร์พูดขึ้นพร้อมกับหันไปรับไหว้วายุ “โตเป็นหนุ่มแล้วนะเรา” ก่อนจะหันไปจูบหน้าผากลูกสาวอย่างอ่อนโยน
“เราไปที่โต๊ะอาหารกันเลยดีมั้ยคะ” เฟร์ญ่าหันไปยิ้มให้ทุกคน “อาหารเรียบร้อยแล้ว”
“ดีเหมือนกันนะ” อัคนีพูดพร้อมกับลุกขึ้นกอดคอลูกชายเดินไปยังโต๊ะอาหารอย่างคุ้นเคย เช่นเดียวกับเฟร์ญ่าที่เดินไปกอดแขนผู้เป็นพ่อเดินไปยังโต๊ะอาหาร
-โต๊ะอาหาร-
“อื้มเฟร์” ราเชนทร์เงยหน้าขึ้นมาพูดกับลูกสาว “พ่อตกลงซื้อคาสิโนมากจากนายทุนคนเดิมแล้วนะ”
“ค่ะ” เฟร์พยักหน้ายิ้มๆ “เดี๋ยวเฟร์เข้าไปดูให้ค่ะ”
วายุวางช้อนพร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปมองเฟร์ญ่าเล็กน้อย ก่อนจะหันไปคุยกับราเชนทร์ “ใช่คาสิโนที่คุณอาร่วมหุ้นกับป๊ารึเปล่าครับ”
“ใช่” ราเชนทร์พยักหน้า “อากับพ่อของเราคุยกันอยู่พอดีว่าจะให้ลูกทั้งสองคนช่วยกันดู”
“ทั้งป๊าและอาราเชนทร์ต้องบินไปมาฮ่องกงน่าจะไม่ค่อยได้ดูช่วงแรกๆ ยังไงวากับหนูเฟร์เข้าไปดูด้วยละกันนะ”
“แต่น้องเป็นผู้หญิงนะครับ” วายุหันไปจ้องหน้าหญิงสาว “ผมว่ามันไม่เหมาะ”
“ทำไมไม่เหมาะคะเฮียวา” เฟร์ญ่าวางช้อนพร้อมกับจ้องหน้าชายหนุ่มกลับ
“ที่แบบนั้นมันไม่เหมาะกับผู้หญิง”
“ที่แบบนั้น คาสิโนน่ะเหรอคะ? ทำไมคะ ไม่เหมาะยังไง” เฟร์ญ่าเถียงกลับอย่างไม่ยอม
“มันอันตราย” วายุพูดด้วยน้ำเสียงโทนต่ำซึ่งแสดงถึงความไม่พอใจ “ผมไม่เห็นด้วยนะครับที่จะให้เฟร์ดูแลในส่วนนี้” ก่อนจะหันไปพูดกับราเชนทร์
“แต่เฟร์จะทำนะคะพ่อ เฟร์ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น” เฟร์ญ่าพูดขึ้นก่อนจะหันไปมองหน้าวายุอย่างไม่พอใจ
“พอเลยทั้งสองคน” ราเชนทร์พูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ก่อนจะหันไปพูดกับวายุ “อามั่นใจ ว่าน้องทำได้ และอาก็รู้ว่าวาเป็นห่วงน้อง ยังไงก็ให้น้องลองดูก่อนละกันถ้าไม่ไหวค่อยว่ากันอีกที”
วายุพยักหน้านิ่งอย่างจำยอม ก่อนจะกันไปทำสายตาดุใส่เฟร์ญ่าที่หันมาแลบลิ้นใส่ตน
“เฟร์ญ่า” ราเชนทร์หันไปดุลูกสาวพร้อมกับส่ายหน้าเล็กน้อย
“แล้วเรื่องหมั้น...” อัคนีพูดขึ้นพร้อมกับหันไปมองราเชนทร์
“ผมไม่หมั้น” วายุเอ่ยเสียงนิ่ง “ผมว่าผมคุยกับป๊าแล้วนะ”
“ไม่ได้ แกต้องหมั้น! จะดึงดันไปถึงไหน ยังไงแกก็ต้องหมั้นกับหนูเฟร์อยู่ดี!”
“ไม่” วายุพูดขึ้นพร้อมกับหันไปมองหน้าผู้เป็นพ่อ “ป๊าน่าจะรู้ ว่าป๊าไม่มีทางบังคับผมได้”
“ไอ้วา!”
“เอ่อ คุณอาคะ” เฟร์ญ่าหันไปจับแขนของอัคนีไว้ “เฟร์...เห็นด้วยกับเฮียนะคะ ถ้าจะให้หมั้นตอนนี้น่าจะยังไม่เหมาะ”
“...” วายุมองหญิงสาวอย่างสงสัย
“ยังไงเฟร์ขอเรียนให้จบก่อนละกันนะคะ แล้วเรื่องนี้ค่อยคุยกันอีกที นะคะคุณอา” เฟร์ญ่ายิ้มให้อัคนีอย่างสดใส
อัคนีหันไปมองหน้าลูกชายอย่างไม่พอใจ ก่อนจะพยักหน้าให้เฟร์ญ่านิ่งๆ “ก็ได้ลูก อาแล้วแต่หนูเลยลูก”
“ขอบคุณมากนะคะคุณอา” เฟร์ญ่ายิ้มบางๆ พร้อมกับหันไปมองหน้าวายุ ก่อนจะก้มกินอาหารตรงหน้าต่อโดยไม่พูดอะไร
- ผู้เขียน
