BAD GUY รักสุดหัวใจ นายสารเลว

BAD GUY #1 กริ๊งงง แกรก! ชายหนุ่มในชุดสูทสีดำ มองไปยังเจ้านายของตนเองที่ยืนสูบบุหรี่ด้วยใบหน้านิ่งเรียบอยู่ตรงระเบียงด้านนอก “นายน้อยครับ” “ว่ามา” วายุเอ่ยเสียงนิ่งพร้อมกับพ่นควันบุหรี่ออกมา “พวกมันนัดส่งของเที่ยงคืนครับ ส่วนสถานที่มันจะบอกมาอีกที” “บอกพวกมันว่ากูจะเลือกสถานที่เอง” วายุพูดก่อนจะหันไปจ้องหน้าลูกน้อง “ถ้ามันไม่ตกลง ก็ยกเลิกไปซะ กูไม่ชอบอะไรที่มันยุ่งยาก” “ครับนายน้อย” ชายชุดดำพยักหน้ารับก่อนจะเดินออกจากห้องไป ซึ่งสวนทางกับชายหนุ่มอีกคนที่เดินหน้านิ่งเข้ามาหยุดตรงหน้าวายุ “จัดการให้เรียบร้อย วันนี้ตอนเย็นกูไม่ว่าง” “ไปทานข้าวกับนายใหญ่เหรอครับนาย” “อือ” วายุพยักหน้านิ่ง ก่อนจะทิ้งบุหรี่ลงในโถแล้วเดินเข้าห้องไป -สองชั่วโมงผ่านไป- “วันนี้ไปไหนวะ” แอลตันหันไปถามวายุที่นั่งหน้านิ่งอยู่ข้างๆ “จะชวนไปแดกเหล้า” “วันนี้มีกินข้าวกับป๊า” “ป๊ามึงกลับมา?” “อืม มาติดต่องานกับอาเชนทร์” แอลตันพยักหน้าเล็กน้อย “กินที่ไหน บ้านเฟร์” “อืม” วายุพยักหน้าพร้อมกับทำหน้าเบื่อๆ “เดี๋ยวก็ไม่พ้นเรื่องเดิม” “ทำไมวะ” แอลตันหันหน้าไปถามเพื่อนรักพร้อมกับขมวดคิ้วอย่างสงสัย “น้องเฟร์ก็น่ารักดีออก อีกอย่างมึงก็รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก” “เฮ้ออ” วายุถอนหายใจเหนื่อยๆ ก่อนจะหันไปมองหน้าแอลตัน แต่สายตาดันไปปะทะกับหญิงสาวที่มองมาที่เขาพร้อมกับเดินตรงเข้ามา “เฮียวาาาา” เฟร์ญ่าพูดเสียงหวานพร้อมกับเดินมานั่งลงข้างๆ วายุ “วันนี้ไม่มีเรียนไม่ใช่เหรอคะ” “ยุ่ง” วายุตอบเสียงเรียบ เฟร์ญ่ายิ้มบางๆ อย่างไม่คิดอะไร ก่อนจะหันไปทักทายแอลตัน “หวัดดีค่ะเฮียแอล” แอลตันพยักหน้ายิ้มๆ เพราะตัวของชายหนุ่มเองค่อนข้างจะสนิทกับเฟร์ญ่าอยู่แล้ว “ไงเรา เรียนเสร็จแล้วเหรอ” “ค่ะ” เฟร์ญ่าพยักหน้าพร้อมกับยิ้มกว้าง “แล้วพวกเฮียล่ะ เรียนเสร็จแล้วเหรอ” “อื้อ” แอลตันพยักหน้า “ไปหาไรกินกันมั้ย” “เฮียวาไปมั้ยคะ” เฟร์ญ่าเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ชายหนุ่มที่ยังคงนั่งเงียบอยู่ข้างๆ “ถ้าเธอไปฉันไม่ไป” วายุพูดพร้อมกับปรายตามามองนิ่งๆ “หึ งั้นเฟร์ขอบายละกันค่ะเฮียแอล เดี๋ยวคนแถวนี้จะเป็นโรคกระเพาะเอา” ก่อนจะลุกขึ้นยืน “ไปก่อนนะคะ พอดีนัดเพื่อนไว้” “อือ ไว้เจอกัน” เฟร์ญ่าหันไปมองวายุยิ้มๆ ก่อนจะเดินตรงไปหากลุ่มเพื่อนที่เดินลงมาจากตึกพอดี ฟุ่บบ! “นั่นเฟร์หนิ ไปไหนวะ” เดลเดินมานั่งลงตรงข้ามวายุพร้อมกับมองตามเฟร์ญ่าที่เดินตรงเข้าไปหากลุ่มเพื่อน “เห็นว่านัดเพื่อนไว้” แอลตันตอบก่อนจะหันไปสะกิดแขนวายุ “ไม่รักก็ไม่เป็นไร แต่พูดดีๆ กับน้องหน่อยไม่ได้เหรอวะ” “...” “ยังไงก็เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก มึงจะอะ...” “เลิกพูดได้ละ ไร้สาระ” วายุพูดก่อนจะลุกขึ้นพร้อมกับบิดตัวไปมา “อ้าว ไม่ลุกอะ ไม่แดกไงข้าวอะ” “เออ!” เดลกับแอลตันพยักหน้าพร้อมกันก่อนจะลุกตามเพื่อนรักไป -อีกด้าน- “นั่นเฮียวาของแกหนิเฟร์” น้ำขิงพูดขึ้นพร้อมกับมองกลุ่มของวายุที่ลุกเดินออกจากโต๊ะไป “อื้ม” เฟร์ญ่าพยักหน้า “เป็นไง” ไอด้าเอ่ยถามเสียงนิ่ง “ก็เหมือนเดิม หึ” เฟร์ญ่าถอนหายใจพร้อมกับยิ้มออกมาบางๆ “ยังเย็นชากับฉันเหมือนเดิม” “เมื่อไหร่จะถอดใจ” ไอด้ามองหน้าเพื่อนอย่างเห็นใจ “อย่างน้อยก็ควรลองเปิดใจให้คนอื่นบ้าง” “ก็เคยจะลองแล้ว” “...” “แต่มันไม่ได้อะ” “อย่าพูดว่าลอง” น้ำขิงหันไปพูดกับเฟร์ญ่า “ที่แกทำมันยังไม่เรียกว่าเปิดใจด้วยซ้ำย่ะ!” “เอาน่าๆ” เฟร์ญ่าหันไปควงแขนเพื่อนทั้งสอง “ไปคุยเรื่องโปรเจกต์เหอะ จะได้กลับบ้าน” เพื่อนทั้งสองพยักหน้านิ่งๆ ก่อนที่จะพากันเดินไปยังห้องสมุดของคณะ -หลายชั่วโมงต่อมา- บ้านเฟร์ญ่า พลั่ก! ตุ้บ! ตุ้บ! พลั่ก! “เก่งมาครับคุณเฟร์” ชายหนุ่มหันไปยิ้มให้หญิงสาวที่ยืนปาดเหงื่ออยู่ตรงหน้า “ขอบคุณครูมากนะคะ วันนี้พอแค่นี้ก่อนก็ได้ พอดีวันนี้ที่บ้านมีแขก” “ครับ” ชายหนุ่มพยักหน้าก่อนจะเดินมาถอดนวมให้หญิงสาว “ซ้อมมวยตอนบ่ายเนี่ยนะ?” เฟร์ญ่าหันไปมองต้นเสียง ก่อนจะเจอวายุยืนกอดอกพิงประตูพร้อมกับมองมาที่เธอ “ทำไมเฮียมาไวจังคะ” หญิงสาวหันไปยิ้มอย่างดีใจ พร้อมกับจ้องชายหนุ่มที่เดินตรงเข้ามาหาเธอ “ทางผ่านพอดี” วายุพูดก่อนจะดึงมือของหญิงสาวมาถอดนวมออก พร้อมกับปรายตาไปมองชายหนุ่มอีกคนที่ยืนทำหน้างงอยู่ข้างๆ “เดี๋ยวทำเอง” “ทานอะไรมารึยังคะ” เฟร์ญ่าถามคนตรงหน้าที่ก้มหน้าถอดนวมออก “...” “ให้แม่บ้านทำให้มั้ย กว่าคุณอาจะมาน่าจะอีกสองชั่วโมง เฮียอยากทานอะไรคะ” “...” “งั้นเอาของว่างละกันเนอะ” เฟร์ญ่าตอบเองด้วยความเคยชิน เพราะปกติแล้วชายหนุ่มก็ไม่ได้สนใจในสิ่งที่เธอพูดอยู่แล้ว “เดี๋ยวเฟร์ให้แม่บ้านทำให้ รอแป๊บนึงนะคะ” “ไม่ต้อง” วายุรั้งมือหญิงสาวไว้ “ไม่หิว” เฟร์ญ่าพยักหน้าอย่างว่าง่าย ก่อนจะเดินไปหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม “วันนี้ป๊าจะคุยเรื่องหมั้น...ของเราสองคน” วายุจ้องไปที่หญิงสาว เฟร์ญ่ากระตุกยิ้มพร้อมกับเข้าใจในสิ่งที่ชายหนุ่มจะสื่อ “เฮียก็เลยรีบมาหาเฟย์ เพื่อบอกให้เฟย์ปฏิเสธคุณอาไปใช่มั้ยคะ” “ฉลาดดีหนิ” วายุกอดอกพร้อมกับส่งสายตากดดันไปที่หญิงสาว “ค่ะ” เฟร์ญ่าพยักหน้า “แต่เฟร์ไม่ทำ เฟร์จะไม่ปฏิเสธคุณอา เฮียพูดเรื่องนี้มากี่รอบแล้ว ไม่เบื่อบ้างเหรอไง” “อย่าลองดีกับฉัน เฟร์ญ่า” “เฟร์ไม่ได้ลองดี แต่เฮียวา...” เฟร์ญ่ามองหน้าชายหนุ่มด้วยสีหน้าจริงจัง “ทำไมเฮียไม่ให้โอกาสเฟร์บ้าง” “ฉันไม่มีโอกาสอะไรจะให้เธอทั้งนั้น จะอะไรกับฉันนักหนา” “แล้วเฮียจะปฏิเสธอะไรเฟร์นักหนา” เฟร์ญ่าจ้องหน้ากลับอย่างไม่ยอม “ฉันไม่อยากหมั้นกับเธอ ชัดพอมั้ย!” “ชัด! แต่เฟร์ไม่สน! ชัดพอมั้ยคะ!” หญิงสาวตอบก่อนจะหันหลังเดินหนีไปอีกทาง หมับ! “อย่าดื้อได้มั้ย มีเหตุผลหน่อย!” วายุชักสีหน้าอย่างไม่พอใจ “...” “ฉันไม่ได้เป็นผู้ชายคนเดียวบนโลกนี้นะ” วายุพูดเสียงนิ่ง “ยกเลิกการหมั้นซะ” “แล้วเฮียล่ะ มีเหตุผลรึเปล่า เจอกันแต่ละทีก็พูดแต่ยกเลิกๆ” เฟร์ญ่าพูดกลับไปอย่างหงุดหงิด “มี!” วายุสวนกลับทันที “ฉันไม่ได้รักเธอ เข้าใจมั้ย!” “...” เฟร์ญ่ายืนนิ่งพร้อมกับจ้องหน้าชายหนุ่ม “เข้าใจ! แต่เฟร์ไม่สน” “เฟร์ยะ...”/“เฮียไปรอที่ห้องรับแขกนะ เดี๋ยวเฟร์ให้คนเอาของว่างไปให้” เฟร์ญ่าพูดขัดขึ้นก่อนจะเดินออกไปจากห้องทันที