น้ำตาไหลพราก ความเจ็บปวดมันมากกว่าเสียว เขารุนแรงและไร้ความปราณีหวังเพียงแค่ปลดเปลื้องอารมณ์กำหนัดและขุ่นเคืองในใจที่เธอไม่สามารถเข้าถึงได้ หน้าที่ของเธอไม่ใช่คนที่ถูกไว้ใจให้รับฟังปัญหา เป็นเพียงเครื่องระบายความใคร่และไต่ระดับทวีความรุนแรงจนเธอไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือชารีฟที่เธอเคยรู้จัก
จากชายผู้อบอุ่น กลายมาเป็นคนดิบเถื่อนซาดิสม์
ไม่แน่ใจว่าตัวตนที่แท้จริงของเขาคือแบบไหนกันแน่
เกลียดเขาเหลือเกิน
“อ๊าส์ ซี้ดด เจ็บ”
เธอนิ่วหน้าร้องโอดครวญทรมาน
“ก็เธอดื้อพี่เลยต้องลงโทษรุนแรงแบบนี้ไง”
“ธะ.ธาตุแท้ของคุณต่างหาก” เธอแย้งด้วยประโยคกระท่อนกระแท่น
พั่บ พั่บ..
“อ๊าๆส์”
“แต่ที่ทำลงไปทั้งหมดก็เพราะรักนะรู้ไหม” มือใหญ่ลูบไล้เส้นผมนุ่มพลางก้มลงสูดดมอย่างลุ่มหลง ได้เห็นเธอผู้อ่อนปวกเปียกเปล่งเสียงแผ่วใต้ร่างแบบนี้ดูน่ารักกว่าตอนดื้อรั้นและอวดดีเป็นไหนๆ
เสียงหวานครวญครางไร้ยางอายเมื่อหลงก
