ลัยลาฮ์วิ่งตามไปกระชากผมแม่นางพญาจอมเหยียดหยันจนหล่อนร้องอุทานลั่นและเสียหลักร่างถลันลงนั่งกับพื้นโดยที่ผมบลอนด์แท้ยาวสยายที่หล่อนภูมิใจยังคามือเล็กที่กำไว้เหนียวแน่นแบบไม่มีทางปล่อย
“โอ๊ย นังบ้านี่! .. ปล่อยนะนังบ้าเอ๊ย!!”
“ไงล่ะ โดนทำคืนแล้วเจ็บใช่มั้ย ห๊า ฉันก็เจ็บเป็น เจ็บเหมือนแกนั่นแหละ นี่ถือว่ายังให้เกียรตินะไม่งั้นกระโดดถีบไปแล้ว”
“โอ๊ยย แกก็ลองทำแบบนั้นดูสิ ฉันเอาแกตายแน่!”
บอดี้การ์ดของเจสสิก้ารีบชักปืนขึ้นเล็งจ่อที่ลัยลาฮ์ “ถ้าเธอไม่หยุดฉันจะเป่าหัวเธอแน่สาวน้อย”
ปัง!
เสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด แต่เป็นฝีมือของชารีฟที่ยิงยุติความอลหม่านวุ่นวายนี้
“คะ คริสเตียน” ลัยลาฮ์รีบหยุดทุกอย่าง ยืนหอบเหนื่อยมองดูปืนหลายกระบอกจ่อมาที่เธอแล้วจึงใช้แววตาวอนขอให้เขาช่วย
“เอานังหมากระเป๋าของคุณไปล่ามโซ่ให้ดีๆอย่าพามันมาเพ่นพ่านอีก!” เจสสิก้าแหกปากร้องอย่างเหลืออด สางผมที่เหยิงยุ่งพัลวันไม
