สายของวันใหม่
กลิ่นฉุนของแอลกอฮอล์กับลำคอที่แห้งระคายส่งผลให้หญิงสาวค่อยๆเปิดเปลือกตาสู้แสงไฟจ้าภายในห้องสีขาวโพลนสว่างรอบทิศ ริมฝีปากกระจับสีซีดพยายามขยับเปล่งเสียงแต่มันช่างแห้งแล้งเหมือนสภาพทะเลทรายตอนบ่าย
“ดื่มน้ำหน่อยไหม?” เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างรู้ใจพร้อมปรับเตียงให้ส่วนบนสูงขึ้น
โอเค ความสุขอย่างแรกหลังลืมตาขึ้นมาก็คงเป็นการได้เจอเขานั่นแหละนะ เรื่องอื่นๆค่อยคิดมากวันหลังแล้วกัน
ไม่นานหลอดดูดน้ำก็เข้ามาจ่อริมฝีปาก เธอช้อนดวงตาขึ้นมองเขาเหมือนแมวป่วยไร้ที่พึ่งเมื่อเจออริยื่นน้ำให้ดื่มจึงแสดงอาการหวาดหวั่นเป็นธรรมดา
“ฉันไม่วางยาพิษหรอกน่า” หลังจากนั้นมาเฟียหนุ่มเป็นต้องลอบยิ้มละมุนให้หญิงสาวผู้หิวกระหายไม่สนจะใช้หลอด เธอกระดกแก้วดื่มน้ำจนหมด
“รู้ไหมว่าเธอหลับไปนานเท่าไหร่?”
เธอส่ายหน้าช้าๆ “ไม่รู้ค่ะ”
“สิบกว่าชั่วโมง ฉันให้เธอลาพักผ่อนเต็มที่ไว้หายดีเมื่อไหร่ค่อยกลับไปทำงานน
