อาซานสิ้นความพยายามกับการเกลี้ยกล่อมเจ้านายแล้วออกมาลอบมองอีกคนที่ยังตั้งมั่นเฝ้ารอมายาวนานนั่งเท้าคางกรึ่มจะหลับฟุบกับโต๊ะลงเสียให้ได้ แต่หญิงสาวยังพยายามยืดตัวนั่งหลังตรงฉีกยิ้มกว้างให้กับแม่บ้านที่เข้ามาถามเธอรอบที่สี่ หรือห้า? เขาไม่แน่ใจ
“คุณลัยลาฮ์จะไม่ทานอะไรสักหน่อยจริงๆหรือคะ?”
“ไม่ค่ะ ฉันยังคงยืนยันคำเดิม” นั่นคือรอเขา
เธอตอบพลางยิ้มจนตาหยี คำอธิบายส่งๆไหลลื่นเข้ามาในหัวพอดี “อันที่จริงฉันโปรดปรานเครื่องดื่มมากกว่าน่ะ”
อารมณ์กร่อยแบบนี้เธอทานอะไรไม่ลงหรอก มันฝืดไปหมด ไร้ซึ่งความภิรมย์และน่าเบื่อไปทุกอย่างต่อให้บรรยากาศที่นี่จะตกแต่งสวยงามแค่ไหนก็ตาม เพราะสิ่งที่เธอต้องการ ก็คือเขา
.. แค่เขาคนเดียวเท่านั้น
‘เค้าว่ากันว่า ถ้าอยากรู้ว่าตนเองสำคัญแค่ไหนให้ดูในวันวาเลนไทน์’
“เห้อ” เธอนั่งถอนหายใจรอบที่ร้อย
เมื่อร่างทะมึนเดินเข้ามาลัยลาฮ์ลุกพรวดขึ้นยืนรอฟังอาซาน ใบหน้าของคนที
