ช่วงเวลาดึกดื่นไม่สามารถทำให้เธอข่มตาหลับลงได้ เหมือนกับว่าค่ำคืนนี้มันยาวนานกว่าปกติทั้งที่ในแต่ละวันมันก็ยังดำเนินไปอย่างต่อเนื่องยี่สิบสี่ชั่วโมงแบบนั้นไม่แปรผัน
จะผิดปกติก็คงเป็นตัวเธอเองที่ฟุ้งซ่านกระวนกระวายจนไม่รู้จะทำอย่างไร
..กระทั่งตัดสินใจโทรไปรบกวนสายธารเอากลางดึก ช่วยไม่ได้เพราะเธอไม่รู้จะโทรหาใครแล้วจริงๆ จะว่าเป็นความซวยของสายธารเลยก็ได้ที่ดันมีเพื่อนบ้าบออย่างเธอ ..ช่วยไม่ได้จริงๆ
“ชีวิตนี้ไม่คิดจะนอนแต่หัววันเลยใช่มั้ยคะคุณลัยลาฮ์ขา” สายธารทักทายเพื่อนสาวเสียงระอา
“ฉันแค่เหงาว่ะ อยากมีเพื่อนคุยถ้ารำคาญวางสายเลยก็ได้นะ”
น้ำเสียงคนตัดพ้อตีบตันเหมือนกำลังเป็นหวัด เธอก็เดาได้ง่ายว่าเพื่อนกำลังอยู่ในห้วงอารมณ์ไหน
“ฉันนึกว่าคืนนี้แกจะมีความสุขเสียอีก”
“เหอะ สุขจนตาบวมเลยล่ะ” พ่นลมหายใจออกพรืดใหญ่ สลัดศีรษะทิ้งเรื่องราวตนเองเอาไว้เปลี่ยนไปสนใจไต่ถามเรื่องราวแสนสุขของเพื่
