ตอนที่ 11
“อุ้ย!” หญิงสาวสะดุ้ง ก่อนจะหันหน้าเหรอหราและยิ้มแหย ๆ ให้กับคนเรียก “วัชเรียกเสียงดังเชียว ปิ่นตกใจหมดเลย อยู่ใกล้ ๆ แค่นี้เอง เรียกเบา ๆ ก็ได้ยินแล้ว ว่าแต่มีอะไรหรือเปล่า ทำงานเสร็จแล้วเหรอ” ปิ่นปักถามยาวเพื่อกลบเกลื่อนอาการเลื่อนลอยของตนเอง
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยปิ่น ไหนนัดกันไว้แล้วไง สัมภาษณ์เสร็จจะรอที่หน้าบริษัท แต่ปิ่นกลับบ้านมาก่อน ทำได้ยังไงฮึ” ธวัชชัยที่เห็นอาการแปลก ๆ ของปิ่นปักที่ทำให้รู้สึกใจไม่ดี เขาไม่อยากบอกให้เธอรู้ แต่สายตากลับกวาดมองไปทั่วใบหน้าหญิงสาวอย่างใช้ความคิด ก็ยิ่งแปลกใจมากยิ่งขึ้น เมื่อตอนนี้ปิ่นปักไม่ได้ใส่แว่นตาเหมือนอย่างเคย
“ปิ่นเป็นอะไรหรือเปล่า หน้าตาแดง ๆ นะเหมือนจะมีไข้นะ”
“ปะ...เปล่าหรอก พอดีปิ่นดีใจมากเกินไป บวกกับว่าเมารถนะ มันเลยมีอาการแบบว่ามึนงงไปหน่อย” หญิงสาวรีบหาคำตอบที่คิดว่าน่าจะเข้าท่าที่สุดแล้ว
“ไม่หน่อยล่ะ เรียกตั้ง
