ปฐพี 4 เธอต้องการเท่าไร?!
556 คำ
"ปล่อยฉันนะ!!" รุ่งฤดีตะคอกเบาๆ เพราะว่าเธอก็ไม่กล้าพูดเสียงดังเหมือนกัน กลัวว่ามุทิตาจะมาได้ยินเข้าแล้วคุณอาปราชญ์อาจจะเดือดร้อนเพราะเธอได้
"เธอต้องอยู่ในนี้ไปก่อน จนกว่าฉันจะคุยกับพ่อเรื่องของเธอ"
"นายจะคุยอะไรกับคุณอา?"
"ก็เรื่อง.." เขาไล่สายตามองหน้าหญิงสาวตั้งแต่ศีรษะไล่ลงต่ำเรื่อยๆ จนถึงหน้าอก ก่อนจะหยุดสายตาไว้ตรงนั้น
รุ่งฤดีรีบยกมือขึ้นมาปิดบังมันไว้ "นายมองอะไร?"
เพราะถึงแม้ว่าเธอจะใส่เสื้อผ้ามิดชิดสามารถจนปิดบังเรือนร่างของเธอได้ แต่เขาก็มองมันทะลุเข้าไปจนถึงด้านใน และรู้ในทันทีว่าผู้หญิงหุ่นแบบนี้ซ่อนรูปไม่เบา และถึงหน้าตาของเธอจะไม่ได้แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางสีฉูดฉาด แต่กลับมีเสน่ห์ชวนมองอย่างบอกไม่ถูก
"ผู้หญิงแบบเธอก็หวงเนื้อหวงตัวเป็นเหมือนกันเหรอ" เขาถามด้วยสายตาที่เหยียดหยาม เพราะผู้หญิงแต่ละคนที่เข้ามาหาพ่อไม่เคยมีเรื่องอื่นใด นอกจากเรื่องบนเตียง
"ถ้านายยังทำแบบนี้อีกฉันจะออกไปตอนนี้เลย" รุ่งฤดีรับไม่ได้กับสายตาและวาจาดูแคลนของชายหนุ่ม จึงพุ่งไปที่ประตูแล้วตั้งท่าจะเปิดออกไปอีกครั้ง
"เธอต้องการเท่าไร"
ฝีเท้าเล็กหยุดชะงักทันทีที่ได้ยินคำถาม เพราะเงินคือสิ่งที่เธอต้องการมากที่สุดในตอนนี้
"ฉันสามารถให้เธอได้มากกว่าที่พ่อฉันเคยให้อีก"
คนตัวเล็กที่ยืนหันหน้าออกไปทางประตู ค่อยๆ หันกลับไปมองคนที่ยืนอยู่ด้านหลังอย่างช้าๆ
เห็นแบบนั้นปฐพีก็ตราหน้าเอาไว้ในใจว่าผู้หญิงคนนี้เห็นแก่เงินของเขามาก
ก๊อก ก๊อก
"ปฐพีเปิดประตูให้พ่อหน่อย" หลังคุยกับภรรยาปราชญ์ก็บอกกับเธอว่าจะพาออกไปดินเนอร์ด้วยกัน มุทิตาจึงรีบไปเตรียมตัว จากนั้นเมื่อทางสะดวกเขาก็รีบปลีกตัวมาที่ห้องของลูกชาย
"พ่อมีอะไร" เขาถามโดยที่ยังไม่เปิดประตู
"เปิดประตูให้พ่อก่อน" ปราชญ์กระซิบที่หน้าประตูเบาๆ เพราะกลัวว่าภรรยาจะได้ยิน
แกร๊ก! แอดดดด~ ปฐพีแง้มประตูออกทีละนิด ทว่าผู้เป็นพ่อกลับรีบผลักประตูเข้ามาด้วยความใจร้อน
"ลูกรู้แล้วเหรอ?" คนเป็นพ่อถามขึ้นเมื่อเห็นรุ่งฤดียืนอยู่ตรงหน้าของลูกชาย
"พ่อใจกล้ามากกว่าที่ผมคิดไว้อีกนะ" แม้ปราชญ์จะเกรงกลัวภรรยาและคุณตามาก ทว่าปฐพีก็รู้ว่าผู้เป็นพ่อแอบซื้อกินนอกบ้านอยู่บ่อยครั้ง เพียงแค่เขาไม่อยากเข้าไปยุ่ง
"มันไม่ใช่แบบที่เราคิดไว้เลยนะ" ปราชญ์พยายามจะอธิบายให้ลูกชายฟัง เพราะรู้ว่าปฐพีกำลังคิดอะไรอยู่
"หนักกว่าที่ผมคิดไว้อีกงั้นเหรอ? ผมนึกว่าพ่อซื้อกินแค่ชั่วคราวเหมือนผู้หญิงที่ผ่านมา" พอเขาพูดมาถึงตรงนี้สายตาคมกริบก็มองกลับมาที่เธอ "คนนี้เลี้ยงเป็นตัวเป็นตนเลยงั้นเหรอ?"
ก๊อกๆ "ที่รักฉันแต่งตัวเสร็จแล้วนะ คุณเข้าไปทำอะไรในห้องของลูกคะ"
- ผู้เขียน
