ปฐพี 5 ผู้หญิงของพ่อแต่คนที่ซวยดันเป็นเรา
648 คำ
ก๊อก ก๊อก
"ปฐพีเปิดประตูให้แม่หน่อยลูก พ่ออยู่ในนั้นไม่ใช่เหรอ ทำไมเงียบจังเลย" มุทิตาเคาะประตูเรียกอยู่นาน แต่ก็ไร้การตอบกลับจากสามีจึงเอ่ยเรียกลูกชายให้มาเปิดประตูแทน
"แป๊บนะครับแม่" ปฐพีตอบรับแล้วตรงดิ่งไปที่ประตู
"อย่าเพิ่งเปิดสิลูก" ปราชญ์รีบเดินมาขวางลูกไว้
"จะไม่ให้ผมเปิดได้ยังไงแม่อยู่ข้างนอก"
"ถ้าแกเปิดตอนนี้ทุกอย่างบรรลัยแน่" พ่อกระซิบบอกลูกชายอย่างขอความช่วยเหลือ ก่อนจะเหลือบมองไปทางรุ่งฤดี
"เรื่องของพ่อไม่ใช่เรื่องของผมสักหน่อย"
"แต่ฉันเป็นพ่อแกนะ แกจะไม่ช่วยฉันเลยหรือไง"
"ทีตอนผมพ่อยังไม่ช่วยเลย"
"เออถ้าแกมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาอีกเดี๋ยวพ่อจะช่วย แต่ตอนนี้แกช่วยพ่อก่อนได้ไหม"
"พ่อจะให้ผมช่วยยังไงล่ะ"
"ช่วยแบบนี้ไง"
"พ่อทำอะไร" ปฐพีเอ่ยถามด้วยความตกใจ เมื่อจู่ๆ ปราชญ์ก็พาเขามานอนลงบนเตียงโดยมีรุ่งฤดีนอนอยู่ข้างๆ ก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมร่างของทั้งสองคนเอาไว้
"อุ๊ย!" หญิงสาวรีบดึงคอเสื้อตัวเองเอาไว้ เมื่อคุณอาปราชญ์ถือวิสาสะปลดกระดุมเสื้อของเธอ
"ไม่เป็นไรหรอกหนูแค่จัดฉาก" พอได้ยินแบบนั้นเธอก็ค่อยๆ คลายมือออกจากคอเสื้อปราชญ์จึงปลดกระดุมออกสองสามเม็ด พร้อมกับแหวกคอเสื้อกว้างๆ ให้เห็นหัวไหล่
แกร่ก..แอดดดดด~
"พ่อบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามพาผู้หญิงเข้ามาในบ้านแบบนี้" เมื่อทุกอย่างลงตัวปราชญ์ก็ทำทีราวกับว่ากำลังดุด่าลูกชาย ก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้ภรรยา
"มีอะไรคะ" พอประตูเปิดออก มุทิตาก็รีบเดินเข้ามาด้านใน
"พ่อ! เล่นแบบนี้เลยเหรอ?" เขาถามอย่างไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือวิธีที่พ่อใช้เพื่อเอาตัวรอดจากแม่
"ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร! แม่บอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามเอาผู้หญิงเข้ามาในบ้าน" มุทิตาเดินเข้ามากระชากผ้าห่มออกด้วยความโกรธจัด
"ว้าย" รุ่งฤดีรีบใส่กระดุมเสื้อที่ถูกปลดเมื่อสักครู่อย่างรีบร้อน
"แล้วแกพาแม่นี่เข้ามาตั้งแต่ตอนไหนทำไมแม่ไม่เห็น"
"เอาแล้วไง เนื้อไม่ได้กินยังจะเอากระดูกมาแขวนคอให้ลูกอีก" ปฐพีพึมพำกับตัวเองเบาๆ
"แกออกไปจากบ้านหลังนี้นะ! ถ้าคิดจะขายตัวก็ให้ดูหน่อยว่าขายให้ใคร" มุทิตากระชากตัวรุ่งฤดีให้ลุกออกมาจากเตียงของลูกชายอย่างแรง
"โอ๊ย" หญิงสาวสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนทำตัวไม่ถูก ทั้งที่เธอแค่จะมาขอเงินเพื่อไปรักษาแม่ที่ป่วยก็เท่านั้น
เพี๊ยะ!!
"ถ้ามึงยังอยากมีชีวิตออกไปจากบ้านหลังนี้ มึงเก็บของของมึงแล้วออกไปเลย" ฝ่ามือเรียวมุทิตาฟาดลงบนใบหน้าของรุ่งฤดีอย่างแรง
ปราชญ์ไม่แม้แต่จะกล้าเข้ามาห้ามเลยด้วยซ้ำ เพราะหากเข้ามาห้ามมุทิตาก็จะรู้ทันทีว่ารุ่งฤดีไม่ใช่ผู้หญิงของลูกชาย
ส่วนปฐพีก็ไม่คิดที่จะห้ามปรามแม่เลยสักนิด เพราะเขามองว่ามันไม่ใช่เรื่องของตัวเอง
"ถ้าแม่จะจัดการเธอ แม่ก็เอาออกไปจากห้องผมเถอะ บอกเลยว่าตอนนี้รำคาญมากผมจะนอน!"
"ใครก็ได้มาเอาอีนี่ไปยิงทิ้งที!!" มุทิตาออกคำสั่งอย่างเกรี้ยวโกรธแทบไม่เชื่อเลยด้วยซ้ำว่ารุ่งฤดีจะเป็นผู้หญิงของลูกชาย
เธอรีบหันไปขอความช่วยเหลือจากปฐพี ทั้งวิงวอนและขอร้องผ่านทางสีหน้าแววตา เพราะตอนนี้คนที่จะช่วยเธอได้มีแค่ปฐพีคนเดียวเท่านั้น
- ผู้เขียน
